Michał Konarski (wojewoda pomorski)
 Kolczyk vel Ossoria | |
| Rodzina |
Konarscy herbu Kolczyk |
|---|---|
| Data śmierci |
29 kwietnia 1613 |
| Ojciec | |
| Matka |
Barbara z Żelisławskich |
| Żona |
Dorota z Rembowskich |
| Dzieci |
Mirosław Konarski, Samuel Konarski, Stanisław Kazimierz Konarski, Teresa Erdmunda Heidenstein, Helena Łaszewska, Katarzyna Zaleska |
| Rodzeństwo |
Stanisław Konarski, Dawid Konarski, Feliks Konarski, Justyna Kos z d. Konarska |
Michał Konarski (ur. ok. 1557[1], zm. 29 kwietnia 1613) – królewski sekretarz, wojewoda pomorski.
Życiorys
Był synem starosty białoborskiego i hamersztyńskiego Feliksa Konarskiego oraz jego żony Barbary z Żelisławskich, bratem Dawida – opata oliwskiego, i Stanisława – wojewody malborskiego. W 1581 był królewskim sekretarzem[1] i brał udział w wyprawie Stefana Batorego na Psków[2].
W 1583 uczestniczył w pielgrzymce do Ziemi Świętej Mikołaja Radziwiłła "Sierotki"[1]. Podczas tej wyprawy został pasowany na Rycerza Grobu Świętego[1]. Zachowała się relacja mówiąca o tym, że niedaleko Jerozolimy Konarski wdał się w awanturę z bijatyką, w wyniku czego interweniować musiała eskorta karawany[3]. Niebawem oddzielił się od reszty pielgrzymów (którzy odwiedziwszy Jerozolimę, kierowali się do Egiptu), by przez Trypolis wrócić do kraju[4].
Po powrocie, 1585 otrzymał starostwa białoborskie i hamersztyńskie. 1600 przeszedł z luteranizmu na katolicyzm[2]. W maju 1601 jako poseł do Chrystiana IV starał się pozyskać pomoc duńską dla Polski przeciwko Karolowi Sudermańskiemu. 1602 został ochmistrzem dworu królewicza Władysława i otrzymał godność kasztelana gdańskiego. Jako kasztelan po raz pierwszy zasiadł w Radzie Pruskiej na sejmiku generalnym 1603[2].
Na sejmie 1605 wygłosił wotum, w którym popierał wprawdzie wyprawy Zygmunta III do Szwecji, ale zarazem usilnie radził królowi ufortyfikować nadmorskie miasta pruskie i wystawić silną flotę. Następnie przewodniczył deputacji złożonej z 3 posłów Prus Królewskich oraz reprezentantów Gdańska, Torunia i Elbląga, wybranej 11 lutego 1605, która udała się do kanclerza Jana Zamoyskiego, by prosić go o wstawiennictwo u tronu w sprawie zachowania przywilejów pruskich przy rozdawnictwie starostw i wakansów. W grudniu 1605, podczas ślubu i wesela Zygmunta III z Konstancją, Konarski występował jako protektor i opiekun miast pruskich. On też udzielił 13 grudnia 1605 przychylnej odpowiedzi burmistrzowi Torunia, Jakubowi Koye, w sprawie popierania interesów miast pruskich u króla. Konarski został również ochmistrzem dworu królowej Konstancji[2].
Podczas sejmu 1606 wypowiadał się za nadaniem lenna pruskiego elektorowi Joachimowi Fryderykowi, uważając, że pomoc Brandenburgii jest niezbędna dla planowanej wyprawy królewskiej do Szwecji. Za udział w tajnej radzie senatu 13 kwietnia 1606 był atakowany w publicystyce rokoszowej[5].
Przed 3 czerwca 1606 został kasztelanem chełmińskim, a przed końcem 1611 wojewodą pomorskim[1]. Posiadał także starostwo kiszewskie (od 1607), malborskie (od 1611) i grudziądzkie (od 1612)[5].
Ożeniony z Dorotą z Rembowskich, miał z nią synów: Mirosława, Samuela, Stanisława Kazimierza i córki: Teresę Erdmundę, wydaną w 1600 za Reinholda Heidensteina, Helenę, żonę Andrzeja Łaszewskiego, i Katarzynę, żonę Andrzeja Zaleskiego[5].
Przypisy
- ↑ a b c d e Śliwa 2019 ↓, s. 126.
- ↑ a b c d Mincer 1994 ↓, s. 428.
- ↑ Bystroń 1930 ↓, s. 32.
- ↑ Bystroń 1930 ↓, s. 29.
- ↑ a b c Mincer 1994 ↓, s. 429.
Bibliografia
- Franciszek Mincer: KONARSKI Michał. W: Słownik biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego. T. 2. Gdańsk: Wydawnictwo Gdańskie, 1994, s. 428n.. ISBN 83-902351-0-2.
- Jan Stanisław Bystroń, Polacy w Ziemi Świętej, Syrji i Egipcie 1147-1914, Kraków 1930.
- Joachim Śliwa, Starożytny Egipt oczami Polaków. Słownik biograficzny egiptologów, archeologów i badaczy pokrewnych dziedzin, podróżników i kolekcjonerów oraz literatów i malarzy zafascynowanych przeszłością i teraźniejszością Egiptu, Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2019, s. 126, ISBN 978-83-7676-301-9.