Mięsień rylcowo-gnykowy (łac. musculus stylohyoideus) – w anatomii człowieka parzysty, cienki, wrzecionowaty mięsień szyi, należący do grupy mięśni nadgnykowych. Swoim działaniem unosi i cofa kość gnykową^[1][2].

Rozpoczyna się na wyrostku rylcowatym kości skroniowej, kończy na kości gnykowej^[2]. Towarzyszy brzuścowi tylnemu mięśnia dwubrzuścowego, biegnąc bardziej powierzchownie^[1].

Unaczyniony jest przez gałęzie tętnicy szyjnej zewnętrznej – tętnice: potyliczną i uszną tylną^[1], a unerwiony przez gałąź mięśnia rylcowo-gnykowego od gałęzi dwubrzuścowej nerwu twarzowego^[2][1].