Mięsień naramienny
Czerwony – część przednia
Zielony – część środkowa
Niebieski – część tylna
Mięsień naramienny (ang. deltoid muscle, łac. musculus deltoideus) – w anatomii człowieka leżący powierzchownie, największy mięsień okolicy barku, o kształcie trójkątnym (odwróconej greckiej litery Δ)[1][2].
Znajduje się na zewnętrznej stronie barku. Jego przyczep początkowy dzieli się na trzy części:
- część przednia (obojczykowa) przyczepia się do końca barkowego obojczyka,
- część środkowa (barkowa) przyczepia się do wyrostka barkowego łopatki,
- część tylna (grzebieniowa) przyczepia się do grzebienia łopatki[1][2].
Wspólny przyczep końcowy wszystkich części mięśnia naramiennego znajduje się na guzowatości naramiennej kości ramiennej[1][2].
Unaczyniony jest przez tętnice odchodzące od tętnicy pachowej: tętnicę okalającą ramię tylną i gałąź naramienną tętnicy piersiowo-barkowej[1], a unerwiony przez nerw pachowy C5–6[1][2].
Część barkowa mięśnia odwodzi ramię aż do poziomu. Podnoszenie ramienia powyżej poziomu odbywa się w stawach obojczykowych. Część obojczykowa przywodzi do przodu i dokonuje ruchu obrotowego ramienia do wewnątrz. Część grzebieniowa przywodzi do tyłu i dokonuje rotacji ramienia na zewnątrz[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 783–785, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ a b c d Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 237, ISBN 978-83-66548-14-5.
