Mięsień lędźwiowy większy (łac. musculus psoas major) – w anatomii człowieka mięsień należący do grupy przedniej mięśni grzbietowych obręczy kończyny dolnej, biorący też udział w tworzeniu tylnej ściany jamy brzusznej^[1]. Położony jest przyśrodkowo w stosunku do mięśnia biodrowego i bardziej w tył niż mięsień lędźwiowy mniejszy. Można wyróżnić w nim dwie warstwy, pomiędzy którymi przebiega część splotu lędźwiowego. Mięsień ten zaczyna się na wyrostkach żebrowych i bocznej powierzchni trzonów kręgów od XII piersiowego do IV–V lędźwiowego a także odpowiednych krążkach międzykręgowych. Włókna zbiegają się ku dołowi i przechodzą pod więzadłem pachwinowym przez rozstęp mięśni, z przodu od stawu biodrowego, kończąc się wąskim ścięgnem na krętarzu mniejszym kości udowej. Mięsień lędźwiowy większy, a zwłaszcza jego ścięgno końcowe, zrastają się z mięśniem biodrowym, budując mięsień biodrowo-lędźwiowy, który silnie zgina staw biodrowy, a także przywodzi udo i obraca je na zewnątrz (za część mięśnia biodrowo-lędźwiowego bywa uważany także mięsień lędźwiowy mniejszy)^[1][2][3]. Mięsień lędźwiowy większy zwany jest także mięśniem szybkobiegaczy. Nie jest tak silny jak mięsień biodrowy, ale za to dzięki znacznej długości zapewnia dużą amplitudę ruchu kości udowej^[1]. Mięsień lędźwiowy większy unerwiony jest przez gałęzie przednie splotu lędźwiowego^[3].