Mięsień gnykowo-językowy
Mięsień gnykowo-językowy (łac. musculus hyoglossus) – cienki, czworokątny mięsień[1][2] nieregularnego kształtu, którego przyczep początkowy leży na podstawie i wyrostkach[3], u człowieka na trzonie i rogach większych kości gnykowej[1][2]. Włókna mięśniowe kierują się stamtąd na skos do góry i przodu, wnikając w język[3]. Przyczep końcowy na bocznej części rozcięgna językowego[1]. Sięga on wierzchołka języka[3].
Jego działanie polega na chowaniu wysuniętego języka i przybliżaniu grzbietu języka do dna jamy ustnej[1]. Działanie to jest antagonistyczne w stosunku do czynności mięśnia bródkowo-językowego[3].
Topografia u człowieka
U człowieka zaliczany jest do mięśni zewnętrznych języka[2]. Przyśrodkowo od mięśnia gnykowo-językowego przebiega tętnica językowa i nerw językowy. Bocznie leży mięsień żuchwowo-gnykowy, mięsień rylcowo-gnykowy, tylny brzuciec mięśnia dwubrzuścowego, nerw podjęzykowy oraz przewód Whartona. Pomiędzy mięśniem gnykowo-językowym i bródkowo-gnykowym a znajdującym się powyżej mięśniem podłużnym dolnym języka, w tzw. bruździe językowej bocznej, biegnie gałąź głęboka tętnicy językowej[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e Aleksandrowicz i Ciszek 2007 ↓.
- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 104–105, ISBN 978-83-200-4501-7.
- ↑ a b c d Krysiak i Świeżyński 2012 ↓, s. 55.
Bibliografia
- Ryszard Aleksandrowicz, Bogdan Ciszek: Anatomia kliniczna głowy i szyi. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007. ISBN 978-83-200-3243-7.
- Kazimierz Krysiak, Krzysztof Świeżyński: Anatomia zwierząt. T. 2: Narządy wewnętrzne i układ krążenia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16755-4.
