Mejłuny
| Państwo | |
|---|---|
| Okręg | |
| Rejon | |
| Gmina |
Kozaczyzna |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Litwy  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 55°29′10″N 26°13′01″E/55,486111 26,216944
| |
Mejłuny (lit. Meilūnai) – wieś na Litwie, w okręgu uciańskim, w rejonie ignalińskim, w starostwie Kozaczyzna.
Historia
W czasach zaborów zaścianek i dobra leżały w granicach Imperium Rosyjskiego[1].
W dwudziestoleciu międzywojennym zaścianek a następnie folwark leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim (od 1926 w powiecie święciańskim)[2], w gminie Dukszty[3][4].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 10 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego. Jednocześnie 7 mieszkańców zadeklarowało litewską przynależność narodową a 3 polską. Był tu 1 budynek mieszkalny[3]. W 1931 zamieszkiwało tu 17 osób w 3 budynkach[4].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Kozaczyźnie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Święcianach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w m. Duksztach[5].
W miejscowości urodził się Jan Szejko – polski ziemianin, agronom, polityk, poseł na Sejm V kadencji (1938–1939) w II RP.
Przypisy
- ↑ Mejłuny, zaścianek i dobra, pow. nowoaleksandrowski, gm. Dukszty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 315.
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 6.
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 46.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 46.
Linki zewnętrzne
- Mejłuny, zaścianek i dobra, pow. nowoaleksandrowski, gm. Dukszty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 315.