Mauricio Pochettino

Mauricio Roberto Pochettino Trossero

Mauricio Pochettino (2016)
Pełne imię i nazwisko	Mauricio Roberto Pochettino Trossero
Data i miejsce urodzenia	2 marca 1972 Murphy
Wzrost	180 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1988–1994 CA Newell’s Old Boys 153 (8) 1994–2001 Espanyol 216 (11) 2001–2003 Paris Saint-Germain 70 (4) 2003–2004 Girondins Bordeaux 11 (1) 2004 → Espanyol (wyp.) 21 (1) 2004–2006 Espanyol 38 (1) W sumie: 509 (26)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1991  Argentyna U-20 3 (0) 1992  Argentyna U-23 4 (0) 1999–2002  Argentyna 20 (2) W sumie: 27 (2)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2009–2012 Espanyol 2013–2014 Southampton 2014–2019 Tottenham Hotspur 2021–2022 Paris Saint-Germain 2023–2024 Chelsea 2024– Stany Zjednoczone
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Mauricio Roberto Pochettino Trossero (ur. 2 marca 1972 w Murphy) – argentyński trener włoskiego pochodzenia^[1], piłkarz występujący na pozycji obrońcy. Od 2024 roku selekcjoner reprezentacji USA^[2].

Posiada obywatelstwo hiszpańskie.

Mauricio Pochettino urodził się w Murphy w prowincji Santa Fe. Jego rodzice to Hector i Amalia Pochettino^[3]. Pierwszy kontakt z piłką nożną miał w wieku sześciu lat; w 1978 oglądał z ojcem Mistrzostwa Świata w miejscowym klubie^[4]. Po odkryciu i szkoleniu 14-letniego Pochettino przez Jose Griffa i późniejszego menadżera Marcela Bielsę, w 1987 przeniósł się do Newell’s Old Boys^[5]. Pierwszy mecz w Primera División rozegrał w 1988.

Podczas pięcioletniego pobytu, Pochettino wygrał w sezonach 1990/91 i 1991/92 Mistrzostwo Argentyny^[6]. Marcelo Bielsa został w tym czasie trenerem klubu z Rosario, a jego praktyki trenerskie miały silny wpływ na młodego Pochettino^[7]. Drużyna dotarła do finału Copa Libertadores, dzięki golu strzelonemu przez Pochettino w półfinale przeciwko mistrzom Kolumbii América Cali^[8].

W wieku 22 lat trafił do występującego w Primera División Espanyolu, z którym w debiutanckim sezonie zajął szóste miejsce w ligowej tabeli. W ekipie Periquitos Pochettino grał przez niemal siedem sezonów, w trakcie których w 2000 roku wywalczył Puchar Króla^[9][10]. Łącznie w barwach Espanyolu argentyński obrońca wystąpił w 216 ligowych pojedynkach i zaliczył jedenaście trafień.

W styczniu 2001 podpisał kontrakt z Paris Saint-Germain F.C^[11]. Jego zespół zajmował kolejno dziewiątą, czwartą i jedenastą lokatę w tabeli Ligue 1. Kolejnym klubem w karierze Pochettino było Girondins Bordeaux, jednak reprezentant Argentyny grał tam tylko przez rundę jesienną sezonu 2003/2004^[12].

W zimowym oknie transferowym Mauricio Pochettino powrócił do Espanyolu^[13], z którym po raz drugi w karierze wywalczył Puchar Króla. Po trzech kolejnych sezonach spędzonych w tym zespole zdecydował się zakończyć piłkarską karierę^[10].

W reprezentacji swojego kraju Pochettino zadebiutował w 1998 roku^[12]. W 2002 roku wystąpił w zupełnie nieudanych dla „Albicelestes” mistrzostwach świata. Podopieczni Marcelo Bielsy już w rundzie grupowej musieli uznać wyższość Szwedów oraz Anglików i odpadli z turnieju. Na mundialu Mauricio zagrał we wszystkich trzech spotkaniach w pełnym wymiarze czasowym. Łącznie dla drużyny narodowej Pochettino zaliczył 22 występy, w których strzelił dwa gole^[12].

W styczniu 2009 Mauricio Pochettino został trzecim trenerem Espanyolu^[14] w sezonie 2008/09. Zespół zajmował wtedy 18. pozycję i był jednym z głównych kandydatów do spadku do Segunda Division. Pochettino za cel obrał pozostanie z drużyną w lidze. Pierwszym meczem Espanyolu z argentyńskim trenerem były derby z FC Barceloną prowadzoną przez Pepa Guardiolę w Pucharze Hiszpanii. Pomimo tylko dwóch treningów przed meczem gra wysokim pressingiem przyniosła niespodziewany wynik 0:0^[15][16]. Pochettino wyprowadził Espanyol na prostą i dzięki dobrzej grze zajęli dziesiąte miejsce, mając 5 punktów przewagi nad strefą spadkową. Udało się też wygrać ligowe derby z FC Barceloną 2:1^[17] na Camp Nou, co nie udawało się Espanyolowi przez 27 ostatnich lat^[18]. W następnym sezonie znów doprowadził drużynę z Barcelony do 11 miejsca, a sezon 2010/11 Espanyol zakończył na 8. pozycji. Jednak 26 listopada 2012 po przegranej 0:2^[19] z Getafe CF, zespół był na ostatnim miejscu z zaledwie 9 punktami w meczach. Pochettino skarżył się również na ograniczenia finansowe nałożone na niego^[20]. To doprowadziło do tego, że pod koniec miesiąca kontrakt za obupólną zgodą został rozwiązany^[21].

Mimo niskiego miejsca w lidze, Mauricio Pochettino zebrał dużo pochwał za styl gry, który wprowadził do Espanyolu. Drużyna była skupiona na wysokim pressingu i dobrych kontratakach. Pochettino narzucał określony styl taktyczny we wszystkich zespołach klubowych, od młodzieży do seniorów. Argentyńczyk preferował układ 4-2-3-1 i często promował graczy z akademii do pierwszego składu^[22].

18 stycznia 2013 Mauricio Pochettino został ogłoszony nowym menadżerem klubu Premier League, Southampton, zastępując Nigela Adkinsa^[23]. Dzięki temu stał się drugim argentyńskim menadżerem w lidze angielskiej, po Osvaldo Ardilesie^[24].

Pierwszy mecz Southampton pod wodzą Pochettino zakończył się remisem 0:0^[25] z Evertonem na St Mary’s Stadium^[26]. Z kolei mecz z Manchesterem City, zakończony wynikiem 3:1^[27] dla drużyny z południowej Anglii, był pierwszym zwycięstwem Southampton pod jego kierownictwem. W kolejnych miesiącach doprowadził Southampton do pamiętnych zwycięstw nad drużynami z „Big Six”, czyli wspomnianego 3:1 z Manchesterem City, 3:1^[28] z Liverpoolem oraz 2:1^[29] z Chelsea. W pierwszym pełnym sezonie Pochettino doprowadził swoją drużynę do ósmego miejsca w lidze, czyli najwyższej pozycji od sezonu 2002/03^[30]. Sezon ten też był rekordowy pod względem punktów, najlepszy od 1992/93.

Pomimo nauki języka angielskiego, podczas wywiadów i konferencji prasowych używał hiszpańskiego^[31][32].

27 maja 2014 roku Mauricio Pochettino został zatrudniony przez Tottenham Hotspur jako główny trener. Podpisując pięcioletni kontrakt, został dziesiątym trenerem Spurs w przeciągu trzynastu lat^[33]. 28 stycznia drużyna osiągnęła finał Pucharu Ligi dzięki zwycięstwu w dwumeczu 3:2^[34] nad Sheffield United. Przegrali jednak w finale 2:0^[35] z Chelsea na Stadionie Wembley^[36]. Pierwszy sezon na krajowym podwórku Tottenham zakończył na piątym miejscu. Mauricio Pochettino zaczął wprowadzać do pierwszego składu kilku graczy z akademii. Tak właśnie pojawił się Harry Kane w wyjściowej jedenastce, zastępując reprezentanta Hiszpanii Roberto Soldado^[37]. Angielski napastnik, razem z Dele Allim i Erikiem Dierem, był kandydatem do podstawowego składu reprezentacji Anglii na UEFA Euro 2016. Tottenham walczył o wygranie Premier League w sezonie 2015/16, ale 2 maja zremisował 2:2^[38] z Chelsea, przez co puchar wznieśli piłkarze Leicester City. Mecz na Stamford Bridge był bardzo brutalny – piłkarze Spurs otrzymali 9 żółtych kartek. Trener po gwizdku kończącym pierwszą połowę musiał rozdzielać kłócących się Danny’ego Rose’a i Williana^[39]. Tottenham przegrał swój ostatni mecz w tym sezonie, przez co Arsenal znalazł się za Leicester, a Tottenham Hotspur zajął trzecie miejsce^[40]. Pomimo tego to wciąż był najlepszy sezon Spurs w najwyższej klasie rozgrywkowej od 1990 roku^[41].

12 maja 2016 Mauricio Pochettino przedłużył kontrakt łączący go z Tottenhamem do 2021 roku^[42]. Kampania rozpoczęła się od dwunastu kolejnych meczów bez porażki. Seria skończyła się na Stamford Bridge pod koniec listopada^[43]. Nieregularność formy doprowadziła do odpadnięcia z Ligi Mistrzów i Pucharu Ligi^[44]. Tottenham zakończył sezon na drugim miejscu, mając 86 punktów – 7 mniej niż Chelsea.

Był to najlepszy sezon Spurs pod względem liczby punktów w czasach Premier League, zakończony po raz pierwszy od 22 lat na miejscu wyższym niż Arsenal oraz najlepszy wynik w ostatnich pięćdziesięciu czterech latach, od sezonu 1962/63 pod przewodnictwem Billa Nicholsona^[45]. Sezon ten okazał się też być pierwszym od 52 lat, w czasie którego Tottenham był niepokonany na własnym stadionie^[46].

24 maja 2018 Mauricio Pochettino podpisał nowy pięcioletni kontrakt, zgadzając się na pozostanie w Tottenhamie do 2023 roku^[47]. Sezon 2018/2019 zapowiadał się dla Tottenhamu niekorzystnie – przyczyną była przeprowadzka na nowy stadion, planowana na wrzesień 2018^[48]. Ostatecznie doszło do niej dopiero 3 kwietnia 2019. W inauguracyjnym meczu Spurs pokonali Crystal Palace 2:0^[49] na nowym Tottenham Hotspur Stadium. Pierwszego gola na nowym obiekcie strzelił Heung-min Son^[50].

Sezon 2018/2019 zakończyli na czwartym miejscu, za Manchesterem City, Liverpoolem i Chelsea^[51]. 8 maja 2019 roku Mauricio Pochettino poprowadził Tottenham do pierwszego w historii tego klubu finału Ligi Mistrzów. Dokonali tego dzięki zwycięstwu w półfinale nad Ajaxem 2:3^[52] w Amsterdamie (3:3 w dwumeczu). Do przerwy Koguty przegrywały 2:0, jednak po końcowym gwizdku, dzięki trzem bramkom Lucasa Moury (trzecia padła w ostatniej z sześciu doliczonych minut), drużyna z Londynu awansowała do finału^[53].

19 listopada 2019 roku został zwolniony z funkcji trenera^[54].

2 stycznia 2021 roku został zatrudniony przez Paris Saint-Germain F.C. podpisując półtoraroczny kontrakt, z opcją przedłużenia go o rok^[55].

11 września 2024 został selekcjonerem reprezentacji Stanów Zjednoczonych^[56].

Aktualne na 4 kwietnia 2024.

• Mistrzostwo Argentyny: 1990/1991, Clausura 1992^[57]

• Puchar Króla: 1999/2000, 2005/2006

• Puchar Intertoto UEFA: 2001

• finalista Pucharu Ligi Angielskiej: 2014/2015^[36]
• finalista Ligi Mistrzów UEFA: 2018/2019

• Mistrzostwo Francji: 2021/2022
• Puchar Francji: 2020/2021
• Superpuchar Francji: 2020

• Premier League – Trener Miesiąca: październik 2013, wrzesień 2015, luty 2016, kwiecień 2017^[58]
• London Football Awards – Trener Roku: 2018–2019^[59]

• Mauricio Pochettino w bazie National Football Teams (ang.)
• Profil zawodnika w bazie BDFutbol (ang.)
• Profil trenera w bazie BDFutbol (ang.)
• Mauricio Pochettino, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-21] .