Matt Hodgson

Pełne imię i nazwisko	Matthew Hodgson
Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1981 Sydney
Wzrost	185 cm
Masa ciała	103 kg
Rugby union
Pozycja	rwacz, wiązacz
Kariera juniorska
Lata Zespół Avoca Beach RC
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) Avoca Beach RC (klub) Eastwood (klub) 2003–2004 Waratahs 4 (0) 2004–2005 Manly RUFC (klub) 2006– Western Force (Super Rugby) 120 (75) Palmyra RFC (klub) Wanneroo RUFC (klub) 2014– Perth Spirit (NRC) 1 (0)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 2001–2008  Australia 2002  Australia U-21 2005–2008  Australia A 3 (0) 2009–  Australia 11 (0)
Dorobek medalowy Puchar świata brąz Nowa Zelandia 2011 Mistrzostwa świata U-21 srebro RPA 2002
Strona internetowa

Matt Hodgson (ur. 25 czerwca 1981 w Sydney) – australijski rugbysta grający w trzeciej linii młyna, reprezentant kraju zarówno w wersji piętnasto-, jak i siedmioosobowej, triumfator Pucharu Trzech Narodów w sezonie 2011 oraz zdobywca brązowego medalu podczas Pucharu Świata w Rugby 2011.

Dorastał w Avoca Beach, a karierę sportową rozpoczął w lokalnym klubie Avoca Beach RC. Dla juniorskiego zespołu rozegrał pięćdziesiąt spotkań, zaś dla seniorskiego dwanaście, po czym przeniósł się do Sydney, by grać dla Eastwood^[1][2]. Prócz przeplatanych kontuzjami sukcesów z Eastwood, w tym triumfu w Shute Shield, wybierany był też do zespołów U-19 i U-21 NSW Country^[3][4]. Przez rok grał także dla Manly RUFC^[5], a w stanowych barwach rozegrał w tym czasie cztery towarzyskie spotkania^[6].

Z uwagi, iż drogę do składu Waratahs blokował mu Phil Waugh, przeniósł się do nowo utworzonego zespołu Western Force^[7]. W jego barwach zadebiutował w otwierającym sezon 2006 meczu^[8], stał się następnie stałym punktem zespołu^{[9][10][11][12][13][14][15][16][17]} i podpisywał kolejne kontrakty z ważnością ostatniego upływającego w 2016 roku^{[18][19][20][21]}. Pięćdziesiąty mecz w jego barwach zaliczył w sezonie 2010^[22], zaś setny cztery lata później^[23]. Trzykrotnie, w latach 2009^[24], 2010^[25] i 2014^[26] był wybierany najlepszym zawodnikiem drużyny, otrzymał Force Man Award dla gracza utożsamiającego ducha zespołu zarówno na boisku, jak i poza nim, oraz wyróżnienie przyznawane przez fanów^[27].

Na poziomie klubowym w tym czasie związany był z Palmyra RFC, a następnie z Wanneroo RUFC^[28][29]. W 2007 roku w jedynym rozegranym sezonie rozgrywek Australian Rugby Championship został przydzielony do drużyny Melbourne Rebels^[30], jednak nie zagrał w żadnym meczu z powodu serii kontuzji^[31], a w inauguracyjnej edycji National Rugby Championship został przydzielony do zespołu Perth Spirit^[32][33], z uwagi na obowiązki w kadrze w zawodach tych zagrał jednak w jednym spotkaniu^[34].

Z kadrą U-21 wziął w 2002 roku udział w mistrzostwach świata zdobywając srebrny medal^[35][36].

Do reprezentacji rugby siedmioosobowego został powołany po raz pierwszy w roku 2001^[37]. Kontuzje w kolejnych latach nie pozwalały mu na grę w jej barwach, powrócił jednak do składu na Hong Kong Sevens 2004 i Singapore Sevens 2004 wchodzące w skład IRB Sevens World Series sezonu 2003/2004^[38][39]. W kolejnym sezonie natomiast, także jako kapitan, wystąpił we wszystkich turniejach oraz w Pucharze Świata^[40][41]. Po trzyletniej przerwie ponownie znalazł się w składzie^[42] na zawody sezonu 2007/2008 w Londynie^[43] i Edynburgu^[44].

W roku 2005^[40] oraz podczas Pucharu Narodów Pacyfiku 2008^[45] był członkiem kadry A. W 2009 roku otrzymał pierwsze powołanie do pierwszej reprezentacji^[46] i w złoto-zielonej koszulce pojawił się w towarzyskim spotkaniu z Barbarians^[47][48]. Kontuzja ramienia odniesiona w tym meczu wyeliminowała go z gry w tej części sezonu, jednak podczas listopadowego tournée do Europy wystąpił przeciwko Gloucester i Cardiff Blues^[8][48].

Dobry sezon 2010 spowodował jego kolejne powołanie^[49] i ostatecznie debiut dla Wallabies w testmeczu z Fidżyjczykami^[8]. Do końca sezonu zagrał jeszcze w czterech testmeczach będąc zmiennikiem Davida Pococka, a w dwóch meczach z brytyjskimi klubami był uznawany najlepszym australijskim graczem^[8][50]. Sezon 2011 zaczął występem przeciwko Samoańczykom, a następnie zagrał w końcówce jednego ze spotkań Pucharu Trzech Narodów^[51] – turnieju zakończonego pierwszym od dekady triumfem Australijczyków^[52]. Początkowo nie znalazł się w trzydziestce Robbie'ego Deansa na Puchar Świata w Rugby 2011^[53]. Dołączył jednak do składu po kontuzji Wycliffa Palu^[54], choć nie wystąpił w żadnym z meczów nowozelandzkiego turnieju^[55].

Przez kolejne trzy lata był pomijany przy powołaniach do australijskiej kadry, dzięki najlepszemu w karierze sezonowi ligowemu powrócił do niej we wrześniu 2014 roku^[56][57]. Zaliczył pięć występów w testmeczach^[58], a podczas kończącej ten sezon reprezentacyjny wyprawy do Europy przywdział opaskę kapitana w spotkaniu z Barbarians^[59].

Grał także dla Australian Barbarians w latach 2010^[50][60] i 2011^[61].

• Żonaty z Jodi, syn Hunter^[62]
• Przygotowując się do życia po karierze sportowej ukończył studia, prowadził własną siłownię oraz pracował w Fortescue Metal Group^[63].

• Matt Hodgson – ESPN Scrum Profile. en.espn.co.uk. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
• Matt Hodgson – Wallabies Profile. rugby.com.au. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
• Matt Hodgson – Western Force Profile. westernforce.com.au. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
• Matt Hodgson – It's Rugby Profile. itsrugby.co.uk. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).

• Oficjalna strona zawodnika (ang.)