Martin Pollack
Martin Pollack (2019) | |
Data i miejsce urodzenia |
23 maja 1944 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
pisarz, dziennikarz, tłumacz |
Narodowość | |
Alma Mater | |
Rodzice | |
Odznaczenia | |
Martin Pollack (ur. 23 maja 1944 w Bad Hall) – austriacki pisarz, dziennikarz, tłumacz i promotor literatury polskiej.
Życiorys
Martin Pollack jest synem zbrodniarza wojennego SS-Sturmbannführera Gerharda Basta[1]. Ojciec pochodził z terenów zamieszkanych przez Słoweńców i ludność niemieckojęzyczną. Po studiach w Grazu wstąpił do gestapo, do SS i do SD. Służył m.in. w Linzu, w Münster, w Polsce i na Słowacji. 14 kwietnia 1945 r. wszedł w związek małżeński, którego owocem był Martin. W 1947 r. został zamordowany na tle rabunkowym przy próbie przejścia przez granicę w Południowym Tyrolu[1].
Pollack uczęszczając do gimnazjum, uczył się jednocześnie stolarstwa i zdał egzamin czeladniczy. Następnie studiował slawistykę i historię Europy Wschodniej na Uniwersytecie Wiedeńskim, Uniwersytecie Warszawskim oraz na różnych uniwersytetach jugosłowiańskich. Podczas studiów pracował już jako tłumacz i dziennikarz.
W latach 1980–1981 władze PRL nałożyły na niego zakaz wjazdu do Polski[2].
W 1987 roku Pollack rozpoczął pracę w niemieckim tygodniku „Der Spiegel”, pisał dla niego korespondencje z Wiednia i Warszawy. Równocześnie publikował eseje i tłumaczenia polskich tekstów. Od roku 1998 jest wolnym strzelcem.
Zaangażował się w dialog kulturalny pomiędzy Polską a krajami niemieckojęzycznymi poprzez pracę dziennikarską i tłumaczenie literatury polskiej na język niemiecki. Przełożył m.in. książki Andrzeja Bobkowskiego, Ryszarda Kapuścińskiego, Mariusza Wilka i Wilhelma Dichtera[3].
Jest także autorem wielu książek na temat historii Europy Środkowej i Wschodniej, również w kontekście relacji pomiędzy grupami narodowościowymi i etnicznymi, z uwzględnieniem relacji niemiecko-polskich[3]. W 2007 roku, za książkę Śmierć w bunkrze. Opowieść o moim ojcu, otrzymał nagrodę Nagrodę Literacką Europy Środkowej „Angelus” (za tę książkę otrzymał również Nagrodę Buch Preiss 2005[4]). W powieści tej autor przedstawia historię swojej rodziny, koncentrując się na niechlubnej działalności swego ojca – oficera SS i zbrodniarza wojennego Gerharda Basta w czasie II wojny światowej[5].
W tym samym roku dostał Nagrodę im. Karla Dedeciusa (dla najlepszego niemieckiego tłumacza literatury polskiej)[6]. Za zasługi w promowaniu kultury polskiej, w 2011 r. otrzymał Złotą Sowę Polonii[7]. W 2016 został laureatem Nagrody Translatorskiej dla Tłumaczy Ryszarda Kapuścińskiego za całokształt twórczości translatorskiej[8].
W 2017 r. uhonorowany został Nagrodą Dialogu (Dialog-Preis)[9], a w 2021 Nagrodą Vaclava Buriana za wkład w dialog środkowoeuropejski[10]. W 2022 r. został na 3 lata przewodniczącym jury Literackiej Nagrody Europy Środkowej „Angelus”[11].
Obecnie mieszka w Wiedniu oraz Stegersbach w Burgenlandzie.
Publikacje
Książki
- Nach Galizien – von Chassiden, Huzulen, Polen und Ruthenern. Eine imaginäre Reise durch die verschwundene Welt Ostgaliziens und der Bukowina, Edition Christian Brandstatter, Wien 1984
- Po Galicji. O chasydach, Hucułach, Polakach i Rusinach. Imaginacyjna podróż po Galicji Wschodniej i Bukowinie, czyli wyprawa w świat, którego nie ma, przeł, Andrzej Kopacki, Borussia, Olsztyn 2000, ISBN 978-83-913377-7-6
- Des Lebens Lauf. Jüdische Familienbilder aus Zwischeneuropa, Edition Christian Brandstatter, Wien 1987, ISBN 978-38-5447-198-1
- Das reiche Land der armen Leute. Literarische Wanderungen durch Galizien, Verlag Jugend und Volk, Wien 1992, ISBN 978-32-2417-636-2 (z Karl-Markusem Gaußem)
- Śmierć w bunkrze. Opowieść o moim ojcu, przeł. Andrzej Kopacki, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2006, ISBN 83-89755-41-6
- Sarmackie krajobrazy, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2006, ISBN 83-89755-56-4 (praca zbiorowa)
- Von Minsk nach Manhattan – polnische Reportagen, Paul Zsolnay Verlag, Wien 2006, ISBN 978-3552053717 (praca zbiorowa)
- Ojcobójca – przypadek Filipa Halsmanna, przeł. Andrzej Kopacki, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2005, ISBN 978-83-7536-059-2
- Dlaczego rozstrzelali Stanisławów, przeł. Andrzej Kopacki, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2009, ISBN 978-83-7536-071-4
- Cesarz Ameryki. Wielka ucieczka z Galicji przeł. Karolina Niedenthal, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2011, ISBN 978-83-7536-283-1
- Pogromca wilków. Trzy duety literackie, przeł. Karolina Niedenthal, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2012, ISBN 978-83-7536-465-1
- Skażone krajobrazy, przeł. Karolina Niedenthal, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2014, ISBN 978-83-7536-872-7
- Topografia pamięci, przeł. Karolina Niedenthal, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2017, ISBN 978-83-8049-426-8
- Kobieta bez grobu: Historia mojej ciotki, przeł. Karolina Niedenthal, Wydawnictwo Czarne, Wołowiec 2020, ISBN 978-83-8191-018-7
Inne
- Autor posłowia do niemieckiego tłumaczenia zbioru reportaży Mariusza Szczygła Gottland
- Autor artykułu w numerze 44 kwartalnika Herito wydawanego przez Muzeum Sztuki Współczesnej MOCAK w Krakowie
Nagrody i odznaczenia
- 2003 Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[12]
- 2007 Literacka Nagroda Europy Środkowej Angelus[4]
- 2007 Nagroda im. Karla Dedeciusa[6]
- 2011 Złota Sowa Polonii[7]
- 2016 Nagroda Translatorska dla Tłumaczy Ryszarda Kapuścińskiego[8]
- 2017 Nagroda Dialogu (Dialog-Preis)[9]
- 2021 Nagroda Václava Buriana[10]
- 2021 Medal Wdzięczności[2]
Przypisy
- ↑ a b Maciej Foks, Filip Gańczak: Pamiętać i żyć. PrzystanekHistoria.pl. [dostęp 2022-02-05].
- ↑ a b Gdańskie Centrum Multimedialne , Gdańskie Centrum Multimedialne , Medale Wdzięczności 2021 – kto je dostał i za co? Zobacz uroczystość na 41. rocznicę zwycięstwa Sierpnia [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2022-06-20] (pol.).
- ↑ a b Ada Nowacka , Martin Pollack: konstrukcja postpamięci [online], Przegląd Polityczny, 5 listopada 2020 [dostęp 2022-06-20] (pol.).
- ↑ a b Buch Preis dla Martina Pollacka / Wydarzenia / Instytut Książki [online], instytutksiazki.pl, 10 października 2005 [dostęp 2016-03-06] [zarchiwizowane z adresu] .
- ↑ Śmierć w bunkrze [online], czarne.com.pl [dostęp 2022-06-20] .
- ↑ a b Tadeusz Zatorski i Martin Pollack nagrodzeni [online], Rynek książki [dostęp 2022-06-20] (pol.).
- ↑ a b Złote Sowy Polonii 2011. polonia.sk. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-16)]..
- ↑ a b Nagroda Translatorska dla Tłumaczy Kapuścińskiego / Wydarzenia / Instytut Książki [online], instytutksiazki.pl [dostęp 2016-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-25] .
- ↑ a b Preisträger des Dialog-Preises. [dostęp 2018-10-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-06)]. (niem.).
- ↑ a b Macl, Pollack i Siwczyk z Nagrodami Václava Buriana [online], instytutksiazki.pl, 29 września 2021 [dostęp 2022-06-20] (pol.).
- ↑ Magdalena Talik , Nagroda Angelus i Nagroda Silesius 2022 [online], wroclaw.pl, 4 kwietnia 2022 [dostęp 2022-09-27] .
- ↑ Monitor Polski nr 55 poz. 861, Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 sierpnia 2003 r. o nadaniu orderów i odznaczeń, 14 sierpnia 2003 .
Linki zewnętrzne
- Zapiski ze współczesności – Ninateka.pl
- Wywiad z Martinem Pollackiem, Wyborcza.pl
- Rozmowa z Martinem Pollackiem o książkach, ZamekCzyta.pl