Mariusz Bilewski
Mariusz Bilewski (ur. 8 marca 1971 w Opatowie[1][2], zm. 2 kwietnia 2024[3]) – polski kolarz szosowy, medalista mistrzostw Polski.
Życiorys
Był zawodnikiem MKS Korona Kielce (1986-1992), DEK Radio Kielce (1993), DEK-Meble-Cyklo Korona Kielce (1994), Krupińskiego Suszec (1995), Pekaes Lang Rover (1996-1997) i CCC Mat Jelcz Laskowice (1998-2001)[1].
Do jego największych sukcesów należało zwycięstwa w Grand Prix Lugano w 1991 w jeździe parami (z Tomaszem Brożyną), w wyścigu o Puchar Ministra Obrony Narodowej w 1996 oraz w wyścigu Dookoła Mazowsza w 1997. W 1991 zajął drugie miejsce w Wyścigu dookoła Polski (przed ostatnim etapem był liderem wyścigu, ostatecznie wyprzedził go Dariusz Baranowski)[4].
Kolarstwo zaczął uprawiać w wieku 15 lat[5]. W 1988 został mistrzem Polski juniorów młodszych w jeździe parami, w 1989 wicemistrzem Polski juniorów w jeździe na czas, w 1991 górskim mistrzem Polski orlików[5][6]. Dwukrotnie zdobył mistrzostwo Polski seniorów w wyścigu drużynowym (1992, 1994), w 1993 zdobył w tej konkurencji wicemistrzostwo Polski. W 1996 zdobył brązowy medal mistrzostw Polski seniorów w jeździe parami, w 2000 brązowy medal górskich mistrzostw Polski seniorów[1].
Jego karierę przerwał w 1998 wypadek podczas rozgrzewki przed jednym z etapów Wyścigu Solidarności[2]. Wynikiem wypadku była m.in. znaczna utrata słuchu[6]. Powrócił jednak do startów w 2000[2] i w tym samym roku wygrał dwa etapy podczas Wyścigu dookoła Macedonii[7].
W 2020 został członkiem reprezentacji Polskiego Związku Sportu Niesłyszących w kolarstwie[6]. W 2022 wystąpił na Letnich Igrzyskach Głuchych, gdzie zajął 15. miejsce w sprincie[8], 8. miejsce w jeździe na czas[9], 12. miejsce w wyścigu szosowym ze startu wspólnego[10] oraz 4. miejsce w wyścigu punktowym[11].
Medalistą mistrzostw Polski w kolarstwie górskim był jego syn, Konrad Bilewski[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński (red.), Leksykon 1466 najlepszych zawodniczek i zawodników w kolarstwie polskim 1919-2015, Warszawa: Fundacja Centrum Edukacji Olimpijskiej, 2016, s. 32-33, ISBN 978-83-920708-2-5.
- ↑ a b c Marek Michniak, Antoni Pawłowski, Świętokrzyska encyklopedia sportu, Kielce: Słowo Kibica, 2004, s. 22, ISBN 978-83-909812-9-1.
- ↑ Zmarł Mariusz Bilewski [online], Polski Związek Kolarski, 3 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-05].
- ↑ Jakub Jarosz, Zmarł Mariusz Bilewski [online], naszosie.pl, 3 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-05].
- ↑ a b Tomasz Kalemba, Koszmarny wypadek, a potem próba samobójcza. Życie go sponiewierało. Teraz wrócił [online], Przegląd Sportowy Onet, 26 czerwca 2022 [dostęp 2024-04-05] (pol.).
- ↑ a b c dor, Były kolarz Korony Kielce Mariusz Bilewski w kadrze niesłyszących. -To dla mnie szansa - mówi kolarz, którego karierę przerwał wypadek [online], Echo Dnia, 3 kwietnia 2020 [dostęp 2024-04-05].
- ↑ Mariusz Bilewski [online], Cycling Archives [dostęp 2024-04-05] (ang.).
- ↑ Paulina Królak, Igrzyska Głuchych: Znakomity początek Polaków i cztery srebrne medale! [online], parasportowcy.pl, 3 maja 2022 [dostęp 2024-04-05] (pol.).
- ↑ Paulina Królak, Złoty sen Julii Chmielewskiej właśnie się spełnia! Polska pływaczka mistrzynią igrzysk Głuchych - paraSPORTOWCY.PL - Niepełnosprawni, pełnosprawni w sporcie [online], parasportowcy.pl, 5 maja 2022 [dostęp 2024-04-05] (pol.).
- ↑ Paulina Królak, Igrzyska Głuchych: Klaudia Jarzewicz ze złotem! Polska reprezentacja ma już 19 medali [online], parasportowcy.pl, 7 maja 2022 [dostęp 2024-04-05] (pol.).
- ↑ Paulina Królak, Igrzyska Głuchych: Kolejne cztery medale dla biało-czerwonych! [online], parasportowcy.pl, 9 maja 2022 [dostęp 2024-04-05] (pol.).