Marian Kornecki
| Data i miejsce urodzenia |
24 marca 1924 |
|---|---|
| Data śmierci |
31 grudnia 2001 |
| Miejsce spoczynku |
cmentarz Rakowicki w Krakowie |
| Zawód, zajęcie |
historyk sztuki, konserwator zabytków, wykładowca akademicki |
| Tytuł naukowy |
doktor nauk humanistycznych |
| Alma Mater | |
| Rodzice |
Marian Józef, Janina z Kowalskich |
| Małżeństwo |
Felicja z domu Rejduch |
| Dzieci |
dwie córki |
| Odznaczenia | |
| |
Marian Andrzej Kornecki (ur. 24 marca 1924 w Krakowie, zm. 31 grudnia 2001) – polski historyk sztuki, konserwator zabytków, doktor nauk humanistycznych, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego, znawca i obrońca zabytków architektury drewnianej.
Wykształcenie
Przed wojną uczył się w Liceum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie. W latach 1942–1943 uczestniczył w zajęciach Szkoły Przemysłu Artystycznego. Po tzw. małej maturze w 1944 na kompletach tajnego nauczania, po wojnie uzyskał pełne wykształcenie średnie w Liceum im. Adama Mickiewicza w Krakowie (1946). W latach 1947–1951 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie 15 stycznia 1951 uzyskał tytuł magistra praw. W latach 1977–1978 ukończył na UJ studia podyplomowe z metodologii badań nad sztuką. 16 grudnia 1988 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w specjalności historia sztuki za pracę „Kościoły drewniane w Małopolsce”[1][2].
Działalność
Przez kilka lat pracował w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Krakowie. W 1951 podjął pracę w krakowskim Wojewódzkim Urzędzie Konserwatorskim i od 1953 był zastępcą Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, Hanny Pieńkowskiej. Po utworzeniu w 1967, w strukturach tegoż urzędu, Biura Dokumentacji Zabytków objął kierownictwo tej jednostki i sprawował je do chwili reorganizacji sieci województw w Polsce. Od 1976 niemal do czasu przejścia na emeryturę (1990), kierował Pracownią Dokumentacji Naukowej i Ewidencji Konserwatorskiej w Oddziale Krakowskim PP Pracowni Konserwacji Zabytków[3].
Od 1981 był wykładowcą w Katedrze Etnografii Słowian Uniwersytetu Jagiellońskiego, członkiem Zarządu Oddziału Krakowskiego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, przewodniczącym Sekcji „Kościoły Drewniane”, od 1991 – przewodniczącym Komisji Programowania i Oceny Realizacji Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, wieloletnim rzeczoznawcą Ministra Kultury i konsultantem naukowym Ośrodka Dokumentacji Zabytków w Warszawie[3]. Współzałożyciel Obywatelskiego Komitetu Ratowania Krakowa.
Był autorem i współautorem setek publikacji z dziedziny historii sztuki i architektury sakralnej[3].
Odznaczenia
W 1995 za całokształt działalności w dziedzinie ratowania polskiego dziedzictwa kulturowego został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].
Upamiętnienie
Od 2003 patron Nagrody Województwa Małopolskiego im. Mariana Korneckiego przyznawaną za całokształt działalności oraz za realizację wartościowych projektów na obszarze Małopolski[1].
Życie prywatne
Syn Mariana Józefa Korneckiego, kpt. Wojska Polskiego, Doctora Iuris UJ, zamordowanego w KL-Auschwitz[5] i Janiny z Kowalskich Korneckiej.
Mąż Felicji z domu Rejduch (1925–2010)[6], miał dwie córki. Spoczął na cmentarzu Rakowickim[4].
Przypisy
- ↑ a b Nagroda Województwa Małopolskiego im. Mariana Korneckiego [online], Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego [dostęp 2021-01-04].
- ↑ Dr Marian Kornecki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-01-04].
- ↑ a b c Andrzej Gaczoł, Marian Kornecki (1924–2001), „Wiadomości Konserwatorskie”, 20, 2006, s. 119 [dostęp 2021-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-04].
- ↑ a b Roman Marcinek, Marian Kornecki (1924–2001), „Ochrona Zabytków”, 54/4 (215), 2001, s. 464–465, ISSN 0029-8247 [dostęp 2021-01-04].
- ↑ Informacja o więźniach / Muzeum / Auschwitz-Birkenau [online], auschwitz.org [dostęp 2021-01-04].
- ↑ Felicja Kornecka, Kraków, 23.07.2010 – nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2021-01-04].