Maria Apolonia Brukalska^[1] – polska architektka, w latach 1991–1999 Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków, a w 2001 p.o. Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

Była synową architektów Barbary i Stanisława Brukalskich. W latach 1964–1983 projektowała budynki użyteczności publicznej oraz obiekty sportowe w pracowniach architektonicznych w Paryżu i Algierze, zaś w latach 1983–1987 była adiunktem na Wydziale Architektury Politechniki w Algierze^[2]. Wraz z Baltazarem Brukalskim zaprojektowała zrealizowaną w latach 1986–1988 przebudowę modernistycznej willi Stanisława i Barbary Brukalskich przy ul. Niegolewskiego 8 w Warszawie^[3].

W latach 1991^[2]–1999^[4] pełniła urząd Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków^[2]. W okresie tym ochroną konserwatorską poprzez wpis do rejestru zabytków objęła między innymi Kamionkowskie Błonia Elekcyjne w otulinie parku Skaryszewskiego w Warszawie^[5]. W 1999 zastąpił ją Andrzej Wojciechowski^[4] i w okresie jego urzędowania pełniła funkcję zastępcy wojewódzkiego konserwatora zabytków. Po odwołaniu Wojciechowskiego w marcu 2001 do czasu wyboru Ryszarda Głowacza pełniła funkcję p.o. Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków^[6]. Jako p.o. Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków miała wydać zgodę na kontrowersyjną przebudowę zabytkowej willi przy ul. Narbutta 1, której projektantem był Maksymilian Goldberg^[7].

Od 2013 jest vice prezesem Zarządu Stowarzyszenia Żoliborzan i zasiada w jury Nagrody im. Barbary i Stanisława Brukalskich dla najlepszej inwestycji budowlanej Żoliborza^[2].