Marek Radziwon

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	20 września 1970 Warszawa
Doktor nauk humanistycznych
Specjalność: historia Polski po 1914 r.
Alma Mater	PWST w Warszawie
Doktorat	6 maja 2010 – historia Instytut Historii PAN
Wykładowca, pisarz
pracodawca	m.in. SEW UW, IEŚW, Biblioteka Narodowa
Dyrektor Instytutu Polskiego w Moskwie
Okres spraw.	wrzesień 2009–2014
Poprzednik	Hieronim Grala
Następca	Dariusz Klechowski
Prezes Polskiego PEN Clubu
Okres spraw.	28 kwietnia 2022
Poprzednik	Adam Pomorski
Multimedia w Wikimedia Commons

Marek Konrad Radziwon (ur. 20 września 1970 w Warszawie^[1]) – polski krytyk teatralny i literacki, menedżer kultury, historyk. Dyrektor Instytutu Polskiego w Moskwie (2009–2014), prezes Polskiego PEN Club (od 2022).

Marek Radziwon ukończył VII Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Warszawie^[2] oraz studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie^[1]. W 2010 uzyskał doktorat z nauk humanistycznych w dyscyplinie historia w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk na podstawie napisanej pod kierunkiem Jerzego Wojciecha Borejszy pracy Biografia polityczna Jarosława Iwaszkiewicza. Próba syntezy^[3]. Zajmuje się najnowszą historią Rosji i ZSRS^[4].

W latach 1994–2000 redaktor miesięcznika „Dialog”^[1]. W 2000 rozpoczął pracę w Bibliotece Narodowej jako redaktor i zastępca redaktora naczelnego. Był także ekspertem Instytutu Adama Mickiewicza oraz kierownikiem literackim Teatru Polskiego w Poznaniu. Od września 2009^[5] do 2014 był dyrektorem Instytutu Polskiego w Moskwie w stopniu I radcy. W latach 2016–2018 adiunkt w Instytucie Europy Środkowo-Wschodniej w Lublinie. Od lutego 2019 adiunkt badawczo-dydaktyczny w Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego^[4].

Publikuje m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Dialogu”, „Teatrze”^[1], „Więzi”^[6]. Członek zarządu Polskiego PEN Club w kadencji 2020–2024^[7], od 2022 jego prezes^[8]. Sekretarz Nagrody Literackiej „Nike”^[9]. Członek Rady Programowej Międzynarodowego Festiwalu Literackiego im. Czesława Miłosza^[10] oraz Polsko-Rosyjskiej Grupy do Spraw Trudnych^[11]. W 2011 nominowany do Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego za książkę Iwaszkiewicz. Pisarz po katastrofie^[12].

Radziwon gra na saksofonie^[5]. Pojawiał się m.in. na płytach „Oczekiwanie” Lidii Jazgar (1992)^[13], „Freedom” zespołu Top One (1995)^[14] czy filmie „Gry uliczne” (1996)^[15].

• Marek Radziwon: Iwaszkiewicz: pisarz po katastrofie. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2010, s. 578. ISBN 978-83-7414-776-7.
• Marek Radziwon: Wstyd było milczeć: świadectwa radzieckich dysydentów. Kraków ; Warszawa: Instytut Książki, 2013, s. 389. ISBN 978-83-61005-13-1.
• Marek Radziwon: Żyliśmy jak ludzie wolni: rozmowa z Siergiejem Kowalowem. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2017, s. 364. ISBN 978-83-8049-582-1.