Manju-ji
 Główne wejście do świątyni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Właściciel | |
| Prowincja | |
| Typ zakonu |
męski |
| Materiał budowlany |
drewno, cegła, kamień |
| Data budowy |
II poł. XIII wieku |
Położenie na mapie Kioto  | |
Położenie na mapie Japonii  | |
Położenie na mapie prefektury Kioto  | |
 34°58′52″N 135°46′16″E/34,981172 135,771147
| |
Manju-ji (jap. 万寿寺) – klasztor szkoły zen rinzai w Kioto w Japonii.
Historia klasztoru
Klasztor powstał w drugiej połowie XIII wieku w rejonie Higashiyamy w Kioto.
Na początku XIV wieku opatem klasztoru był Kōhō Kennichi (1241–1316) i w 1303 roku spotkał się tu ze swoim uczniem Musō Sosekim (1275–1351). W tym samym okresie do tego klasztoru przybył Shūhō Myōchō, który pod kierunkiem Kōhō rozpoczął swoją monastyczną karierę[1].
W 1305 roku na zaproszenie cesarza Kameyamy przybył do Kioto Nampo Jōmyō (1235–1308) i został opatem Manju-ji. Z tego okresu pochodzi jego zbiór tekstów Manju-ji goroku. Tutaj jego uczniem był Shūhō Myōchō (1282–1338)[2].
Klasztor ten był z reguły liczony jako jissetsu (dziesięć świątyń), ale np. w ostatnim zestawieniu dokonanym w 1386 roku za panowania sioguna Yoshimitsu Ashikagi (1358–1408) znalazł się wśród pięciu klasztorów gozan w Kioto na piątym miejscu, jednak nigdy nie był tak ważny jak inne klasztory z tej listy[a][3].
W klasztorze znajduje się wielki posąg buddy Amidy oraz kolekcja sztuki związanej z buddyzmem ezoterycznym.
Obecnie ten mały klasztor jest filią Tōfuku-ji.
Adres klasztoru
- Kyōto-fu, Kyōto-shi, Higashiyama-ku, Honmachi 15-chōme, 786 萬寿寺
Uwagi
- ↑ Czyli: Tenryū-ji, Shōkoku-ji, Kennin-ji i Tōfuku-ji.
Przypisy
Bibliografia
- Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. Japan. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 509. ISBN 0-02-908250-1.