Manila

Manila
	; Centrum miasta nocą
Herb	Flaga
	Dewiza: Linisin at Ikarangal ang Maynila
Państwo	Filipiny
Prowincja	Metro Manila
Burmistrz	Isko Moreno
Powierzchnia	38,55 km²
Wysokość	16 m n.p.m.
Populacja (2007); • liczba ludności; • gęstość	; 1 660 714; 43 079 os./km²
Nr kierunkowy	2
Kod pocztowy	0900 do 1096
	Położenie na mapie Filipin Manila
	14°35′N 121°00′E/14,583333 121,000000
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Hasło w Wikisłowniku
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Manila (filipiński Maynila) – stolica Filipin, położona na wyspie Luzon, przy ujściu rzeki Pasig do Zatoki Manilskiej, licząca razem z przedmieściami ponad 24 miliony mieszkańców^[1].

Demografia

Według spisu z 2007 roku miasto liczyło 1 660 714 mieszkańców, a wraz z Quezon City, Caloocan, Pasay, Makati, Pasig i innymi tworzyło zespół miejski – Metro Manila z populacją 11 553 427. W ostatnich dekadach najszybszy wzrost notuje się na nowych przedmieściach stolicy już poza Metro Manilą w ościennych prowincjach (Laguna, Cavite, Rizal, Bulacan), razem z którymi tworzy tzw. Mega Manilę (16,1 mln w 1995 r., 18,7 mln w 2000 r., 22 mln w 2007 r.)^[2].

Historia

Przed podbojem Filipin przez Hiszpanów Manila była ośrodkiem plemienia Tagalów, natomiast po podboju – siedzibą gubernatora. W XVII w. miasto było często atakowane przez Holendrów. W latach 1762–1764 zajęte przez Brytyjczyków. W latach 1946–1948 i od 1976 roku jest stolicą Filipin. Od 1951 r. bardzo szybki rozwój miasta i aglomeracji.

Gospodarka

Manila jest obecnie największym ośrodkiem gospodarczym – aglomeracja Manili dostarcza ok. 90% krajowej produkcji przemysłowej. Jest także największym ośrodkiem kulturalno-naukowym Filipin. W Manili znajdują się siedziby (także fabryki) dużych koncernów, m.in. Philips, Honda Motors, Husqvarna, Dagg Kortejn, Lucent Technologies. Jest siedzibą krajowych i międzynarodowych banków (szczególnie Makati) oraz towarzystw ubezpieczeniowych. Przemysł głównie włókienniczy, odzieżowy (Wrangler Inc.), spożywczy (zakłady Danone, liczne cukrownie), elektroniczny. Manila jest głównym portem morskim Filipin (przeładunek ponad 34 mln t), wywóz kopry, cukru, rud miedzi, chromu, drewna, sprzętu elektronicznego.

Podział administracyjny

Manila podzielona jest na sześć dzielnic (od 1986), z których każda ma swojego przedstawiciela w Izbie Reprezentantów^[3].

1 dzielnica: powierzchnia 4,57 km², ludność 407 331 (2007)
2 dzielnica: powierzchnia 4,08 km², ludność 223 273 (2007)
3 dzielnica: powierzchnia 6,24 km², ludność 197 242 (2007)
4 dzielnica: powierzchnia 5,14 km², ludność 255 613 (2007)
5 dzielnica: powierzchnia 11,56 km², ludność 315 961 (2007)
6 dzielnica: powierzchnia 7,79 km², ludność 261 294 (2007)

Nauka i kultura

Manila jest siedzibą Akademii Nauk, 18 uniwersytetów (m.in. Uniwersytet św. Tomasza założony w 1611 r., uniwersytet narodowy założony w 1900 r.), instytutów naukowych (m.in. Międzynarodowy Instytut Ryżu). W mieście znajdują się też liczne muzea i parki (m.in. rozległy park Luneta).

Zabytki

Zabytki są położone głównie w centrum miasta – fragmenty fortyfikacji z XVI w. (znane jako Intramuros), kościół św. Augustyna (1599–1614), rezydencja prezydenta (pałac Malacanang) z okresu kolonialnego, neogotycki kościół św. Sebastiana. Ponadto imponujące budynki użyteczności publicznej z końca XIX w. Jako kulturalne centrum kraju, miasto jest siedzibą wielu muzeów oferujących spory wybór wystaw traktujących o lokalnej historii i tradycjach. Muzeum Narodowe, zaprojektowane początkowo jako biblioteka i wybudowane ostatecznie w 1921 roku, zawiera eksponaty z wielu dziedzin kultury (historia naturalna, antropologia, sztuki piękne, a także planetarium). Oprócz tego na uwagę zasługuje kilka innych obiektów, jak Museo Pambata (interaktywne, przeznaczone dla dzieci), Muzeum Historii Politycznej Filipin, najstarsze działające muzeum uniwersyteckie czy Bahay Tsinoy – placówka dokumentująca chiński wkład w cywilizację Filipin.

Charakterystyka miasta

Manila jest nowoczesnym miastem azjatyckim. Wokół centrum rozprzestrzeniają się dzielnice przemysłowe oraz nowoczesne osiedla mieszkaniowe (Makati) i turystyczno-rozrywkowe (Ermitta), a także slumsy (zwłaszcza dzielnica Tondo).