Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Maksym (Rubierowski)

Maksym
Michaił Rubierowski
Biskup wołyński
Ilustracja
Kraj działania

ZSRR

Data urodzenia

25 października 1878

Data i miejsce śmierci

23 listopada 1937
Żytomierz

Biskup wołyński
Okres sprawowania

1924–1929

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

1914

Diakonat

1914

Prezbiterat

1914

Chirotonia biskupia

1923

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1923

Miejscowość

Żytomierz

Miejsce

Sobór Przemienienia Pańskiego

Konsekrator

Awerkiusz (Kiedrow)

Maksym, imię świeckie: Michaił Iwanowicz Rubierowski[1] (ur. 13 października?/25 października 1878, wieś Piestiaki, ujezd gorochowiecki, zm. 23 listopada 1937 w Żytomierzu) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył seminarium duchowne we Włodzimierzu nad Klaźmą i Moskiewską Akademię Duchowną z tytułem kandydata nauk teologicznych (1914). W roku uzyskania dyplomu złożył wieczyste śluby mnisze, po czym został wyświęcony na hierodiakona i hieromnicha. Został skierowany do pracy w szkole duchownej w Żytomierzu. Od 1916 był inspektorem Wołyńskiego Seminarium Duchownego (także w Żytomierzu).

W 1923 został wyświęcony na biskupa podolskiego, wikariusza eparchii wołyńskiej. W 1927 władze radzieckie zmusiły go do wyjazdu do Charkowa, gdzie przebywał przez rok bez prawa zmiany miejsca zamieszkania. W 1929 otrzymał godność biskupa wołyńskiego. W tym samym roku został aresztowany i skazany na trzyletnią zsyłkę do obwodu tobolskiego.

Po odbyciu kary wrócił do Żytomierza. Chociaż w 1934 ordynariuszem eparchii wołyńskiej został mianowany Filaret (Linczewski), faktycznie to biskup Maksym kierował istniejącymi jeszcze strukturami prawosławnymi, jako dobrze zorientowany w sytuacji prawosławnych w mieście. Biskup Filaret był ponadto nielubiany przez duchowieństwo i faktycznie przebywał stale w Kijowie[2].

W sierpniu 1937 aresztowany ponownie, oskarżony o szpiegostwo i dywersję, zginął w masowych egzekucjach duchowieństwa prawosławnego na Wołyniu, rozstrzelany w Żytomierzu razem z dwustoma innymi duchownymi.

Przypisy

Bibliografia