Makroasembler jest to asembler posiadający obsługę makr w czasie prekompilacji. Oprócz wszystkich funkcjonalności właściwych asemblerowi, jako językowi niskiego poziomu, daje równocześnie możliwość stosowania makropoleceń − fragmentów programu będących identyfikowanymi poprzez etykiety, które można wstawiać w odpowiednie miejsca kodu źródłowego, a które podczas prekompilacji są zamieniane na odpowiadające im fragmenty kodu asemblera. Do zalet stosowania makr można zaliczyć:

• zwiększenie czytelności − złożone operacje mogą zostać zastąpione jedną prostą etykietą w kodzie programu,
• zmniejszenie rozmiaru pliku z tekstem programu − np. funkcje inline w kodzie maszynowym mogą być napisane tylko raz w pliku źródłowym, a właściwe etykiety wstawione w odpowiednich miejscach programu,
• wygoda programowania − modyfikacje kodu nie wymagają przerabiania wielu miejsc w tekście, ponieważ wystarczy, by dany kod występował tylko raz w pliku źródłowym,
• niewielka poprawa wydajności kodu − stosowanie funkcji nie wymaga wywoływania podprogramu, który w innym przypadku zastępowałby makropolecenie, ponieważ cały tekst makra jest wstawiany w miejscu jego wywołania.

Przykłady:

• MASM − dla komputerów PC
• PLAN − dla maszyn Odra 1300
• SAS − dla maszyn XYZ i ZAM.

• język niskiego poziomu