Magia i miecz (ang. sword and sorcery; także w j. polskim stosowany jest synonim miecz i czary^[1]) – podgatunek fantasy charakteryzujący się zuchwałymi bohaterami, uczestniczącymi w krwawych i ekscytujących przygodach. Zwykle w tym gatunku znajdują się elementy nadnaturalne i magia. Często też można w nim znaleźć elementy romantyczne. W odróżnieniu od high fantasy, fabuła skupia się na osobistych dążeniach postaci, niż na uczestnictwie w konfliktach dotyczących całego świata. Przykładem tego jest Saga o wiedźminie.

Termin „magia i miecz” został stworzony przez Fritza Leibera, na prośbę brytyjskiego autora książek Michaela Moorcocka. Moorcock, w liście opublikowanym w amatorskim magazynie „Amra”, prosił o nazwanie gatunku, do którego można by zaliczać cykl o Conanie autorstwa Roberta E. Howarda. Jako propozycję podał nazwę „epic fantasy”, jednak Leiber w magazynie „Ancalagon” (6 kwietnia 1961) zaproponował nazwę „magia i miecz”, jako chwytliwe określenie pozwalającą na wyróżnienie gatunku.

W ten sposób odróżniono „magię i miecz”, od takich gatunków jak powieści płaszcza i szpady (np. Trzej muszkieterowie Aleksandra Dumasa) czy powieści szpiegowskie(inne języki) (ang. cloak and dagger).

• Michael Moorcock, saga o Elryku
• Fritz Leiber, cykl o Fafhrdzie i Szarym kocurze
• Karl Edward Wagner, cykl Kane
• Lin Carter, cykl Thongor
• C.L. Moore Jirel of Joiry
• Clark Ashton Smith seria Zothique oraz Hyperborean
• L. Sprague de Camp, seria Pusadian
• Charles R. Saunders, cykl Imaro