Magelanka rudogłowa
| Chloephaga rubidiceps[1] | |||
| P.L. Sclater, 1861 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
magelanka rudogłowa | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 w sezonie lęgowym występuje przez cały rok poza sezonem lęgowym | |||
Magelanka rudogłowa[4] (Chloephaga rubidiceps) – gatunek ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae), zamieszkujący południową część Ameryki Południowej i Falklandy. Monotypowy[5]. Nie jest zagrożony.
Zasięg występowania
Lato: południowa Patagonia oraz Ziemia Ognista. Zima: niziny środkowej Patagonii i południowej Pampy. Na Falklandach żyje populacja osiadła.
Morfologia
Długość ciała: 45[6]–59[7] cm (samiec jest większy od samicy).
Samiec i samica nie różnią się wyglądem. Ich głowa jest czerwonawobrązowa z niezbyt wyraźną białą obrączką wokół oka. Ich dość krótki dziób jest czarny[7]. Nogi pomarańczowe, z czarnymi plamkami na kolanach i stopach[7]. Podczas lotu są widoczne białe lotki drugiego rzędu oraz biała plama na ramieniu. Lusterko brązowozielone z metalicznym połyskiem. Sterówki czarne[6].
Ekologia
- Siedlisko
- Na Falklandach otwarte, podmokłe łąki, a w Patagonii słodkowodne bagna. Na zimowiskach pastwiska, łąki i pola uprawne.
- Lęgi i zachowanie
- Zakładają gniazda we wrześniu i październiku, wśród traw bądź kamieni. Samica znosi 5–8 jaj. Wysiaduje je 29–30 dni. W tym czasie samiec strzeże gniazda. Pisklęta są wodzone przez oboje rodziców. Usamodzielniają się po 70 dniach, a są dojrzałe po trzech latach. Tworzą dozgonnie wierne pary. W czasie lęgów są terytorialne.
- Wydawane dźwięki
- Samiec wydaje wysokie, gwiżdżące dźwięki, natomiast samica niższe, krótkie kwakanie[7].
- Pożywienie
- Korzenie, liście, łodygi, trawy i turzyce.
Status i zagrożenia
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje magelankę rudogłową za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). W 2006 roku organizacja Wetlands International szacowała liczebność światowej populacji na 43–82 tysiące osobników. Globalny trend liczebności uznawany jest za spadkowy, choć niektóre populacje mogą być stabilne[3][8].
W 1960 roku magelanka rudogłowa została ogłoszona szkodnikiem przez rząd argentyński, gdyż żerowała na kukurydzy i pszenicy, a także konkurowała o trawę z owcami i bydłem. Później w Patagonii wprowadzono nibylisy argentyńskie, które magelankom wyjadały jaja i pisklęta. W rezultacie populacja na kontynencie znacznie zmalała. Populacja na Falklandach, mimo polowań, dalej ma się dobrze[3][8].
Przypisy
- ↑ Chloephaga rubidiceps, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ D. Lepage: Ruddy-headed Goose Chloephaga rubidiceps. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-01-29]. (ang.).
- ↑ a b c Chloephaga rubidiceps, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Tadornini Reichenbach, 1849-50 (wersja: 2021-04-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-16].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Screamers, ducks, geese, swans. IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
- ↑ a b Magelanka rudogłowa (Chloephaga rubidiceps) [online], www.ptakiozdobne.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-08-16].
- ↑ a b c d Ruddy-headed goose videos, photos and facts - Chloephaga rubidiceps [online], ARKive [zarchiwizowane z adresu 2019-01-31] (ang.).
- ↑ a b Species factsheet: Chloephaga rubidiceps. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-07-16]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).