Macky Sall
 Macky Sall (2020) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| 4. Prezydent Senegalu | |
| Okres |
od 2 kwietnia 2012 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Premier Senegalu | |
| Okres |
od 21 kwietnia 2004 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
       
| |
Macky Sall (ur. 11 grudnia 1961 w Faticku) – senegalski polityk, minister górnictwa i energii (2001–2003), minister spraw wewnętrznych (2003–2004). Premier Senegalu od 2004 do 2007 i przewodniczący Zgromadzenia Narodowego od 2007 do 2008. Prezydent Senegalu w latach 2012–2024.
Życiorys
Macky Sall urodził się w 1961 w mieście Fatick, w którym również dorastał (następnie w regionie Fouta-Toro). Jego ojciec Amadou Abdoul Sall, z pochodzenia Tukuler, pełnił funkcje publiczne oraz był członkiem Senegalskiej Partii Socjalistycznej. Matka, Coumba Thimbo, wychowywała czworo dzieci oraz dorabiała handlem, m.in. sprzedając orzeszki ziemne[1].
W 1982 ukończył klasę o profilu matematyczno-fizycznym w liceum Lycée Gaston Berger w Kaolack[2]. W czasie nauki angażował się działalność ruchów maoistycznych. W czasie studiów działał w ramach komunistycznej partii And-Jëf/Mouvement révolutionnaire pour la démocratie nouvelle (And-Jëf/Ruch Rewolucyjny na rzecz Nowej Demokracji)[1]. W 1988 ukończył studia inżynieryjne w dziedzinie geologii w Institut des Sciences de la Terre w Dakarze. W 1990 ukończył hydrologię na Wydziale Geologii dakarskiego uniwersytetu Université Cheikh Anta Diop. W latach 1992–1993 studiował geofizykę w szkole wyższej Ecole Nationale Supérieure du Pétrole et des Moteurs (ENSP) przy francuskim instytucie Institut Français du Pétrole w Paryżu[2].
Jest członkiem krajowym i międzynarodowych stowarzyszeń geologów i geofizyków. Żonaty, ma troje dzieci[2]. Został odznaczony m.in. Krzyżem Wielkim Narodowego Orderu Lwa, Legią Honorową (klasa Wielki Oficer) oraz frankofońskim Orderem Plejady (klasa Wielki Oficer)[3].
Działalność w Senegalskiej Partii Demokratycznej
Po zakończeniu studiów pod koniec lat. 80 rozpoczął działalność w opozycyjnej wówczas Senegalskiej Partii Demokratycznej (Parti Démocratique Sénégalais, PDS), zostając jednym z najbliższych współpracowników jej lidera, Abdoulaye’a Wade. Jego kandydaturę po raz pierwszy wsparł już w czasie wyborów prezydenckich w 1983[1].
Wszedł w skład Sekretariatu Narodowego PDS. W 1998 objął funkcję sekretarza generalnego PDS w Fatick. Od 1994 do 2000 pełnił funkcję szefa Wydziału Bazy Danych Société des Pétroles du Sénégal (Towarzystwa Naftowego Senegalu, PETROSEN), a następnie od grudnia 2000 do lipca 2001 funkcję dyrektora PETROSEN. W 2000 uczestniczył w kampanii wyborczej Abdoulaye’a Wade przed wyborami prezydenckimi, w wyniku których objął on urząd szefa państwa. Od kwietnia 2000 do maja 2001 był doradcą prezydenta Wade ds. energii i górnictwa[2][3].
Od 12 maja 2001 do 6 listopada 2002 zajmował stanowisko ministra górnictwa, energii i hydrologii w rządzie premier Mame Madior Boye. Od 6 listopada 2002 do 27 sierpnia 2003 pełnił funkcję ministra stanu oraz ministra górnictwa, energii i hydrologii w rządzie premiera Idrissy Secka, a następnie ministra stanu i ministra spraw wewnętrznych (od 27 sierpnia 2003 do 21 kwietnia 2004). 1 czerwca 2002 objął stanowisko mera departamentu Fatick[2][3].
21 kwietnia 2004 zastąpił Idrissę Secka na stanowisku szefa rządu. 25 kwietnia 2004 został dodatkowo mianowany wiceprzewodniczącym PDS.[2][3] W czasie kampanii wyborczej przed wyborami prezydenckimi w lutym 2007 pełnił funkcję szefa sztabu wyborczego prezydenta Wade, który został powtórnie wybrany na urząd już w pierwsze turze[4]. Po zaprzysiężeniu prezydenta, złożył 10 kwietnia 2007 na jego ręce rezygnację ze stanowiska premiera, jednak od razu został ponownie mianowany na ten urząd[5].
W czasie wyborów 3 czerwca 2007 uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego z ramienia stworzonej przez PDS koalicji wyborczej Sopi 2007, która zdobyła w sumie 131 spośród 150 mandatów. Po wyborach złożył dymisję swego gabinetu, a prezydent Wade 19 czerwca 2007 nowym szefem rządu mianował ministra Cheikha Hadjibou Soumaré[6].
W zamian, 20 czerwca 2007 został wybrany na urząd przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego. Był jedynym kandydatem na ten urząd, uzyskując 143 spośród 146 głosów[3]. W październiku 2007 wszedł w konflikt z prezydentem i częścią członków Senegalskiej Partii Demokratycznej po tym, jak domagał się publicznego przesłuchania w parlamencie Karima Wade, syna prezydenta odpowiedzialnego za przygotowanie szczytu Organizacji Konferencji Islamskiej w marcu 2008. Sall zarzucał mu nieprawidłowości finansowe i nadużycia środków publicznych. Postawieniu syna przed parlamentem sprzeciwił się prezydent. Zdaniem części komentatorów spór ten miał dotyczyć wpływów w PDS i perspektywy nominacji prezydenckiej w kolejnych wyborach[4].
W rezultacie, w listopadzie 2007 członkowie PDS zlikwidowali zajmowany przez Salla urząd wiceprzewodniczącego partii oraz zgłosili plan wprowadzenia poprawki do konstytucji skracającej kadencję przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego z 5 lat do roku. We wrześniu 2008 deputowani PDS zgłosili projekt nowelizacji konstytucji do parlamentu[3][7]. W kolejnym miesiącu nowelizację uchwalił parlament i zatwierdził prezydent. 9 listopada 2008 Zgromadzenie Narodowe zdymisjonowało Salla ze stanowiska przewodniczącego, który uprzednio odmówił złożenia dobrowolnej rezygnacji. Tego samego dnia ogłosił on rezygnację z członkostwa w PDS, co oznaczało wygaśnięcie mandatu deputowanego oraz mandatu mera Fatick[3][7][8].
Przejście do opozycji i wybory prezydenckie
1 grudnia 2008 Sall założył własną partię polityczną, Sojusz na rzecz Republiki (Alliance pour la République, APR)[3]. W wyborach lokalnych w kwietniu 2009 ponownie zdobył urząd mera Fatick[9].
Z ramienia APR ubiegał się o urząd prezydenta w wyborach w 2012. Z powodu dopuszczenia do udziału w wyborach przez Radę Konstytucyjną urzędującego prezydenta Wade, starającego się o trzecią kadencję z rzędu, przed pierwszą turą głosowania w kraju doszło do masowych protestów społecznych, w wyniku których śmierć poniosło 6 osób[10].
W pierwszej turze głosowania 26 lutego 2012 Sall zajął drugie miejsce, zdobywając 26,6% głosów, podczas gdy Abdoulaye Wade uzyskał 34,8%. Przed kolejną turą wyborów uzyskał poparcie od wszystkich pozostałych kandydatów[10]. W rezultacie, 25 marca 2012 uzyskał w niej 65,80% głosów. Prezydent Wade jeszcze tego samego dnia uznał swoją porażkę i pogratulował swemu byłemu premierowi[11]. 2 kwietnia 2012 Macky Sall został oficjalnie zaprzysiężony i objął urząd prezydenta[12]. 3 kwietnia 2012 mianował na stanowisko szefa rządu niezależnego ekonomistę, Abdoula Mbaye’a[13].
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c Sénégal: Macky Sall, monsieur le président?. jeuneafrique.com, 16 maja 2011. [dostęp 2012-03-28]. (fr.).
- ↑ a b c d e f LE PREMIER MINISTRE – M. Macky Sall. gouv.sn. [dostęp 2012-03-28]. (fr.).
- ↑ a b c d e f g h Biographie du président de l’Alliance Pour la République. apr.sn. [dostęp 2012-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-21)]. (fr.).
- ↑ a b Profile: Macky Sall. aljazeera.com, 26 marca 2012. [dostęp 2012-03-28]. (ang.).
- ↑ Sénégal: le Premier ministre démissionne, est reconduit à son poste. orange.gq, 11 kwietnia 2007. [dostęp 2012-03-28]. (fr.).
- ↑ Sénégal: un technocrate nommé au poste de Premier ministre. orange.gq, 19 czerwca 2007. [dostęp 2012-03-28]. (fr.).
- ↑ a b Senegal’s national assembly president dismissed. nation.co.ke, 11 listopada 2008. [dostęp 2012-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-04)]. (ang.).
- ↑ Senegal’s National Assembly president voted out. xinhuanet.com, 10 listopada 2008. [dostęp 2012-03-28]. (ang.).
- ↑ FATICK: MACKY SALL RETROUVE SON FAUTEUIL. rewmi.com, 10 kwietnia 2009. [dostęp 2012-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-12)]. (fr.).
- ↑ a b Senegal opposition rallies behind Macky Sall. Reuters, 10 marca 2012. [dostęp 2012-03-28]. (ang.).
- ↑ Senegal’s Sall wins poll with 65.8 pct. Reuters, 27 marca 2012. [dostęp 2012-03-28]. (ang.).
- ↑ Senegal’s Sall sworn in as president. Reuters, 2 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-02]. (ang.).
- ↑ Senegal president names technocrat as PM. Reuters, 3 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-04]. (ang.).
- ↑ Ordinul Naţional „Steaua României” [online], presidency.ro (rum.).
|
