Maciej Grzywaczewski
Data i miejsce urodzenia |
17 listopada 1954 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
przedsiębiorca, producent filmowy |
Małżeństwo | |
Odznaczenia | |
Maciej Leszek Grzywaczewski (ur. 17 listopada 1954 w Gdańsku) – polski producent filmowy, przedsiębiorca, wydawca, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL, w latach 2004–2006 dyrektor TVP1.
Życiorys
W latach 1975–1980 studiował historię filozofii na warszawskiej Akademii Teologii Katolickiej, z której został relegowany[1]. Od 1977 działał w organizacjach opozycyjnych, należał do kierownictwa Nurtu Niepodległościowego Andrzeja Czumy, następnie do Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1979 był sygnatariuszem i jednym z rzeczników Ruchu Młodej Polski. Zasiadał w kierownictwie Wydawnictwa im. Konstytucji 3 Maja, publikował w związanym ze środowiskiem RMP czasopiśmie drugiego obiegu „Bratniak”.
W 1980 brał udział w strajku w Stoczni Gdańskiej. Wspólnie z kolegą Arkadiuszem Rybickim spisał na tablicy 21 postulatów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. W 2003 tablica z postulatami została przez UNESCO wpisana na listę światowego dziedzictwa kulturalnego Pamięć Świata.
Po sierpniu 1980 zaangażował się w działalność NSZZ „Solidarność”, pracował w Komisji Krajowej związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego pozostawał kilka miesięcy w ukryciu. Pracował następnie w wytwórni biżuterii, a w latach 1984–1988 przebywał na emigracji we Francji, gdzie rozpoczął działalność w branży filmowej.
W 1988 został dyrektorem agencji filmowej ProFilm, a w 1990 należał do fundatorów Video Studio Gdańsk. Był producentem Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film, a w 1999 jednym z organizatorów Fundacji Centrum Solidarności.
W latach 2004–2006 pełnił funkcję dyrektora TVP1, w 2007 wszedł w skład zarządu spółki akcyjnej ATM Grupa, produkującej programy telewizyjne. W 2008 objął funkcję jej wiceprezesa. Został również wiceprzewodniczącym rady programowej Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
Życie prywatne
Jego ojcem był publicysta Zbigniew Leszek Grzywaczewski[2]. Jest mężem Bożeny Rybickiej-Grzywaczewskiej, siostry Arkadiusza, Mirosława i Sławomira Rybickich.
Odznaczenia
W 2009, za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[3][4]. W 2015 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[5].
Przypisy
- ↑ Łukasz Kamiński, Grzegorz Waligóra (wybór, wstęp i oprac.), Kryptonim „Pegaz”. Służba Bezpieczeństwa wobec Towarzystwa Kursów Naukowych 1978–1980, Warszawa 2008, s. 33
- ↑ Wyjątkowe odkrycie – klisze z powstania w getcie. polin.pl, 13 stycznia 2023. [dostęp 2023-01-17].
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 27, poz. 291
- ↑ Ordery z okazji Jubileuszu 30-lecia powołania Ruchu Młodej Polski. prezydent.pl, 27 września 2009. [dostęp 2023-01-17].
- ↑ M.P. z 2016 r. poz. 31
Bibliografia
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2023-01-17].