Luigi Di Maio
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 lipca 1986 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk |
| Stanowisko |
wicepremier (2018–2019), minister rozwoju gospodarczego, pracy i polityki społecznej (2018–2019), minister spraw zagranicznych (2019–2022) |
| |
| Odznaczenia | |
| |
Luigi Di Maio (ur. 6 lipca 1986 w Avellino[1]) – włoski polityk, poseł do Izby Deputowanych, lider polityczny Ruchu Pięciu Gwiazd (2017–2020), w latach 2018–2019 wicepremier oraz minister rozwoju gospodarczego, pracy i polityki społecznej, od 2019 do 2022 minister spraw zagranicznych.
Życiorys
Najstarszy z trzech synów działacza Włoskiego Ruchu Społecznego[2]. W 2004 ukończył liceum klasyczne w Pomigliano d’Arco. Podejmował następnie studia z zakresu inżynierii oraz prawoznawstwa na Uniwersytecie Neapolitańskim im. Fryderyka II, nie kończąc żadnego z tych kierunków. Działał w międzyczasie w organizacjach studenckich. W 2007 zarejestrował się jako dziennikarz, krótko pracował w zawodzie webmastera[3].
Wkrótce zaangażował się w działalność Ruchu Pięciu Gwiazd, który utworzył Beppe Grillo[3]. W wyborach w 2013 z ramienia tego ugrupowania został wybrany do Izby Deputowanych XVII kadencji[1], objął następnie funkcję wiceprzewodniczącego tej izby[2].
We wrześniu 2017 wygrał partyjne prawybory[4], stając się liderem politycznym swojego ugrupowania i jego kandydatem na premiera w wyborach w 2018. Kierowane przez niego ugrupowanie zajęło drugie miejsce za koalicją centroprawicy, znacząco poprawiając swój wynik wyborczy sprzed pięciu lat (z wynikiem ponad 32% do każdej z izb). Uzyskało też największe poparcie wśród samodzielnych list wyborczych, wprowadziło do parlamentu ponad 220 posłów i ponad 110 senatorów[5]. Luigi Di Maio uzyskał mandat w okręgu większościowym, pokonując w nim Vittoria Sgarbiego[6].
Wyniki tych wyborów nie doprowadziły do uzyskania przez któryś z obozów politycznych większości w parlamencie pozwalającej na samodzielne rządzenie. Po długotrwałych negocjacjach 13 maja 2018 Ruch Pięciu Gwiazd podpisał porozumienie programowe z ugrupowaniem Liga Północna[7]. Formowanie rządu trwało jeszcze niespełna trzy tygodnie. Ostatecznie 1 czerwca 2018 w nowo powołanym gabinecie Giuseppe Contego Luigi Di Maio objął stanowiska wicepremiera oraz ministra rozwoju gospodarczego, pracy i polityki społecznej[8].
Po rozpadzie koalicji rządowej brał udział w negocjacjach zakończonych porozumieniem z Partią Demokratyczną. 5 września 2019 w drugim rządzie dotychczasowego premiera objął urząd ministra spraw zagranicznych[9][10]. W styczniu 2020 zrezygnował z pełnionej w Ruchu Pięciu Gwiazd funkcji[11]. 13 lutego 2021 w nowo powołanym gabinecie Maria Draghiego pozostał na funkcji ministra spraw zagranicznych[12].
W czerwcu 2022 wraz ze swoimi zwolennikami opuścił Ruch Pięciu Gwiazd, współtworząc ruch polityczny Insieme per il Futuro[13]. Jego ugrupowanie w tym samym roku znalazło się poza parlamentem. W październiku 2022 Luigi Di Maio zakończył pełnienie funkcji ministra, a także ustąpił z funkcji lidera swojej partii[14].
Odznaczenia
- Order Księcia Jarosława Mądrego III klasy (2022)[15]
Przypisy
- ↑ a b Luigi Di Maio na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji. [dostęp 2017-12-17]. (wł.).
- ↑ a b Luigi Di Maio è il nuovo vicepresidente della Camera. campaniasuweb.it, 22 marca 2017. [dostęp 2017-12-17]. (wł.).
- ↑ a b Luigi Di Maio, il più politico del M5S „scalax” il Movimento anti-politica. ilsole24ore.com, 22 września 2017. [dostęp 2017-12-17]. (wł.).
- ↑ Di Maio candidato premier M5S. Alle primarie grilline 37mila votanti. ilmessaggero.it, 23 września 2017. [dostęp 2017-12-17]. (wł.).
- ↑ Risultati elezioni 2018, i numeri del nuovo Parlamento: alla Camera il centrodestra a quota 260, i 5 Stelle saranno 221. ilfattoquotidiano.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
- ↑ Luigi Di Maio stravince ad Acerra contro Vittorio Sgarbi che commenta: „Un territorio di disperati”. rainews.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
- ↑ Italy’s populist 5 Star, League parties reach deal on government program. marketwatch.com, 13 maja 2018. [dostęp 2018-06-01]. (wł.).
- ↑ I Ministri del Governo Conte. governo.it, 1 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-01]. (wł.).
- ↑ Governo, Conte annuncia i ministri: Gualtieri all'Economia, Lamorgese all'Interno, Di Maio agli Esteri. Fraccaro sottosegretario alla presidenza dopo lite tra il premier e il capo politico M5S. repubblica.it, 4 września 2019. [dostęp 2019-09-05]. (wł.).
- ↑ Cerimonia di giuramento del Governo Conte. quirinale.it, 5 września 2019. [dostęp 2019-09-05]. (wł.).
- ↑ Michał Strzałkowski: Włochy: Luigi di Maio rezygnuje z kierowania Ruchem Pięciu Gwiazd. euractiv.pl, 22 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-22].
- ↑ Governo, ora il primo Cdm. Draghi e i suoi 23 ministri hanno giurato al Quirinale. Mascherine e nessuna stretta di mano: è la prima cerimonia in era Covid. repubblica.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
- ↑ Di Maio: „Molti ci hanno chiesto di aderire a Insieme per il futuro”. Spadafora coordinatore politico, Di Stasio e Di Nicola capigruppo Camera e Senato. repubblica.it, 23 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-30]. (wł.).
- ↑ Di Maio si dimette da segretario nazionale di Impegno Civico. adnkronos.com, 22 października 2022. [dostęp 2023-01-26]. (wł.).
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|