Ludwik Hartwig
Data i miejsce urodzenia |
3 sierpnia 1883 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
10 października 1975 |
Zawód, zajęcie |
artysta fotograf |
Narodowość |
polska |
Odznaczenia | |
Ludwik Hartwig (ur. 3 sierpnia 1883 w Kijowie, zm. 10 października 1975 w Lublinie)[1][2] – polski artysta fotograf. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików[3]. Zasłużony mieszkaniec Lublina[4].
Życiorys
Ludwik Hartwig[5] (syn rzemieślnika Andrzeja Hartwiga, pochodzącego ze Lwowa) wczesne dzieciństwo spędził w Kijowie[4]. W 1896 roku – po ukończeniu szkoły powszechnej przy kościele św. Katarzyny w Odessie (1985) – został czeladnikiem w zakładzie fotograficznym Jakuba Tyraspolskiego[6] w Odessie[4][5]. W latach 1899–1901 pracował w filii zakładu fotograficznego Jakuba Tyraspolskiego w Łodzi oraz od 1901 roku w kolejnej filii w Warszawie[4][5]. Po wyjeździe do Moskwy, w latach 1903–1906 pracował w zakładzie fotograficznym Apelta[4]. Od 1906 roku do 1917 prowadził własny zakład fotograficzny w Moskwie[4][5].
W 1917 roku po wybuchu rewolucji październikowej w Rosji wyjechał z rodziną (żoną i dziećmi – Walentym, Edwardem, Heleną, Zofią) na tereny dzisiejszej Polski, do Lublina[4][7]. W Lublinie od 1919 roku prowadził własny zakład fotograficzny, specjalizujący się w fotografii portretowej[5]. Ludwik Hartwig oprócz fotografii portretowej wykonywał wiele innych zleceń fotograficznych, współpracując m.in. z lubelskimi czasopismami, w latach 1926–1927 współpracował z Teatrem Miejskim w Lublinie[4]. W 1928 roku był współzałożycielem lubelskiego cechu fotografów, w którym pełnił funkcję przewodniczącego Wojewódzkiej Komisji Egzaminacyjnej dla fotografów w Lublinie[4]. Po wybuchu II wojny światowej, po największym w czasie wojny bombardowaniu Lublina – 9 września 1939 roku – dla potrzeb magistratu sporządził dokumentację fotograficzną zniszczeń tego miasta[1][8][9][10]. Wówczas został zniszczony również jego zakład fotograficzny (m.in. sprzęt oraz archiwum fotograficzne Ludwika Hartwiga i jego syna Edwarda)[4][7].
W 1942 roku Ludwik Hartwig był współzałożycielem Wspólnoty Fotografów w Lublinie[4]. Po zakończeniu II wojny światowej prowadził kolejny zakład fotograficzny (należący do jego drugiej żony), który następnie został przejęty przez spółdzielnię Zorza w 1950 roku[4][5]. W 1947 roku został członkiem Rady Naukowej Naukowego Instytutu Rzemieślniczego w Lublinie[4]. W 1953 roku został przyjęty w poczet członków Związku Polskich Artystów Fotografików (legitymacja nr 171)[3].
Ludwik Hartwig zmarł 10 października 1975 roku w Lublinie[4]. Jego fotografie znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie[11] oraz Archiwum Państwowego w Lublinie[10][12].
Odznaczenia
- Brązowy Krzyż Zasługi (1937)[4].
Publikacje (albumy)
- Lublin po bombardowaniu 9 września 1939 roku; oprac. Piotr Dymmel, Tomasz Rodziewicz (Archiwum Państwowe w Lublinie 2013)[8][9][2];
Rodzina
Ludwik Hartwig był mężem Marii z domu Biriukow oraz ojcem fotografa Edwarda Hartwiga (1909–2003), lekarza Walentego Hartwiga (1910–1991) i poetki Julii Hartwig (1921–2017)[13].
Przypisy
- ↑ a b Ludwik Hartwig (1883–1975), „Kurierlubelski.pl” [dostęp 2018-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-02] (pol.).
- ↑ a b Portal Historyczny - Lublin po bombardowaniu 9. IX. 1939 w fotografii Ludwika Hartwiga [online], www.hist.pl [dostęp 2018-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-07] .
- ↑ a b Związek Polskich Artystów Fotografików [online], zpaf.pl [dostęp 2018-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-25] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Ludwik Hartwig (1883–1975) - Leksykon - Teatr NN [online] [dostęp 2018-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-23] (pol.).
- ↑ a b c d e f Ludwik Hartwig - Biografia, dzieła, wystawy - Artinfo.pl [online], artinfo.pl [dostęp 2018-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-01] (pol.).
- ↑ Leksykon Fotografów - www.fotorevers.eu - fotorewers, fotorevers, Thiel-Melerska | foto, rewers, fotorewers, fotos, photos, fotografia, fotografowie, zawód, zawod, rewers, awers, secesja, secesyjna, litograf, litografia, sztuka, art, artysta, artystyczna, film, dzielo, melerska, melerski, thiel-melerska, thiel-melerski [online], www.fotorevers.eu [dostęp 2018-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-01] .
- ↑ a b Rozmowa z Edwardem Hartwigiem [online], 31 sierpnia 2018 [dostęp 2018-10-01] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-31] .
- ↑ a b Sylwia Hejno , Smutek miasta. Lublin po bombardowaniu w obiektywie Ludwika Hartwiga, „Kurierlubelski.pl” [dostęp 2018-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-01] (pol.).
- ↑ a b Polska Akademia Dostępności - PAD , Lublin po bombardowaniu 9.IX.1939 w fotografii Ludwika Hartwiga - Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-15] (pol.).
- ↑ a b a (red.), Dzieje jednego zdjęcia - Nowy Tydzień, „Nowy Tydzień”, 11 maja 2017 [dostęp 2018-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-01] (pol.).
- ↑ Próba mostu 42,60 mt. w świetle przez Bystrzycę na 3 km szlaku Lublin-Rozwadów dnia 30 września 1922 [online], Cyfrowe Muzeum Narodowe w Warszawie [dostęp 2018-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-01] .
- ↑ Ludwik Hartwig , Witryna zakładu fotograficznego Ludwika i Edwarda Hartwigów przy ul. Kapucyńskiej 2 w Lublinie, [1940?] [dostęp 2018-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-01] .
- ↑ Przyczynek do genealogii śp. Julii Hartwig (skan aktu chrztu poetki) | More Maiorum, „More Maiorum”, 15 lipca 2017 [dostęp 2018-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-02] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Teatr NN; Ikonografia Lublin – Ludwik Hartwig (20 zdjęć).. teatrnn.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-01)].
- Rodzina Hartwigów; fotografie Heleny, Ewy i Edwarda w Starej Galerii ZPAF (2004).. fotopolis.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-01)].