Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Ludwik Łęgowski

Ludwik Zygmunt Łęgowski
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1892
Arnsberg

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Korpus Zachodni

Stanowiska

komendant korpusu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Wielkopolski Krzyż Powstańczy

Ludwik Zygmunt Łęgowski[a] (ur. 5 marca 1892 w Arnsbergu, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w Arnsbergu, w Nadrenii Północnej-Westfalii, w rodzinie Józefa i Ludwiki Kazimiery z Masłowskich (ur. 1868). Był bratem: Stanisława (1887–1939), dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni (zamordowanego przez hitlerowców), Wandy Agnieszki po mężu Cybichowskiej (1890–1959), polonistki, oraz Witolda (ur. 1905), bankowca.

Brał udział w I wojnie światowej, później w powstaniu wielkopolskim. 27 kwietnia 1919 generał piechoty Józef Dowbor-Muśnicki wyznaczył go „czasowo” na stanowisko dowódcy 2 Pułku Strzelców Wielkopolskich[3], który 10 grudnia tego roku został przemianowany na 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej. 1 maja objął dowództwo pułku i na jego czele walczył na wojnie z bolszewikami[4][5].

Po zakończeniu działań wojennych nadal pełnił obowiązki dowódcy 56 pp[6][7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 195. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8], a 31 marca 1924 mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 81. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W lipcu 1927 został zwolniony ze stanowiska pełniącego obowiązki dowódcy pułku i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII[10]. W kwietniu 1928 został przydzielony na stanowisko oficera placu Kielce[11][12]. W marcu 1930 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Baranowicze na stanowisko komendanta[13][14][15]. W marcu 1939 pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Warszawa Miasto II na stanowisku komendanta rejonu uzupełnień[16].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. 1 czerwca 1935 ogłoszono sprostowanie kolejności imion i daty urodzenia ppłk. Zygmunta Ludwika Łęgowskiego z PKU Baranowicze z „Zygmunt Ludwik ur. 5 marca 1892” na „Ludwik Żygmunt ur. 15 marca 1892”[1][2].

Przypisy

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 60.
  2. a b c d Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 11.
  3. Rozkaz dzienny nr 113 Dowództwa Głównego Sił Zbrojnych Polskich w b. zaborze pruskim z 27 kwietnia 1919.
  4. Siuda 1928 ↓, s. 16.
  5. Korsak 1991 ↓, s. 3.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 284, 401.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 260, 343.
  8. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 30.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 lipca 1927 roku, s. 199.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 157.
  12. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 116, 164.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
  14. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 19, 510.
  15. Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 8.
  16. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 859.
  17. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  18. Lista odznaczonych WKP ↓.

Bibliografia