Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Ludowe Komitety Oporu

Flaga używana przez bojowników Ludowych Komitetów Oporu

Ludowe Komitety Oporu (arab. ‏لجان المقاومة الشعبية‎) – palestyńska organizacja nacjonalistyczna.

Zbrojnym skrzydłem organizacji są Brygady Salah al-Din[1].

Historia

Założone we wrześniu 2000 roku przez Jamala Abu Samhadana[1]. Początkowo ich członkami byli głównie dysydenci z al-Fatah i służb bezpieczeństwa Autonomii Palestyńskiej[2]. Do grupy włączyli się także byli członkowie Hamasu i Palestyńskiego Islamskiego Dżihadu[1][2]. Początkowo celem organizacji była ochrona palestyńskich uchodźców w trakcie intifady Al-Aksa[2], szybko rozszerzyła ona jednak działalność na ataki skierowane przeciwko Izraelowi (głównie w Strefie Gazy). Formacja zyskała rozgłos po wysadzeniu trzech izraelskich czołgów za pomocą zdalnie sterowanych bomb. Bojownicy uczestniczyli także w walkach wewnętrznych pomiędzy frakcjami palestyńskimi[2].

W październiku 2003 roku bojownicy przeprowadzili atak bombowy na amerykański konwój dyplomatyczny. Według grupy dyplomaci działali przeciwko interesom Palestyny[2].

W maju 2004 roku członkowie Ludowych Komitetów Oporu zamordowali pięciu żydowskich osadników w Strefie Gazy[2].

7 września 2005 roku bojownicy przyznali się do zabicia Musy Arafata będącego doradcą prezydenta Autonomii Palestyńskiego[2].

W wyborach parlamentarnych w Autonomii Palestyńskiej w 2006 roku formacja poparła Hamas[3].

W latach 2008–2009 w trakcie operacji Płynny Ołów organizacja uczestniczyła w walkach z armią izraelską na terenie Strefie Gazy[4].

W sierpniu 2011 roku w izraelskich nalotach zginął szef Ludowych Komitetów Oporu Kamal al-Nairab, a także dowódca wojskowy i trzej inni członkowie organizacji[5].

W marcu 2012 roku w ataku rakietowym izraelskiego wojska zginął Zuhair al-Qaisi, sekretarz generalny Ludowych Komitetów Oporu[6]. Wraz z nim w ataku zginął inny członek grupy, Mahmud Halani[6].

W listopadzie 2012 roku bojownicy Ludowych Komitetów Oporu ponownie starli się z IDF w Strefie Gazy, tym razem w ramach operacji „Filar Obrony”[7].

W 2013 roku służby Hamasu aresztowały grupę członków Ludowych Komitetów Oporu[8]. Aresztowania przeprowadzono celem zatrzymania prowadzonych przez Ludowe Komitety Oporu działań zaczepnych wobec Izraela[8].

Latem 2014 roku Brygady Salah al-Din wzięły udział w walkach z izraelskim wojskiem w Strefie Gazy w trakcie operacji „Ochronny Brzeg”[9].

Podczas trwającej wojny w Strefie Gazy zginął dowódca zbrojnego skrzydła LKO Rafat Abu Hilal(inne języki), zabity w wyniku izraelskiego nalotu w Rafah[10].

Powiązania ze służbami Autonomii Palestyńskiej

W trakcie intifady Al-Aksa Izrael oskarżał Ludowe Komitety Oporu o bezpośrednie powiązania ze służbami Autonomii Palestyńskiej[2]. Zdaniem Izraela służby Autonomii wspierały Ludowe Komitety Oporu poprzez dofinansowanie, szkolenie oraz udzielanie wsparcia logistycznego i wywiadowczego[2].

Relacje z innymi organizacjami

LKO współpracują z innymi palestyńskimi ruchami, w tym uznawanymi za terrorystyczne. Najbliższe relacje łączyły je z Hamasem. Muzułmański Ruch Oporu (rozwinięcie akronimu jakim jest nazwa Hamas) prowadził prawdopodobnie szkolenia członków Ludowych Komitetów Oporu[3]. Sojusz załamał się w 2013 roku po akcjach służb Hamasu wymierzonych w Ludowe Komitety Oporu[8].

Możliwe jest, że grupa otrzymuje lub otrzymywała pomoc finansową ze strony libańskiego Hezbollahu[3].

Ideologia

Ludowe Komitety Oporu wyznają ideologię będącą połączeniem nacjonalizmu i sunnickiego islamizmu. Dążą do utworzenia niepodległej Palestyny i do całkowitego zniszczenia Izraela[3][1]. Choć często odwołują się do haseł religijnych, nie są one ugrupowaniem fundamentalistycznym (choć niektórzy analitycy błędnie zaliczają je do tego grona)[3].

Jako organizacja terrorystyczna

Przez Izrael uznawane są za grupę terrorystyczną[11].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Adam Krawczyk, Terroryzm ugrupowań fundamentalistycznych na obszarze Izraela w drugiej połowie XX wieku, Katowice 2007, s. 274–275.
  2. ↑ a b c d e f g h i Profile: Popular Resistance Committees. news.bbc.co.uk. [dostęp 2017-12-11]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e The Popular Resistance Committees: Hamas' New Partners?. jcpa.org. [dostęp 2017-12-11]. (ang.).
  4. ↑ Shane Bauer: Palestinian factions united by war. Al-Jazeera English. [dostęp 2018-04-20]. (ang.).
  5. ↑ Szybki odwet Izraela. Giną palestyńscy dowódcy w Gazie. tvn24.pl. [dostęp 2011-08-18]. (pol.).
  6. ↑ a b Atak rakietowy Izraela - zginął szef palestyńskiej bojówek. konflikty.wp.pl. [dostęp 2017-12-11]. (pol.).
  7. ↑ Occupied Quds City Targeted by Palestinian Missile. Farsnews. [dostęp 2018-04-20]. (ang.).
  8. ↑ a b c David Barnett: Popular Resistance Committees calls on Hamas to stop arrests of ‘mujahideen’. Long War Journal. [dostęp 2017-12-11]. (ang.).
  9. ↑ Qassam brigades claim rocket, mortar fire at southern Israel. maannews.com. [dostęp 2018-04-20]. (ang.).
  10. ↑ Emanuel Fabian, IDF says it killed head of military wing of Gaza’s Popular Resistance Committees [online], Times of Israel, 19 października 2023 (ang.).
  11. ↑ List of Terrorist Organizations and Individuals. justice.gov.il. [dostęp 2018-03-19]. (ang.).
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ludowe_Komitety_Oporu