Lucas Di Grassi

Lucas Di Grassi (2018)
Państwo	Brazylia
Data i miejsce urodzenia	11 sierpnia 1984 São Paulo
Sukcesy
2002: Brazylijska Formuła Renault (wicemistrz) 2003: Południowoamerykańska Formuła 3 (wicemistrz) 2005: Formuła 3 Euro Series (3. miejsce) 2005: Grand Prix Makau (zwycięzca) 2007: GP2 (wicemistrz) 2014: 24h Le Mans (drugie miejsce) 2016/2017: Formuła E (mistrz)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Lucas Di Grassi (ur. 11 sierpnia 1984 w São Paulo) – brazylijski kierowca wyścigowy. Mistrz Formuły E.

Swoją karierę rozpoczął w 2002 roku w brazylijskiej edycji Formuły Renault, zajmując tam 2. miejsce. Rok później startował już w południowoamerykańskiej Formule 3 w zespole Avallone Motorsport. Także tam zajął drugie miejsce, wygrywając 3 z 12 wyścigów. W tym samym sezonie wystartował także w czterech wyścigach Formuły 3 Euro Series, nie odnosząc jednak tam sukcesów, zajmując w klasyfikacji końcowej 21. miejsce. Kolejny sezon to starty w kolejnej edycji F3, tym razem Brytyjskiej. W klasyfikacji generalnej zajął 8. miejsce, wygrywając 2 z 24 wyścigów. Sezon 2005 to kolejna próba sił w europejskim cyklu. Tym razem Brazylijczyk zajął 3. miejsce na koniec sezonu, jednakże z dużą stratą do dominującego duetu ASM Formule 3.

W roku 2006 zadebiutował w przedsionku Formuły 1 – GP2. Pierwszy sezon startów nie był jednak udany dla Brazylijczyka, który w klasyfikacji generalnej zajął odległą 17. lokatę. Zdecydowanie inaczej ułożył się drugi rok startów, kiedy to reprezentował już mistrzowski team ART Grand Prix. Zdobył wówczas tytuł wicemistrzowski, przegrywając nieznacznie walkę z Timo Glockiem. W roku 2008 Lucas dzielił starty w GP2 z obowiązkami kierowcy testowego Renault F1 i pomimo opuszczenia trzech pierwszych rund sezonu zdołał zająć 3. miejsce w mistrzostwach, ze stratą jednego punktu do drugiego miejsca w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2009 reprezentował barwy hiszpańskiej ekipy Racing Engineering, a więc zespołu, w którym jeździł ubiegłoroczny triumfator - Giorgio Pantano. Mimo dużych nadziei rok ten nie należał do najlepszych i di Grassi ponownie musiał zadowolić się 3. pozycją w końcowej klasyfikacji. Głównym tego powodem była słabsza forma bolidu oraz wiele nie zawinionych kolizji.

15 grudnia 2009 potwierdzona została umowa di Grassiego z zespołem Virgin Racing na starty w Formule 1 w Sezonie 2010. Lucas Di Grassi pierwsze kilometry za kółkiem bolidu VR-01 zrobił podczas drugiej tury testów zimowych. Zajmował ostatnie pozycje z czasami gorszymi o około 8 sekund od czasu najlepszego kierowcy. Bolid był awaryjny. W kwalifikacjach do inauguracyjnego Grand Prix Bahrajnu, di Grassi zajął 22 miejsce startowe, wyścig zakończył na pierwszym okrążeniu przez awarię układu hydraulicznego. W kwalifikacjach do Grand Prix Australii był ponownie 22 a wyścig ukończył na 26 okrążeniu ponownie przez awarię układu hydraulicznego. W kwalifikacjach do Grand Prix Malezji Lucas Di Grassi był ostatni. Ukończył wyścig na czternastym miejscu przez wyprzedzenie duetu z zespołu Hispania Racing F1 Team, Heikkiego Kovalainena oraz Jarno Trullego borykającemu się z problemami technicznymi. To osiągnięcie było wielkim zaskoczeniem ponieważ po Grand Prix Australii wyszło na jaw, że Nick Wirth skonstruował za mały zbiornik paliwa w bolidzie co powodowało nie dojeżdżanie do mety przez brak paliwa. W kwalifikacjach do Grand Prix Chin zakwalifikował się na 22 pozycję, wyścigu nie ukończył przez awarię sprzęgła. W kwalifikacjach do Grand Prix Hiszpanii ponownie zakwalifikował się na 22 pozycję, wyścig ukończył na 19 miejscu. W Grand Prix Monako di Grassi uzyskał jak dotychczas najlepszą pozycję w kwalifikacjach, którą udało mu się powtórzyć w Grand Prix Europy, było to 21 miejsce. Wyścigu nie ukończył przez problemy z kołem, którego nie dało się odkręcić podczas Pit Stopu. W Grand Prix Turcji oraz Grand Prix Kanady w kwalifikacjach uzyskał 23 miejsce a wyścigi ukończył na 19 pozycji. W Grand Prix Europy w wyścigu dojechał na 17 miejscu. W Kwalifikacjach do Grand Prix Wielkiej Brytanii był 22, lecz podczas wyścigu już na 9 okrążeniu wyeliminowała go usterka układu hydraulicznego. Do Grand Prix Niemiec startował z 23 pozycji, ale podczas niedzielnego wyścigu musiał wycofać się z walki na 50 okrążeniu z powodu awarii bolidu.

Po roku przerwy, w 2012 roku di Grassi dołączył do stawki FIA World Endurance Championship w klasie LMP1, gdzie jego najważniejszym osiągnięciem jest druga pozycja w 24-godzinnym wyścigu Le Mans w 2014 roku. Poza tym Brazylijczyk startował również w City of Dreams Macau GT Cup, V8 Supercars, 24h Nürburgring, American Le Mans Series i Stock Car Brasil.

W sezonie 2014/2015 di Grassi dołączył do stawki nowo powstałej Formuły E (do zespołu Audi Sport ABT^[1], później zespół ten był znany jako ABT Schaeffler Audi Sport^[2]). Po zaciętej walce o mistrzostwo ostatecznie zajął trzecią pozycję. W sezonach 2015/2016^[2], 2016/2017^[3], 2017/2018^[4], 2018/2019^[5], 2019/2020^[6] i 2020/2021^[7] pozostał w tej ekipie. W sezonie 2016/2017 wygrał klasyfikację kierowców (zdobył wtedy 181 punktów)^[8].

Sezon	Zespół	Samochód	Pozycje startowe / w wyścigach
		Silnik	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21
2010
	Virgin Racing	Virgin VR-01	22	22	24	22	22	21	23	23	21	22	24	22	22	21	20	21	22	21	22
		Cosworth CA 2010	989NU	989NU	14	989NU	19	989NU	19	19	17	989NU	989NU	18	17	20	15	992NW	989NU	990NS	18

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																					Punkty	Pozycja
2006	Durango	VAL	VAL	SMR	SMR	NÜR	NÜR	ESP	ESP	MON	GBR	GBR	FRA	FRA	HOC	HOC	HUN	HUN	TUR	TUR	ITA	ITA	8	17
		17	16†	NU	NU	18	13	12	9	11	NU	NW	7	6	NU	NU	13	NU	5	9	10	14
2007	ART Grand Prix	BHR	BHR	ESP	ESP	MON	FRA	FRA	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	TUR	TUR	ITA	ITA	BEL	BEL	VAL	VAL	77	2
		5	NU	3	3	5	2	4	4	4	2	6	4	4	1	11	13	4	3	3	NU	13
2008	Campos Grand Prix	ESP	ESP	TUR	TUR	MON	MON	FRA	FRA	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	VAL	VAL	BEL	BEL	ITA	ITA		63	3
		–	–	–	–	–	–	2	4	2	2	5	NU	1	10	4	1	20†	5	1	11
2009	Fat Burner Racing Engineering	ESP	ESP	MON	MON	TUR	TUR	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	VAL	VAL	BEL	BEL	ITA	ITA	POR	POR		63	3
		NU	10	4	4	8	1	2	19	7	NU	2	3	19†	NU	3	NU	3	2	3	15

• Lucas di Grassi. f1ultra.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-18)].

• Oficjalna strona kierowcy. lucasdigrassi.com.br. [dostęp 2010-07-30]. (port. • ang.).