Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Lublin (szybowiec)

Lublin
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Plage i Laśkiewicz

Konstruktor

Stanisław Cywiński

Typ

szybowiec

Konstrukcja

drewniana

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1923

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

12,5 m

Długość

6,5 m

Wysokość

1,4 m

Powierzchnia nośna

17,0 lub 17,5m m²

Masa
Własna

125 kg

Użyteczna

75 kg

Startowa

200 kg

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

Lublinpolski szybowiec amatorski zbudowany w dwudziestoleciu międzywojennym.

Historia

Inżynier Stanisław Cywiński, zatrudniony w wytwórni lotniczej Plage i Laśkiewicz w Lublinie, skonstruował dwa szybowce, nazwane „Lublin 1” i „Lublin 2”, przeznaczone do udziału w I Konkursie Ślizgowców w Białce Tatrzańskiej[1][2]. Obydwa miały taką samą konstrukcję, różniły się jedynie wymiarami i kształtem lotek[3].

Pilotem obu szybowców podczas Konkursu był Franciszek Rutkowski[4]. „Lublin 1” swój pierwszy lot wykonał 29 sierpnia 1923 roku, po 10 sekundach lotu zakończył się katastrofą i rozbiciem szybowca[5]. Pilot nie obniósł obrażeń i kontynuował loty na szybowcu „Lublin 2”. 6 września wykonał na nim lot, który trwał 60 sekund i zakończył się jego uszkodzeniem[6].

Za szybowiec „Lublin 2” wytwórnia otrzymała w konkursie IV nagrodę[3].

Konstrukcja

Jednomiejscowy szybowiec konstrukcji drewnianej, o układzie wolnonośnego grzbietopłata.

Kadłub o przekroju prostokątnym i konstrukcji półskorupowej. Zbudowany na czterech podłużnicach, kryty w przedniej części kadłuba blachą aluminiową, dalsza część była pokryta sklejką. Kabina pilota otwarta, wyposażona w drążek sterowy i orczyka[7].

Skrzydło niedzielone o obrysie trapezowym, dwudźwigarowe, kryte płótnem. Na końcówkach skrzydeł znajdowały się pałąki chroniące płat przed uszkodzeniem przy lądowaniu[3].

Usterzenie klasyczne krzyżowe. Statecznik pionowy stanowił integralną część kadłuba, ster wysokości płytowy. Napęd lotek i sterów linkowy[3].

Podwozie trójpunktowe z dwoma kołami głównymi amortyzowanymi sznumerm gumowym osadzonymi na wspólnej osi oraz amortyzowanej płozy ogonowej[3].

Przypisy

Bibliografia