Lubin
miasto i gmina | |||||
Ratusz w Lubinie | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | |||||
Prawa miejskie |
1295 | ||||
Prezydent | |||||
Powierzchnia |
40,76[1] km² | ||||
Wysokość |
121–155 m n.p.m. | ||||
Populacja (30.06.2024) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Strefa numeracyjna |
(+48) 76 | ||||
Kod pocztowy |
59-300 | ||||
Tablice rejestracyjne |
DLU | ||||
Położenie na mapie powiatu lubińskiego | |||||
Położenie na mapie Polski | |||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |||||
51°23′51″N 16°12′34″E/51,397500 16,209444 | |||||
TERC (TERYT) |
0211011 | ||||
SIMC |
0954142 | ||||
Urząd miejski ul. Kilińskiego 1059-300 Lubin | |||||
Strona internetowa | |||||
BIP |
Lubin (niem. Lüben) – miasto w południowo-zachodniej Polsce, na Dolnym Śląsku, w województwie dolnośląskim, siedziba powiatu lubińskiego i gminy wiejskiej Lubin. Leży na Wysoczyźnie Lubińskiej, nad rzeką Zimnicą.
Lubin leży w Legnicko-Głogowskim Okręgu Miedziowym. W Lubinie swoją siedzibę ma założony w roku 1961 KGHM Polska Miedź, jeden z czołowych producentów miedzi i srebra na świecie.
Struktura powierzchni
Według danych z 1 stycznia 2015 roku, Lubin ma obszar 40,77 km²[3], w tym:
- użytki rolne: 53%
- użytki leśne: 11,5%
Miasto stanowi około 5,73% powierzchni powiatu[3].
Demografia
- Wykres liczby ludności miasta Lubin
Największą populację Lubina odnotowano w 1996 roku – według danych GUS 83 490 mieszkańców.
Dane z 31 grudnia 2011[4]
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
Populacja | 75 147 | 100 | 38 988 | 52 | 36 159 | 48 |
Gęstość zaludnienia [mieszk./km²] |
1843 | 956 | 887 |
Według danych z roku 2008[5] średni dochód na mieszkańca powiatu lubińskiego wynosił 5432,4 zł brutto, według statystyk z 2018 było tu już około 7200 zł, co stanowi najwyższy wynik w Polsce[6].
Piramida wieku mieszkańców Lubina w 2014 roku[7]:
Nazwa
Według niemieckiego językoznawcy Heinricha Adamy’ego nazwa miejscowości pochodzi od polskiego słowa „lubić”[8]. W swoim dziele o nazwach miejscowości na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia on pierwotną nazwę jako Lobyn oraz „Lubyn” podając jej znaczenie „Lieblingsort”, czyli tłumacząc na język polski „Miejscowość miłości lub ulubiona, ukochana miejscowość”[8]. Nazwa została później fonetycznie zgermanizowana na Lüben[8] i utraciła swoje pierwotne znaczenie.
Miejscowość wymieniona została w staropolskiej, zlatynizowanej formie Lubyn w łacińskim dokumencie wydanym w 1246 roku w Lubinie przez kancelarię księcia Bolesława II Rogatki[9]. W kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Lubyn[10][11]. Nazwa miejscowości w obecnie używanej formie Lubin wymieniona jest w łacińskim dokumencie z 1312 roku wydanym w Głogowie[12]. Miejscowość została wymieniona w łacińskim dokumencie wyd. w 1332 roku w Lubinie w zlatynizowanej staropolskiej formie Lobyn[13]. W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił miejscowość w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jej łacińską nazwę: Lubena[14].
Polską nazwę Bukowa oraz niemiecką Luben w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej” wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa[15].
Historia
Prehistoria ziem Lubina
W obrębie granic administracyjnych dzisiejszego Lubina i jego najbliższych okolicach udokumentowano kilka cmentarzysk ciałopalnych pochodzących z III–V okresu epoki brązu oraz wczesnego okresu epoki żelaza tzw. halsztackiego, a więc związanych z kulturą łużycką, która na terenie niemal całej dzisiejszej Polski rozwijała się przez ok. 1000 lat (1300–400 lat p.n.e.). Jednak najstarszym, jest grób szkieletowy odkryty w 1941 roku tuż za rogatkami miasta, przy drodze do Ścinawy. Jego powstanie umiejscowiono w młodszym okresie epoki kamiennej – neolicie, czyli około 4000 lat temu[16].
Powstanie pierwszej osady na terenie dzisiejszego Lubina (osiedle Stary Lubin) związane jest z przecięciem się w tym miejscu ważnych szlaków kupieckich (np. z Magdeburga poprzez Wrocław do Kijowa i z południa przez Wielkopolskę nad Morze Bałtyckie) w związku z czym była zapewne miejscem odpoczynku wędrujących kupców, a także handlu ich towarami. Nie do końca wiadomo, czy Lubinem władali wówczas[potrzebny przypis] Dziadoszanie czy Trzebowianie, gdyż leżał on w połowie drogi między ich głównymi grodami.
Okres średniowieczny
Pierwsze wzmianki o Lubinie pochodzą z 936, osada jest wymieniona w Kronice Geografa Bawarskiego[17]. Kolejna pochodzi z drugiej połowy XII wieku. Bulla papieska wydana prawdopodobnie w 1155 roku wymienia Lubin wśród 13 śląskich kasztelanii, ok. 1176 roku książę Bolesław Wysoki nadał Lubinowi prawa targowe, a w 1178 osadę na Starym Lubinie podnosi do rangi miasta na prawie polskim. Nowe miasto, leżące między kasztelanią (tereny dzisiejszego Parku Wrocławskiego) a Starym Lubinem mogło zostać ufundowane przez Jadwigę Śląską i Henryka I Brodatego ok. 1205 roku.
Od 1267 Lubin należał do klasztoru trzebnickiego, w 1273 został włączony do księstwa ścinawskiego, a od 1339 do księstwa legnickiego. W 1319 za sprawą księcia Jana ścinawskiego potwierdzona została lokacja na prawie magdeburskim[17]. Od roku 1349 Lubin był stolicą księstwa udzielnego. Pierwszym jego władcą był Ludwik I Brzeski, fundator „Kodeksu lubińskiego” z ilustrowaną legendą o św. Jadwidze Śląskiej. Ostatnim była Anna Pomorska, która rządziła miastem do swojej śmierci w 1550. Miasto zostało otoczone murami, zbudowano kościół i rozbudowano zamek. Podczas wojen husyckich miasto było częściowo niszczone, m.in. przez pożary w 1428 i 1431. Krótki okres ożywienia w XVI w. rozwinęło się sukiennictwo, handel suknem krajowym i zagranicznym, bydłem i trzodą[18]. Okres ten zakończyła wojna trzydziestoletnia, w mieście stacjonowało wówczas 18,5 tysiąca żołnierzy szwedzkiego Korpusu Stalowych Rękawic. Wielki pożar w 1626 zniszczył zabudowę, a zaraza w 1630 zdziesiątkowała mieszkańców[17].
Lubin po wojnach śląskich
Rzeczywistość Lubina zaczęła zmieniać się po podboju Śląska przez Prusy, Księstwo Legnickie do którego należał Lubin było zarządzane z Berlina. Zmiana przynależności politycznej, jaka była efektem podboju spowodowała, że na miasto mieć wpływ zaczęli biurokraci berlińscy, a nie jak za Habsburgów urzędnicy miejscowi zasiadający na zamku legnickim.
Luterańscy pastorzy składający raporty o swoich parafiach jeszcze w przededniu XIX w. pisali o autochtonach z lubińskich okolic, którzy na co dzień posługiwali się dialektem języka polskiego[19]. Prusy w założeniach miały być zmilitaryzowanym więc z konieczności jednorodnym krajem; to pociągnęło za sobą planową akcję germanizacyjną trwającą zasadniczo do lat 30 XX wieku[20], akcja ta doprowadziła do całkowitego już zgermanizowania Lubina wraz z okolicami.
Ożywienie gospodarcze
Ożywienie gospodarcze rozpoczęło się w II połowie XIX w., powstała wówczas cukrownia, fabryka płótna i przędzalnia wełny, powstały zakłady obróbki drewna i metali oraz przemysł spożywczy. W 1869 Lubin uzyskał połączenie kolejowe z Legnicą, w 1910 z Głogowem i w 1914 z Chocianowem. W 1896 powstała fabryka fortepianów[17].
Lubin po II wojnie światowej
Wojska hitlerowskie zostały wyparte z miasta przez oddziały radzieckie 9 lutego 1945 roku (ku czci poległych żołnierzy radzieckich postawiono pomniki przy ul. Curie-Skłodowskiej i przy ul. Odrodzenia)[21]. Po II wojnie światowej miejscowa ludność miasta została przymusowo wysiedlona przez nową, polską administację do Niemiec[22]. Miasto było zniszczone w 80 procentach[23]. W 1946 r. włączono je do nowo powstałego województwa wrocławskiego. Dopiero 7 maja 1946[24] ustalono obecną nazwę, wcześniej używano form „Lubień” i „Lubiń”.
W 1957 inż. Jan Wyżykowski odkrył pokłady rudy miedzi w okolicach Lubina i Polkowic. 28 grudnia 1959 decyzją ministerstwa przemysłu ciężkiego powołano przedsiębiorstwo państwowe Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi, któremu powierzono wydobycie i przetwórstwo rud miedzi z nowo odkrytych złóż.
Jednocześnie rozpoczęto budowę pierwszych nowych osiedli:
- osiedle Centrum, 5 tys. mieszkańców w latach 1961–1965,
- osiedle Staszica, 18 tys. mieszkańców w latach 1967–1968[25].
Pierwszych 17 bloków mieszkalnych z 522 mieszkaniami dla 1200 osób, które powstały już w 1960.
Do końca lat 60 KGHM sfinansował połowę infrastruktury Lubina (osiedla, hotele robotnicze, szkoły, ulice, przedszkola, pawilony usługowe).
Miasto w latach 70. i 80. XX wieku
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa legnickiego.
Wznoszono kolejne osiedla mieszkaniowe:
- osiedle Zwycięstwa, 5 tys. mieszkańców w r. 1975,
- os.Świerczewskiego, 5 tys. mieszkańców w r. 1976,
- os.Przylesie, 28 tys. mieszkańców w r. 1982,
- os.Ustronie od roku 1975, w 1984 r. 7 tys. mieszkańców,
- os.Wyżykowskiego, od roku 1983, w 1984 r. 5 tys. mieszkańców[25].
31 sierpnia 1982 r. miała miejsce zbrodnia lubińska – najbardziej krwawe wydarzenie w Lubinie od czasów II wojny światowej, podczas których Milicja Obywatelska wraz z ZOMO stłumiła demonstrację przeciwko stanowi wojennemu. Od ostrej amunicji zginęły wówczas 3 osoby (Michał Adamowicz, Andrzej Trajkowski i Mieczysław Poźniak), kilkadziesiąt zostało rannych[26].
W dziesiątą rocznicę Zbrodni Lubińskiej w centrum miasta odsłonięto pomnik Pamięci Ofiar. Ponadto w miejscach, gdzie padły śmiertelne strzały, ustawiono mniejsze pomniki.
Zabytki
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[27]:
- ośrodek historyczny miasta
- kościół parafialny Matki Bożej Częstochowskiej, ul. Kołłątaja, z drugiej poł. XIV, XV/XVI w.
- dzwonnica, z drugiej poł. XV/XVI w.
- kościół cmentarny ewangelicki, ob. rzym.-kat. kościół parafialny Narodzenia Najświętszej Marii Panny, szachulcowy, ul. Stary Lubin, z 1683 r., 1959 r.
- ruiny zamku, ul. Piastowska, z XIV w., XVIII w., XIX w.
- kaplica zamkowa
- mury miejskie, pozostałości z XIV w., XV w., XIX w.
- wieża bramy – baszty głogowskiej
- ratusz, Rynek, z 1768 r., k. XIX w.
- zespół koszar 4 Pułku Dragonów, ul. Kościuszki, z l. 1884-86
- gmach komendantury, ob. szkoła, ul. Kościuszki 9,
- stajnie I, ul. Księcia Ludwika
- stajnie II, ul. Armii Krajowej
- odwach, ul. Składowa
- dwa budynki administracyjno-gospodarcze, ul. Składowa
- dom towarowy, ul. Odrodzenia 3 A, z pierwszej poł. XIX w. w ciągu kamienic
- dom, ul. Piastowska 15, z k. XIX w.
- dom, pl. Wolności 7, z drugiej poł. XVIII w.
- wieża ciśnień, ul. Parkowa, z l. 1905-1906
- kościół filialny pw. Marii Dominiki Mazzarello, ul. Przemysłowa
inne zabytki
- budynek poczty
- kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa
- cerkiew prawosławna pw. Świętej Trójcy (parafialna)
Gospodarka
Stanowiący jeden z ośrodków Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego Lubin jest związany z przemysłem wydobywczym i przetwórczym rudy miedzi, której najbogatsze złoża w Europie znajdują się właśnie pod tym miastem. W lubińskich kopalniach należących do KGHM Polska Miedź SA wydobywa się również w sporych ilościach srebro. Celem rozwoju alternatywy gospodarczej wobec zakładów prowadzących przetwórstwo i wydobycie miedzi, powołana została w mieście podstrefa Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.
Kultura
Kina:
- Muza – ul. Armii Krajowej 1 (kino studyjne)
- Centrum Filmowe Helios – Galeria Cuprum Arena
Ośrodki kultury:
- Centrum Kultury „Muza” – ul. Armii Krajowej 1
- Ośrodek Kultury „Wzgórze Zamkowe” – ul. Mikołaja Pruzi 7 i 9
- Narodowa Orkiestra Dęta z siedzibą w Lubinie – ul. Mikołaja Pruzi 7 i 9
- Centrum Działań Twórczych w Lubinie – ul. Komisji Edukacji Narodowej 6a
Biblioteki:
- Miejska Biblioteka Publiczna – ul. Skłodowskiej 6
- Multimedialna Biblioteka Łącznik – Filia nr 1 – ul. Odrodzenia 24
- Filia nr 2 – ul. Kilińskiego 14B/2
- Filia nr 3 – ul. Żurawia 17
- Filia nr 4 – ul. Jastrzębia 6
- Multimedialna Biblioteka Czytnik – Filia nr 5 – ul. C. K. Norwida 10
- Biblioteka Pedagogiczna – ul. Marii Konopnickiej 5
Podział administracyjny
Podział miasta na osiedla: Centrum, Przylesie, Zalesie, Polne, Ustronie, Małomice, Stary Lubin, Krzeczyn, Wyżykowskiego, Staszica, Zwycięstwa, Świerczewskiego, osiedle „D”.
Sport i rekreacja
Lubin jest miastem dość silnie zaangażowanym sportowo, istnieją tu różnorodne sekcje i ośrodki sportu. Oprócz piłki nożnej, która najbardziej rozsławiła miasto, można w Lubinie odnaleźć kluby zajmujące się piłką ręczną, czy też lekkoatletyką, kręglami, sportami walki (karate, boksem, taekwondo), wspinaczką.
- Zagłębie Lubin – piłka nożna mężczyzn (mistrzostwo Polski: 1990/1991 i 2006/2007, wicemistrzostwo Polski: 1989/1990, finał Pucharu Polski: 2004/2005, 2005/2006 i 2013/2014, finał Pucharu Ligi: 2000/2001)
- Zagłębie Lubin – piłka nożna kobiet (wicemistrzostwo Polski: 2014/2015)
- Zagłębie Lubin – piłka ręczna kobiet (mistrzostwo Polski: 2010/2011, 2020/2021, 2021/2022, 2022/2023)
- Zagłębie Lubin – piłka ręczna mężczyzn (mistrzostwo Polski: 2006/2007, występ w Lidze Mistrzów: 2007/2008)
- Cuprum Lubin – piłka siatkowa mężczyzn (debiut w PlusLidze: 2014/2015)
Obiekty sportowe i rekreacyjne
- Hala widowiskowo-sportowa RCS w Lubinie – otwarta w 2014
- Baseny
- Basen kryty RCS „Centrum 7” przy Szkole Podstawowej Nr 7 – Szkole Sportowej
- Basen kryty RCS „Ustronie” przy dawnym Gimnazjum Nr 4
- Basen odkryty RCS (otwarty tylko w wakacje)[potrzebny przypis]
- Kielich – (34 m) wieża wspinaczkowa. Powstała w 1996 roku poprzez dostosowanie nieużywanej wieży ciśnień. Posiada 6 dróg wspinaczki o zróżnicowanych poziomach trudności, włącznie z wyjątkowo trudnym. Czasem jest udostępniana dla zwiedzających i po wejściu przez wewnętrzne schodki na szczyt można podziwiać panoramę miasta.
- Hala tenisowa i korty zewnętrzne RCS – ul. Baczynowa 1
- Kręgielnia RCS – jeden z najnowocześniejszych tego typu obiektów w kraju do kręgli klasycznych. 6 torów do gry, stoły bilardowe, dart, Air Hockey, kawiarnia.
- Lodowisko oraz tor do jazdy szybkiej RCS – czynne w miesiącach jesienno-zimowych
- Lotnisko Sportowe Aeroklubu Zagłębia Miedziowego
- Skatepark
- Stadiony
- KGHM Zagłębie Arena – stadion klubu Zagłębie Lubin. Pojemność stadionu wynosi 16 086 miejsc[28].
- Stadion lekkoatletyczny RCS – zmodernizowany i nowoczesny lekkoatletyczny stadion miejski z murawą i bieżnią tartanową. Organizowane są tutaj imprezy sportowe oraz inne imprezy masowe.
- Stadion lekkoatletyczny przy dawnym ZSZiO (os. Świerczewskiego – ul. Komisji Edukacji Narodowej 6)
- Osiedlowe Centrum Sportowe przy Zespole Szkół nr. 2 (Osiedle Przylesie)
- Osiedlowe Centrum Sportowe przy Szkole Podstawowej nr 3 (Osiedle Wyżykowskiego)
- Osiedlowe Centrum Sportowe przy dawnym Gimnazjum nr 4 (Osiedle Ustronie)
- Osiedlowe Centrum Sportowe przy Szkole Podstawowej nr 5 (Osiedle Zwycięstwa)
- Osiedlowe Centrum Sportowe przy Zespole Szkół Specjalnych (Osiedle Staszica)
- Osiedlowe Centrum Sportowe przy Szkole Podstawowej nr 8 (Osiedle Polne)
- Osiedlowe Centrum Sportowe przy Szkole Podstawowej nr 14 (Osiedle Ustronie)
- Osiedlowe Centrum Sportowe przy Szkole Podstawowej nr 12 (Osiedle Przylesie)
- Osiedlowe Centrum Sportowe przy Salezjańskiej Szkole Podstawowej (Osiedle Staszica)
Ścieżki rowerowe
Miasto posiada rozbudowaną sieć ścieżek rowerowych łączących poszczególne osiedla i będących częścią turystycznych szlaków rowerowych powiatu lubińskiego:
- Rowerowy Szlak Zielony: na terenie miasta Lubina trasa biegnie
- z kierunku wsi Obora wzdłuż ul. Jana Pawła II
- przez os. Ustronie (Przy trasie: Park im. Jana Pawła II)
- przez os. Wyżykowskiego (za ul. Szybową, wzdłuż ul. Krupińskiego i ul. Hutniczej)
- przez os. Polne (wzdłuż Alei Niepodległości. Przy trasie: Park Jesionowy, następnie Park Aliantów)
- przez Centrum Miasta (wzdłuż Alei Niepodległości. Przy trasie: Tereny Rekreacyjne, Park im. marszałka J. Piłsudskiego, następnie przejazd przez: Park im. J. Wyżykowskiego. Za Rondem im. Ofiar Zbrodni Lubińskiej jest skrzyżowanie z Rowerowym Szlakiem Czerwonym. Następnie jazda wzdłuż ul. Paderewskiego.
- przez os. Przylesie (wzdłuż ul. Piłsudskiego i ul. Wyszyńskiego). Przejazd przez: Skwer im. prymasa S. Wyszyńskiego. Dalej jazda głównym deptakiem największego w Lubinie osiedla mieszkaniowego, następnie wzdłuż ul. Szpakowej i ul. Gajowej do Parku Leśnego „Strzelnica”
- z miasta wyjeżdża się leśnym duktem w kierunku Chróstnika i Gorzelina
- Rowerowy Szlak Czerwony: na terenie miasta Lubina trasa biegnie
- z kierunku wsi Gola ul. Spacerową i wiaduktem drogowym
- przez os. Staszica (wzdłuż Obwodnicy. Przy trasie: Osiedlowe Centrum Sportowe przy Szkole Podstawowej nr 5)
- przez os. Zwycięstwa (wzdłuż ul. Paderewskiego. Przy trasie: Park Słowiański. Za Rondem im. Ofiar Zbrodni Lubińskiej jest skrzyżowanie z Rowerowym Szlakiem Zielonym
- z miasta wyjeżdża się wzdłuż ul. Ścinawskiej, mija Obwodnicę i skręca w ul. Zieloną w kierunku wsi Kłopotów)
Zieleń miejska
Parki
- Park im. marszałka J. Piłsudskiego
- Obejmuje tereny w Centrum między Al. Niepodległości, ul. Armii Krajowej (taras Centrum Kultury „Muza”), Murami miejskimi i ul. Mieszka I (sąsiaduje z Parkiem im. J. Wyżykowskiego).
- Park im. J. Wyżykowskiego
- położony w Centrum między Al. Niepodległości, ul. Mieszka I (sąsiaduje z Parkiem im. marszałka J. Piłsudskiego), rzeką Zimnicą, Wzgórzem Zamkowym z Kaplicą Zamkową, błoniami i ul. I. Paderewskiego (sąsiaduje z Parkiem Wrocławskim)
- Park im. M. Kopernika
- położony w Centrum. Jego granice stanowią ul. M. Kopernika, ul. H. Kołłątaja oraz Mury miejskie (tuż obok Kościoła pw. Matki Bożej Częstochowskiej)
- Park Wrocławski – na terenie którego, w roku 2014 został utworzony ogród zoologiczny – ZOO Lubin
- usytuowany między rzeką Zimnicą, ul. Wrocławską i ul. I. Paderewskiego (sąsiaduje z Parkiem im. J. Wyżykowskiego)
- Park Słowiański
- obejmuje tereny obok os. Zwycięstwa, ograniczone ul. Rzemieślniczą, ul. Słowiańską i ul. I. Paderewskiego
- Park Aliantów
- położony między Centrum a os. Polnym, między Al. Niepodległości, ul. Bolesławiecką, ul. Parkową i liniami kolejowymi do Polkowic i Gwizdanowa.
- Park Jesionowy
- obejmuje tereny na os. Polne. Jego granice stanowią Al. Niepodległości, ul. Hutnicza i ul. Jodłowa.
- Park Leśny (Strzelnica)
- znajduje się na os. Przylesie, między ul. Kwiatową, ul. Wrzosową i ul. Gajową, nieopodal biegnie ul. Legnicka
- Park im. Jana Pawła II
- położony na os. Ustroniu IV, między ul. Jana Pawła II a ul. M. Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej
- Park Solidarności
- obejmuje tereny na os. D, ograniczone ul. M. Skłodowskiej – Curie, linią kolejową do Polkowic i linią kolejową do Gwizdanowa
Oświata
Szkoły podstawowe:
- Szkoła Podstawowa nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi im. Marii Skłodowskiej-Curie (Centrum – ul. Skłodowskiej 4)[29]
- Szkoła Podstawowa nr 3 z Oddziałami Integracyjnymi[30] (os. Wyżykowskiego – ul. Gwarków 93)
- Szkoła Podstawowa nr 5 (os. Zwycięstwa i os. Staszica – ul. Kilińskiego 12)
- Szkoła Podstawowa nr 6 im. Marii Konopnickiej dla Dzieci Niepełnosprawnych Intelektualnie (os. Staszica – ul. Składowa 3)
- Szkoła Podstawowa nr 7 – Szkoła Sportowa[31] (os. Sikorskiego – ul. Sybiraków 11)
- Szkoła Podstawowa nr 8 (os. Polne – ul. Parkowa 2)
- Szkoła Podstawowa nr 9 im. Stefanii Sempołowskiej (os. Przylesie – ul. Legnicka 1)
- Szkoła Podstawowa nr 10 (os. Przylesie – ul. Wyszyńskiego 3)
- Niepubliczna Szkoła Podstawowa „Dar Losu” w Lubinie (os. Przylesie – ul. Sowia 7)
- Szkoła Podstawowa nr 12 (os. Przylesie – ul. Szpakowa 2)
- Szkoła Podstawowa nr 14 (os. Ustronie – ul. Norwida 10)
- Społeczna Szkoła Podstawowa Zespołu Szkół Społecznych im. Rady Europy (os. Przylesie – ul. Pawia 41)
- Salezjańska Szkoła Podstawowa im. św. Dominika Savio (Szkolna 5)
- Niepubliczna Szkoła Podstawowa Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Piłce Ręcznej MKS Zagłębie Lubin[32] (os. Sikorskiego – ul. Sybiraków 11)
Licea ogólnokształcące[33]:
- I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika (Centrum – ul. Kopernika 7)
- II Liceum Ogólnokształcące (Centrum – ul. Niepodległości 31)
- III Liceum Ogólnokształcące im. Jana Pawła II[34] (ul. Szpakowa 1)
- Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych (ul. Marii Skłodowskiej Curie 72)
- Salezjańskie Liceum Ogólnokształcące im. św. Jana Bosco (Centrum – ul. Prusa 4)
- Niepubliczne Liceum Ogólnokształcące Szkoła Mistrzostwa Sportowego w Piłce Ręcznej MKS Zagłębie Lubin[35] (os. Sikorskiego – ul. Sybiraków 11)
- Niepubliczne Liceum Ogólnokształcące „Dar Losu” w Lubinie (os. Przylesie – ul. Sowia 7)[36]
Technika:
- Technikum nr 1 im. prof. Bolesława Krupińskiego (ul. Kościuszki 9)
- Technikum nr 2 im. Jana Wyżykowskiego (ul. Szpakowa 1)
- Technikum im. Władysława Reymonta
Szkoły wyższe: Uczelnia Jana Wyżykowskiego (dawniej UZZM)
Szkoły języków obcych:
- Szkoła Języków Obcych Royal College (Centrum – ul. Odrodzenia 34)
- Szkoła Języków Obcych MCKK (Centrum – ul. Odrodzenia 21)
Inne:
- Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia (ul. Kilińskiego)
- Szkoła Policealna TEB Edukacja (ul. Kopernika 16)
- Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych Royal College (ul. Odrodzenia 34)
- Studium Zawodowe dla Dorosłych Royal College (ul. Odrodzenia 34)
- Ośrodek Kształcenia „Cogito” (ul. Kopernika 8)
- Bezpłatne Szkoły „Edukacja” (al. Niepodległości 31)
Od 1993 r. w budynkach przy ul. Stary Lubin 10 i Domu im. Dzieci Kresów przy ul. Odrodzenia 8 działają placówki Fundacji im. Brata Alberta – Warsztaty Terapii Zajęciowe „Przytulisko”, a od 2015 r. też Świetlica Terapeutyczna dla dzieci z niepełnosprawnościami[37][38].
Religia
Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:
Katolicyzm
- Kościół rzymskokatolicki:
- Parafia pw. św. Barbary[39]
- Parafia pw. św. Jana Bosko[39]
- Parafia pw. św. Jana Sarkandra[39]
- Parafia pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego[39]
- Parafia pw. Matki Bożej Częstochowskiej[39]
- Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa[39]
- Parafia pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny[39]
- Parafia pw. Matki Bożej Bolesnej w Chróstniku – kościół pw. Świętej Marii Dominiki Mazzarello w Lubinie[40]
- Ukraiński Kościół Greckokatolicki:
Prawosławie
Protestantyzm
- Chrześcijańska Wspólnota Zielonoświątkowa:
- zbór w Lubinie[43]
- Kościół Adwentystów Dnia Siódmego w RP:
- Kościół Boży w Chrystusie:
- Społeczność „Zielona Oliwka”[45]
- Kościół Chrześcijan Baptystów w RP:
- Kościół Zielonoświątkowy w RP:
- zbór w Lubinie[47]
Restoracjonizm
- Świadkowie Jehowy:
- 5 zborów: Lubin-Polne, Lubin-Ustronie, Lubin-Wschód, Lubin-Przylesie, Lubin-Nadzieja; 2 Sale Królestwa[48]
Transport
Transport kolejowy
Stacje kolejowe:
- Lubin – ruch pociągów pasażerskich obsługiwany przez Koleje Dolnośląskie i PKP Intercity
- Lubin Stadion – przystanek oddany do użytku 15 grudnia 2019 r.[49] Ruch pociągów pasażerskich obsługiwany przez Koleje Dolnośląskie
- Lubin Kopalnia (pot. Katanga) – stacja towarowa używana w związku z działalnością KGHM Polska Miedź
Linie kolejowe:
- Legnica – Lubin – Rudna Gwizdanów
- numer tabeli w rozkładzie jazdy: 289
- elektryfikacja: 30 sierpnia 1986 r.
- ruch towarowy i pasażerski
- Lubin – Polkowice
- ruch towarowy firmy Pol-Miedź Trans S.A.
- elektryfikacja w 1986 r. tylko na odcinku Lubin Górniczy – Lubin Kopalnia
- Lubin – Chocianów
- numer tabeli w rozkładzie jazdy: 268
- brak trakcji elektrycznej
- ruch pasażerski do 1985 r.
- ruch towarowy do 1987 r.
- linia rozebrana do 1992 r.
Komunikacja miejska
Komunikacja miejska w Lubinie realizowana jest w ramach powiatowych przewozów pasażerskich, których organizatorem jest Powiat lubiński[50]. W całości finansowana jest z budżetów samorządów (skorzystanie z komunikacji miejskiej nie wymaga zakupu biletu)[51]. Operatorem przewozów jest PKS Lubin, a dla linii 512 DLA (linia 512 nie wchodzi w skład powiatowych przewozów pasażerskich)[52].
Lubin obsługują 24 (w tym 1 sezonowo) linie[53]:
Linia | Trasa |
---|---|
0 | Lubin Małomicka Las / Lubin Małomice – Lubin Osiedle Krzeczyn |
1 | Lubin Sportowa – Lubin Ustronie / Szklary Górne Cmentarz / Szyb Zachodni |
2 | Lubin Małomice – Lubin Osiedle Krzeczyn (Chróstnik) |
3A | Lubin Ustronie – Lubin Przylesie – Lubin Kościuszki Dworzec PKS – Lubin Ustronie |
3B | Lubin Ustronie – Lubin Kościuszki Dworzec PKS – Lubin Przylesie – Lubin Ustronie |
4 | Kłopotów / Osiek Św. Katarzyny / Osiek Działki / Lubin Piłsudskiego Kaufland / Lubin Przylesie – Lubin Ustronie / Lubin Cmentarz Zacisze |
5 | Krzeczyn Wielki Boisko / Lubin WPEC – Lubin Stadion zakłady / Lubin KGHM |
6 | Lubin Sportowa – ZG Lubin |
7 | Lubin Sportowa – Lubin Ustronie / Obora |
8 | (linia sezonowa – kursuje od 1 IV do 31 X) Lubin Spacerowa – Lubin Niepodległości Centrum |
100 | Niemstów / Gogołowice – Lubin KGHM / Gola |
101 | Lubin Kościuszki Paderewskiego – Gorzyca |
102 | Lubin Kościuszki Dworzec PKS – Dąbrowa Górna / Czerniec |
103 | Lubin KGHM – Czerniec |
104 | Lubin Cmentarz Zacisze / Lubin Ustronie – Buczynka |
105 | Lubin KGHM – Bukowna |
110 | Lubin Kolejowa Rondo – Polkowice ul. Młyńska, Dworzec Autobusowy |
113 | Lubin KGHM – Orsk |
121 | Lubin 1 Maja – Chocianów ul. Kolejowa teren PKP |
123 | Lubin KGHM – Chobienia |
131 | Lubin Piłsudskiego Kaufland – Chocianów ul. Krótka |
133 | Lubin KGHM – Chobienia |
512 | Lubin KGHM - Ścinawa (linia niewchodząca w skład powiatowych przewozów pasażerskich, ale również bezpłatna[52]) |
Komunikacja międzymiastowa i lokalna
- Dworce i przystanki dla kursów międzymiastowych i lokalnych:
- Stacja kolejowa Lubin obsługiwana przez pociągi Kolei Dolnośląskich, a także PKP Intercity na liniach do Berlina, Bratysławy, Budapesztu, Głogowa, Krakowa, Legnicy, Lublina, Przemyśla, Świnoujścia, Wiednia, Wrocławia i Zielonej Góry[54].
- Przystanek kolejowy Lubin Stadion obsługiwany przez pociągi Kolei Dolnośląskich na liniach do Głogowa, Legnicy i Wrocławia
- Dworzec PKS Lubin obsługiwany przez autobusy PKS Lubin (linie lokalne i międzymiastowa do Polkowic), a także przelotowe autobusy przewoźników kursujących do Szczecina i Zakopanego[55]
- Przystanek „Niepodległości – Centrum” obsługiwany przez przewoźników kursujących do Chocianowa, Głogowa, Legnicy, Piskorzyny, Polkowic i Ścinawy[55], a także przewoźników kursujących na liniach lokalnych[56].
- Ponadto lokalni przewoźnicy (kursujący na liniach lokalnych, a także do Chocianowa, Legnicy, Polkowic i Ścinawy) zatrzymują się na wybranych przystankach komunikacji miejskiej[56].
Transport samochodowy
Krzyżują się tu drogi krajowe:
- nr 3: Świnoujście – Goleniów – Szczecin – Gorzów Wielkopolski – Świebodzin – Sulechów – Zielona Góra – Nowa Sól – Polkowice – Lubin – Legnica – Jawor – Bolków – Jelenia Góra – Szklarska Poręba (w ciągu trasy europejskiej E65). Odcinek Parłówko – Bolków wiedzie drogą ekspresową S3[57].
- nr 36: Prochowice – Lubin – Rawicz – Krotoszyn – Ostrów Wielkopolski
drogi wojewódzkie:
- nr 323: Leszno – Góra – Lubin
- nr 333: Nowa Sól – Polkowice – Lubin – Legnica
- nr 335: Lubin – Chojnów
Transport lotniczy
W mieście Lubin funkcjonuje lotnisko Lubin. Lotnisko to posiada pas (1000m x 30m) o utwardzonej nawierzchni, a także oświetlenie pasa startowego. Dzięki odprawie celnej są możliwe odloty do sąsiednich krajów. Na lotnisku kilka razy odbywały się festyny zorganizowane z okazji Dni Lubina. Lotnisko nie ma żadnego stałego połączenia z innym miastem.
Najwyższe budowle w mieście
Najwyższą budowlą w mieście jest Kielich – wieża ciśnień obecnie jest to jedna z najwyższych w Polsce sztucznych ścian wspinaczkowych. Obiekt, dostosowany do wspinaczki w 1996 r., ma 34 metry wysokości i 7 dróg wspinaczkowych o zróżnicowanej trudności. Na wysokości 19 metrów ściana odchyla się w 15-metrowe przewieszenie, tworząc charakterystyczny kształt kielicha, skąd obiekt wziął swoją nazwę.
Ludzie związani z Lubinem
Odniesienia w kulturze
Miasta partnerskie
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2024 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 22 lipca 2024 [dostęp 2024-10-23] (pol.).
- ↑ Stan, ruch naturalny i wędrówkowy ludności w roku według podziału administracyjnego, stan w dniu 31.12.2021, Główny Urząd Statystyczny [dostęp 2022-09-03] (pol.).
- ↑ a b Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2015 r., Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, Departament Metodologii, Standardów i Rejestrów, 22 lipca 2015, s. 60, ISSN 1505-5507, OCLC 263608152 [dostęp 2016-01-09] .
- ↑ GUS – Główny Urząd Statystyczny – Ludność w gminach według stanu w dniu 31.12.2011 r. – bilans opracowany w oparciu o wyniki NSP’2011.
- ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
- ↑ Jacek Frączyk , Najbogatsze miasta w Polsce. Lubin i Kępno na dwóch biegunach, „WP money”, 21 lutego 2018 [dostęp 2018-07-05] (pol.).
- ↑ Lubin w liczbach. Wiek mieszkańców Lubina [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ a b c Heinrich Adamy , Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 69, OCLC 456751858 (niem.).
- ↑ Grünhagen 1866 ↓, s. 247.
- ↑ Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis. dokumentyslaska.pl. [dostęp 2012-10-24].
- ↑ H. Markgraf, J. W. Schulte, Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis, Breslau 1889.
- ↑ „Codex Diplomaticus Maioris Poloniae”, tomus II, Biblioteka Kórnicka, Poznań 1878, s. 295.
- ↑ Grünhagen 1854 ↓, s. 154.
- ↑ Detlef Haberland: Die „Silesiographia” und „Breslo-Graphia” von Nicolaus Henel von Hennenfeld. Arkadiusz Cencora, Diana Codogni-Łańcucka. Wrocław: Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu, 2011, s. 178. ISBN 978-83-910595-2-4.
- ↑ Józef Lompa, „Krótki rys jeografii Śląska dla nauki początkowej”, Głogówek 1847, s. 14.
- ↑ Legendy. [dostęp 2009-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
- ↑ a b c d Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas , Dolny Śląsk – przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 401 .
- ↑ Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12677-9, s. 125.
- ↑ „Stylistyczno-regionalne zróżnicowanie polszczyzny, [...] terminologia, nie mająca ekwiwalencji w języku polskim, wymaga w tym przypadku przytaczania jej także w brzmieniu oryginalnym „Ich dialekt jest śląski” [Ihr Dialekt ist das sogenannte Wasserpolnisch]. „Nie można ustalić jakiegoś określonego dialektu niemieckiego, bo Niemcy, którzy do nas ściągnęli, mówią różnymi gwarami”, „10 Niemców, 400 (?) Polaków [...] Spośród tych ostatnich ok. 100 mówi po niemiecku, i to poprawnie, choć nieco twardo”, [w:] Prace filologiczne. 1999. tom 44 s. 176; „am bekanntesten ist das sogenannte Wasserpolnisch, dann auch das Kaschubische, Masurische usw.”, [w:] Theodor Grentrup: Religion und Muttersprache. 1932. s. 162.
- ↑ „300 tys. Kaszubów i Mazurów program traktował jako nie-Polaków, a 1,2 mln osób jako wahających się [Wasserpolen]; Ślązaków – jako spolonizowanych w większości Niemców, Kaszubi, Mazurzy, Wasserpolen i Ślązacy, określani generalnie jako niepolskie mniejszości, mieli pozostać na ziemiach włączonych do Rzeszy, nie podlegając ograniczeniom gospodarczym i kulturalnym”, [w:] Czesław Madajczyk: Polityka III Rzeszy w okupowanej Polsce. 1970. s. 292.
- ↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939- 1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 402.
- ↑ S. Tokarczuk: Lubin. Dzieje Miasta. Wrocław: 2003. ISBN 83-7384-012-5.
- ↑ Michał Kokot „Gomułka broni miedzi”, Gazeta Wyborcza 14 grudnia 2011.
- ↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
- ↑ a b Gospodarka komunalna i mieszkaniowa. W: Tadeusz Rollauer (red.): Lubin 1945-1985. Legnica: Wojewódzki Urząd Statystyczny w Legnicy, 1986, s. 35. [dostęp 2018-11-25].
- ↑ Zbrodnia Lubińska z 31 sierpnia 1982.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 108,109. [dostęp 2012-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-29)].
- ↑ Klub / KGHM Zagłębie Lubin [online], www.zaglebie.com [dostęp 2023-12-12] .
- ↑ Strona główna [online], Szkoła Podstawowa nr 1 z oddziałami integracyjnymi im. Marii Skłodowskiej-Curie w Lubinie [dostęp 2021-04-02] (pol.).
- ↑ START – SP nr 3 z OI [online], sp3lubin.pl [dostęp 2022-04-20] .
- ↑ Szkoła Podstawowa Nr 7 – Szkoła Sportowa [online], Szkoła Podstawowa Nr 7 - Szkoła Sportowa [dostęp 2022-04-20] (pol.).
- ↑ SMS Zagłębie Lubin [online], SMS Zagłębie Lubin [dostęp 2022-04-20] (pol.).
- ↑ Baza Aktów Własnych [online], www.prawomiejscowe.pl [dostęp 2022-04-20] .
- ↑ Zespół Szkół Nr 2 im. Jana Wyżykowskiego w Lubinie [online], 3 lutego 2018 [dostęp 2022-04-20] (pol.).
- ↑ SMS Zagłębie Lubin [online], SMS Zagłębie Lubin [dostęp 2022-04-20] (pol.).
- ↑ NIEPUBLICZNE LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE „DAR LOSU” W LUBINIE, Lubin – nip, regon, telefon, adres – OWG [online], www.owg.pl [dostęp 2022-09-03] .
- ↑ „Przytulisko” w Lubinie / Fundacja Św. Brata Alberta [online], albert.krakow.pl [dostęp 2022-09-20] .
- ↑ Lubin / Fundacja Św. Brata Alberta [online], albert.krakow.pl [dostęp 2022-09-20] .
- ↑ a b c d e f g Parafie i dekanaty [online], diecezja.legnica.pl [dostęp 2023-03-28] .
- ↑ Parafia Matki Bożej Bolesnej w Chróstniku. diecezja.legnica.pl. [dostęp 2023-03-28].
- ↑ Parafia Greckokatolicka pw. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Lubinie [online], grekokatolicy.pl [dostęp 2023-03-28] .
- ↑ Dekanat lubiński [online], orthodox.pl [dostęp 2023-03-28] .
- ↑ Lista zborów [online], chwz.info.pl [dostęp 2023-03-28] .
- ↑ Zbory [online], adwent.pl [dostęp 2023-03-28] .
- ↑ Zbory [online], kbwch.pl [dostęp 2023-03-28] .
- ↑ Zbory [online], baptysci.pl [dostęp 2023-03-28] .
- ↑ Znajdź Kościół [online], kz.pl [dostęp 2023-03-28] .
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-06-04] .
- ↑ Nowy przystanek Lubin Stadion na łączniku magistrali E30 z Nadodrzanką [online], Portal Kolejowy NaKolei.pl, 8 czerwca 2018 [dostęp 2019-03-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-06] (pol.).
- ↑ Dariusz Chryc: Ruszają Powiatowe Przewozy Pasażerskie w Lubinie. [w:] infobus.pl [on-line]. 2016-07-01. [dostęp 2018-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-22)].
- ↑ Bezpłatna komunikacja miejska w Lubinie. „Ludzie powinni mieć za darmo”. natemat.pl. [dostęp 2014-09-13]. (pol.).
- ↑ a b Rs, Ścinawa zmienia przewoźnika [online], Lubiński Magazyn Informacyjny, 16 lipca 2021 [dostęp 2022-01-20] (pol.).
- ↑ SiMS – rozkład jazdy, mapa [online], komunikacja.lubin.pl [dostęp 2019-10-05] .
- ↑ LUBIN – Rozkład jazdy PKP PLK S.A., godziny odjazdów oraz ceny biletów – Portal Pasażera – PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. [online], portalpasazera.pl [dostęp 2022-01-20] (pol.).
- ↑ a b Komunikacja międzymiastowa – Rozkład jazdy / komunikacja międzymiastowa – PKS Lubin S.A. [online], pks.lubin.pl [dostęp 2022-01-20] .
- ↑ a b Lubin – Chocianów – Wolny Chocianów [online] [dostęp 2022-01-20] (pol.).
- ↑ Wyborcza.pl [online], szczecin.wyborcza.pl [dostęp 2022-01-20] .
- ↑ Gorky 17, Odium PC [online], GRY-Online.pl [dostęp 2020-06-24] (pol.).
Bibliografia
- Colmar Grünhagen, Regesten zur Schlesischen Geschichte, Breslau: Josef Max & KOMP., 1866 (niem.).
- Colmar Grünhagen: Codex Diplomaticus Silesiae T.22 Regesten zur schlesischen Geschichte 1327-1333. Breslau: E. Wohlfarth’s Buchhandlung, 1903.
Linki zewnętrzne
- Oficjalny portal miasta
- Strona Urzędu Miejskiego w Lubinie
- Lubin przed 1945
- Dokumentacja Zbrodni Lubińskiej
- Lubiń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 416 .