Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Louis Gossett Jr.

Louis Gossett Jr.
Ilustracja
Louis Gossett Jr. (2008)
Imię i nazwisko

Louis Cameron Gossett Jr.

Data i miejsce urodzenia

27 maja 1936
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

29 marca 2024
Santa Monica

Zawód

aktor, producent, reżyser, wokalista folkowy

Współmałżonek

Hattie Glascoe (1967–1968; anulowano)
Christina Mangosing (1973–1975; rozwód)
Cyndi James-Reese (1987–1992; rozwód)

Lata aktywności

1953–2024

Multimedia w Wikimedia Commons

Louis Cameron Gossett Jr. (ur. 27 maja 1936 w Nowym Jorku, zm. 29 marca 2024 w Santa Monica[1]) – amerykański aktor, producent, reżyser i wokalista folkowy.

Zdobywca najważniejszych nagród filmowych – Oscara[2], dwóch Złotych Globów[2], dwóch Emmy[3], dwóch NAACP Image Awards[3], Czarnej Szpuli[3] i Satelity[3].

20 maja 1992 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7000 Hollywood Boulevard[4][5].

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się na Coney Island w nowojorskim okręgu Brooklyn[6]. Jego matka, Hellen Rebecca (z domu Wray), pracowała jako pielęgniarka, a ojciec, Louis Gossett Sr., był tragarzem[7][8]. Jego ojciec zmarł zmagając się z chorobą alkoholową[9]. Uczęszczał do Mark Twain Intermediate School 239[8]. W 1954 ukończył Abraham Lincoln High School[8], a następnie uczęszczał na Uniwersytet Nowojorski, odmawiając stypendium sportowego. Choroba Heinego-Medina opóźniła ukończenie studiów. Okazał się utalentowanym koszykarzem, znajdował się w orbicie zainteresowań New York Knicks, jednak kontuzja sportowa doprowadziła do decyzji o zapisaniu się na zajęcia aktorskie. W wieku 17 lat wystąpił w szkolnym przedstawieniu You Can’t Take It with You[10].

Kariera

Jego nauczyciel angielskiego zachęcił go do udziału w castingu na Broadwayu[9]. Gossett pokonał 445 innych kandydatów[9]. W 1953 zadebiutował na Broadwayu w roli Spencera Scotta w produkcji Zbyt gigantyczny krok[11], a w 1956 na Off-Broadwayu[12]. Powrócił na Broadway w roli Kenny’ego w komedii Biuro na tranzystorach (1955)[11] i jako George Murchison w sztuce Lorraine Hansberry Rodzynek w słońcu (1959)[11] u boku Sidneya Poitiera. Stał się stałym bywalcem Actors Studio[9].

We wczesnych latach 60. XX wieku Gossett był uważany za utalentowanego muzyka ludowego, a jego karierze wokalnej pomogło pojawienie się w lokalu Folk City w Nowym Jorku[13]. Podpisany przez Powertree Records singiel Gossetta „Hooka 'Dooka', Green Green” / „Goodmornin' Captain” został wydany na początku 1964. Później w maju ukazał się „Red Rosy Bush” / „See See Rider”[14]. W 1967 piosenka „Handsome Johnny” ukazała się na albumie Mixed Bag Richiego Havensa[14]. We wrześniu 1967 jego singiel „Where Have All the Flowers Gone?” / „Just a Girl” został wydany w Warner Brothers 7078. W 1970 jego album From Me to You został wydany przez BT Puppy Records BTPS-1013. Zawierała ona niektóre z jego własnych kompozycji[15].

Jego kariera doprowadziła do Hollywood i występów w dziesiątkach filmów i seriali telewizyjnych, w tym serialu NBC Wielka historia (The Big Story, 1957), dramacie ABC Syndrom Łazarza (The Lazarus Syndrome, 1979) jako kardiolog, który ma wiele problemów w życiu osobistym z powodu poświęcenia się karierze, ale serialu fantastycznonaukowym NBC Moce Matthew Stara (The Powers of Matthew Star, 1982–1983) z Peterem Bartonem. Za rolę Fiddlera w serialu ABC Korzenie (1977) otrzymał nagrodę Emmy dla najlepszego aktora pierwszoplanowego za pojedynczy występ w serialu dramatycznym lub komediowym[3], a jako Anwar as-Sadat w miniserialu Sadat (1983) był nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w miniserialu lub filmie telewizyjnym[3].

Jego pierwszą kinową rolą była postać George’a Murchisona w dramacie Daniela Petriego Rodzynek w słońcu (1961) u boku Sidneya Poitiera. W komediodramacie przygodowym George’a Cukora Podróże z moją ciotką (1972) został obsadzony w roli afrykańskiego wróżbity Zachary’ego Wordswortha, kochanka głównej bohaterki (Maggie Smith). W filmie przygodowym Petera Yatesa Głębia (1977) zagrał postać haitańskiego handlarza narkotyków Henriego Cloche’a.

Kreacja szkolącego pilotów starszego sierżanta Emila Foleya w melodramacie Taylora Hackforda Oficer i dżentelmen (1982) została uhonorowana Złotym Globem dla najlepszego aktora drugoplanowego[2], NAACP Image Awards[3] i Oscarem dla najlepszego aktora drugoplanowego w 1983. Przeszedł wówczas do historii jako trzeci czarnoskóry aktor nagrodzony tą statuetką (wcześniej nagrodę otrzymali Hattie McDaniel i Sidney Poitier)[16].

Rola Draca w dramacie fantastycznonaukowym Wolfganga Petersena Mój własny wróg (1985) przyniosła mu nominację do nagrody Saturn w kategorii najlepszy aktor[3]. W sensacyjnym dreszczowcu wojennym Sidneya J. Furiego Żelazny Orzeł (1986) wcielił się w postać płk. Charlesa „Chappy’ego” Sinclaira. Za postać Calvina Boucharda w dreszczowcu Szczęki 3 (1983) był nominowany Złotej Maliny jako najgorszy aktor drugoplanowy[3]. W komedii sensacyjno–przygodowej J. Lee Thompsona Słoneczny wojownik (1986) z Chuckiem Norrisem zagrał najemnika Leo Portera. Jako Mathu w dramacie Volkera Schlöndorffa Stara wiara (A Gathering of Old Men, 1987) otrzymał kolejną nominację do nagrody Emmy[3].

W telewizyjnym westernie komediowym HBO El Diablo (1990) zagrał cynicznego rewolwerowca Thomasa Van Leeka. W dramacie sensacyjnym Daniela Petriego Szkoła wyrzutków (Toy Soldiers, 1991) był nauczycielem męskiej szkoły z internatem przejętej przez terrorystów. Za kreację Sidneya Williamsa w telewizyjnym dramacie biograficznym HBO Historia Josephine Baker (The Josephine Baker Story, 1991) zdobył Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym[3]. Jako Anderson Walker w serialu CBS Dotyk anioła (1997) odebrał NAACP Image Awards[3] i był nominowany do Emmy[3]. W dramacie telewizyjnym Hallmark Channel W butach swojego ojca (In His Father’s Shoes, 1997) został obsadzony w dwóch rolach – ojca i dziadka 15–letniego Claya[17] (nominacja do Emmy[3]); Gossett jako producent wykonawczy otrzymał nagrodę Emmy za wybitną specjalną realizację dla dzieci, młodzieży lub rodziny[3]. Był reżyserem telewizyjnej noweli Piosenka miłosna dla mistrza z filmu romantycznego Love Songs (1999)[18], gdzie za rolę Reubena w noweli Piosenka miłosna dla taty otrzymał Czarną Szpulę[3]. Wystąpił jako William Reeves w serialu HBO Go Watchmen (2019).

W 2002 powrócił na Broadway w roli sprytnego prawnika Billy’ego Flynna w musicalu Chicago[19].

Życie prywatne

Był trzykrotnie żonaty i trzykrotnie rozwiedziony. W sierpniu 1964 zawarł związek małżeński z Hattie Glascoe, małżeństwo zostało anulowane[7]. 21 sierpnia 1973 poślubił Christinę Mangosing, z którą ma syna Satiego (ur. 1974). W 1975 doszło do rozwodu[7]. 25 grudnia 1987 ożenił się z Cindy James Reese, z którą zaadoptował syna Sharrona Anthony’ego (ur. 1977)[7]. W 1992 rozwiedli się[7].

9 sierpnia 1969 Gossett bawił się z członkami The Mamas & the Papas, kiedy wszyscy zostali zaproszeni na imprezę w domu Sharon Tate w Los Angeles. Gossett poszedł do domu, aby wziąć prysznic i przebrać się, i już miał wyjść, gdy zobaczył w telewizji wiadomość, że Tate została zamordowana przez Charlesa Mansona i jego współpracowników[20].

9 lutego 2010 Gossett ogłosił, że ma raka prostaty. Dodał, że choroba została zdiagnozowana we wczesnym stadium[21]. Pod koniec grudnia 2020 Gossett trafił do szpitala w stanie Georgia z powodu COVID-19[22].

Zmarł 29 marca 2024 w ośrodku rehabilitacyjnym w Santa Monica w Kalifornii w wieku 87 lat[23].

Filmografia

Filmy

Seriale TV

Przypisy

  1. ↑ Beth Harris, Louis Gossett Jr., 1st Black man to win supporting actor Oscar, dies at 87 [online], AP News, 29 marca 2024 [dostęp 2024-03-29] (ang.).
  2. ↑ a b c Louis Gossett Jr. Awards. AllMovie. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Louis Gossett Jr. Awards. FamousFix.com. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  4. ↑ Louis Gossett Jr.. Walk of Fame. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  5. ↑ Nicky Loomis: Hollywood Star Walk: Louis Gossett Jr.. „Los Angeles Times”, 2010-06-30. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  6. ↑ Louis Gossett Jr.. Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  7. ↑ a b c d e Louis Gossett Jr. Biography (1936–). FilmReference.com. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  8. ↑ a b c Louis Gossett Jr. Ethnicity of Celebs. EthniCelebs.com, 2017-03-29. [dostęp 2023-08-05]. (ang.).
  9. ↑ a b c d Glenn Collins: Lou Gossett Jr. Battles the Hollywood Stereotype. „The New York Times”, 1989-02-19. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  10. ↑ Michael Martin: Lou Gossett Jr., Tells Of Harsh Introduction To Hollywood. National Public Radio, 2010-07-14. [dostęp 2023-08-07]. (ang.).
  11. ↑ a b c Louis Gossett Jr.. Internet Broadway Database. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  12. ↑ Louis Gossett Jr.. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  13. ↑ David Hinckley: Greenwich Village and the birth of the folk movement. „Daily News (Nowy Jork)”, 2017-08-14. [dostęp 2016-12-08]. (ang.).
  14. ↑ a b Louis Gossett Jr. Songs. AllMusic. [dostęp 2023-08-07]. (ang.).
  15. ↑ Louis Gossett Jr. w bazie Discogs.com (ang.)
  16. ↑ Louis Gossett Jr. Biography. AllMovie. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  17. ↑ In His Father’s Shoes (1997). Encyclopedia.com. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  18. ↑ Love Songs (1999) w bazie IMDb (ang.)
  19. ↑ Kenneth Jones: Louis Gossett Jr. Leaves „Chicago” for Health Reasons. Playbill, 2002-02-26. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  20. ↑ Beth Harris: Louis Gossett Jr., 1st Black man to win supporting actor Oscar, dies at 87. Associated Press, 2024-03-29. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-30)]. (ang.).
  21. ↑ Natalie Abrams: Louis Gossett Jr. Diagnosed with Cancer. „TV Guide”, 2010-02-09. [dostęp 2023-08-06]. (ang.).
  22. ↑ Carmel Dagan: Louis Gossett Jr. Hospitalized with COVID, But Left Out of Fear. TMZ, 2020-12-31. [dostęp 2024-03-30]. (ang.).
  23. ↑ Carmel Dagan: Louis Gossett Jr., ‘An Officer and a Gentleman’ Oscar Winner, Dies at 87. „Variety”, 2024-03-29. [dostęp 2024-03-30]. (ang.).

Bibliografia

  • Rafał Wilkusz. Telegwiazda: Louis Gossett Jr. – Nie taki groźny. „Film”. nr 28/1992 (2243), s. 21, 1992-07-12. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Louis Gossett Jr., Phyllis Karas: An Actor and a Gentleman. Wiley, 2010-05-03. ISBN 978-0470574713.

Linki zewnętrzne

Nagroda Akademii Filmowej dla najlepszego aktora drugoplanowego
1936–1939
1940–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039
Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego
1940–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym
1970–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Louis_Gossett_Jr.