Lone Mountain – dzielnica i historyczne wzgórze w zachodnio-centralnej części San Francisco w Kalifornii. Obecnie znajduje się tam północna część głównego kampusu University of San Francisco. Dawniej na terenie tym znajdował się Lone Mountain Cemetery(inne języki), kompleks obejmujący cmentarze Laurel Hill, Calvary, Masonic i Odd Fellows.^[1].

Lone Mountain to historyczne wzgórze i dzielnica w zachodnio-centralnej części San Francisco, które odegrało kluczową rolę w historii miasta. Początkowo, ze względu na swoją samotność, wzgórze otrzymało nazwę Lone Mountain^[2].

W 1850 roku, podczas gorączki złota, Lone Mountain wybrano na nowe miejsce pochówku, co było odpowiedzią na rosnące problemy związane z pochówkami w rozwijającym się mieście. W 1854 roku teren o powierzchni 160 akrów został oficjalnie poświęcony jako Lone Mountain Cemetery, później przemianowany na Laurel Hill Cemetery. W 1860 roku wzgórze stało się również miejscem nowego cmentarza Calvary, założonego przez arcybiskupa Josepha Alemany'ego w imieniu Kościoła katolickiego, co dodatkowo umocniło jego znaczenie jako miejsca pamięci^[2].

W miarę jak San Francisco się rozrastało, Lone Mountain przekształcało się z miejsca cichej zadumy w obszar tętniący życiem. Wznoszono domy, powstawały drogi i parki, a cmentarze zaczęły być stopniowo zamykane. Ostatecznie większość cmentarzy została przeniesiona, a teren, niegdyś pełen białych nagrobków, stał się świadectwem dawnej epoki. Pomimo tych zmian Lone Mountain pozostaje symbolem przeszłości miasta, choć współcześnie pełni bardziej funkcję historycznego reliktu niż aktywnego miejsca pochówku^[2].

Ostatni drewniany krzyż został zdemontowany z wierzchołka Lone Mountain w 1930 roku. W 1932 roku rozpoczęto budowę budynku w stylu hiszpańskiego gotyku dla San Francisco College dla kobiet Sióstr Najświętszych Serc Jezusa i Maryi(inne języki) (obecnie Lone Mountain College(inne języki)). Przy wejściu od strony Turk Street znajduje się okazała ogrodowa klatka schodowa, nazywana „Hiszpańskimi Schodami”, na wzór tych w Rzymie. W 1978 roku nieruchomość została przejęta przez University of San Francisco jako rozszerzenie kampusu sąsiadującego z kościołem św. Ignacego^[2].

Po tym, jak trzeci kościół św. Ignacego przy Hayes i Van Ness został zniszczony w pożarze w 1906 roku, nową świątynię rozpoczęto budować „jako akt wiary jezuitów” na terenie dawnego cmentarza masońskiego przy ulicach Parker i Fulton. Budowla w stylu neobarokowym powstała w latach 1910–1914, wykorzystując stalową ramę, kolumny z terakoty, ponad 250 tysięcy cegieł oraz 128 okien w clerestorium. Jej bliźniacze wieże były widoczne dla statków na morzu. Dzwon ważący 5 824 funty, który znajdował się w kampanili, został ocalony z kościoła przy Hayes i Van Ness^[2].