Liz Cheney
 Liz Cheney (2019) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Elizabeth Lynne Cheney |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 lipca 1966 |
| członkini Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych | |
| Okres |
od 3 stycznia 2017 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Liz Cheney, właśc. Elizabeth Lynne Cheney[1] (ur. 28 lipca 1966 w Madison, Wisconsin) – amerykańska polityk, członkini Izby Reprezentantów w latach 2017–2023.
Wczesne życie i edukacja
Urodziła się 28 lipca 1966 roku w Madison w stanie Wisconsin[2]. Jej ojciec Dick Cheney był wiceprezydentem Stanów Zjednoczonych w gabinecie prezydenta George’a W. Busha[2].
Ukończyła liceum w Wirginii, otrzymała stopień Bachelor’s degree w Colorado College i uczęszczała do szkoły prawniczej w Illinois[2]. Pracowała jako adwokat w Dystrykcie Kolumbia i w Departamencie Stanu[2].
Kariera polityczna
W 2016 roku wygrała wybory do Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych w stanie Wyoming[3]. W swoim programie wyborczym poparła przywrócenie siły i znaczenia Stanów Zjednoczonych na świecie oraz stosowanie konserwatywnych rozwiązań w celu tworzenia miejsc pracy, obniżenia podatków, deregulacji oraz rozwijania amerykańskiego przemysłu energetycznego, wydobywczego i rolniczego[3]. Urząd objęła 3 stycznia 2017[4]. Uzyskała reelekcję w 2018 i 2020 roku[5]. Zasiadała w Komisji do spraw Sił Zbrojnych[3]. W 2019 roku objęła funkcję szefowej konferencji Republikanów w Izbie Reprezentantów[6].
12 maja 2021 roku członkowie Partii Republikańskiej pozbawili ją stanowiska funkcję szefowej konferencji Republikanów w Izbie Reprezentantów niezadowoleni z ciągłej krytyki byłego prezydenta Stanów Zjednoczonych Donalda Trumpa, obwiniania go o przyczynienie się do ataku na Kapitol Stanów Zjednoczonych i wzywania do wszczęcia śledztwa w tej sprawie[7]. Została zastąpiona Elisą Stefanik, zwolenniczką teorii o sfałszowanych wyborach w 2020 roku[7]. 30 czerwca była jedną z dwóch Republikanów (drugim był Adam Kinzinger), którzy zagłosowali za utworzeniem Komisji Specjalnej do zbadania ataku z 6 stycznia na Kapitol Stanów Zjednoczonych[7] i po jej utworzeniu objęła funkcję wiceprzewodniczącej[3].
W 2022 roku nie uzyskała nominacji Partii Republikańskiej w wyborach do Izby Reprezentantów[8]. Przegrała partyjne prawybory z Harriet Hageman, którą publicznie popierał Donald Trump[8]. Liz Cheney wyraziła opinię, że amerykańska demokracja nie jest pewna tak długo jak Donald Trump angażuje się w politykę, i zrobi ona wszystko, aby go powstrzymać[9]. Ogłosiła też, że w tym celu rozważa kandydowanie w wyborach prezydenckich w Stanach Zjednoczonych w 2024 roku[9].
Życie prywatne
W 1993 roku poślubiła Philipa Perrego, z którym studiowała w Colorado College w tym samym czasie[2]. Później jej mąż pracował w gabinecie prezydenta George’a W. Busha[2]. Razem mieszkają w Wilson w stanie Wyoming i mają pięcioro dzieci[3].
Przypisy
- ↑ Bonnie Greer, It's payback time for Liz Cheney [online], The New European, 24 sierpnia 2022 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ a b c d e f By Her Voting Record, Liz Cheney Is A Staunch Conservative But Her Rift With Trump May Be Too Much To Overcome [online], Cowboy State Daily, 1 sierpnia 2022 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ a b c d e Biography [online], Congresswoman Liz Cheney [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ 115th United States Congress, [w:] cheney.house.gov [online], 3 stycznia 2017 (ang.).
- ↑ Retired Army colonel announces run against Liz Cheney [online], AP NEWS, 10 maja 2021 [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ Republican Conference Chairmen | US House of Representatives: History, Art & Archives [online], US House of Representatives: History, Art & Archives [dostęp 2022-09-20] (ang.).
- ↑ a b c Lustro amerykańskiej demokracji [online], Tygodnik Przegląd, 30 sierpnia 2021 [dostęp 2022-09-20] (pol.).
- ↑ a b Maciej Czarnecki, Liz Cheney straci miejsce w Kongresie. Trump: Nareszcie może zniknąć [online], Gazeta Wyborcza, 17 sierpnia 2022 [dostęp 2022-09-20] (pol.).
- ↑ a b Paul Kane, Hannah Knowles, Cheney says she is considering a White House run after drubbing in Wyo. primary, [w:] Washington Post [online], 17 sierpnia 2022.
