Lithocharis ochracea
(Gravenhorst, 1802)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	żarlinki
Plemię	Paederini
Podplemię	Medonina
Rodzaj	Lithocharis
Gatunek	Lithocharis ochracea
Synonimy
Paederus ochracea Gravenhorst, 1802 Paederus rubricollis Gravenhorst, 1806 Sunius brunniceps Fairmaire, 1849 Lithocharis fastidiosa Fairmaire & Germain, 1861 Metaxyodonta alutacea Casey, 1886 Metaxyodonta quadricollis Casey, 1886

Lithocharis ochracea – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.

Gatunek ten został opisany w 1802 roku przez Johanna L.C. Gravenhorsta jako Paederus ochracea^[1].

Chrząszcz o ciele długości od 3,5 do 4 mm, bardzo delikatnie punktowanym, krótko i jedwabiście owłosionym. Głowa jest za oczami trochę rozszerzona, o skroniach tak długich jak średnica oka, ubarwiona czarno lub czarnobrunatno z żółtymi czułkami i aparatem gębowym. Przedplecze jest nie dłuższe niż szerokie, czerwono- lub brunatnożółte, o gładkiej linii środkowej co najwyżej bardzo słabo widocznej. Odwłok samca ma piąty sternit o szczoteczkach włosków po bokach płytkiego wcięcia ustawionych skośnie w kierunku zewnętrznym, a szósty sternit z tylną krawędzią łukowaty wyciętą i szczoteczkami włosków po obu stronach tego wycięcia^[2].

Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Rumunii, Bułgarii, Rosji, Azorów, Wysp Kanaryjskich, Madery, kontynentalnej Afryki Północnej, Cypru, Bliskiego Wschodu i wschodniej Palearktyki^[1]. Zasiedla łąki, pola i skraje lasów na nizinach i niższych położeniach górskich, bytując pod gnijącymi szczątkami roślinnymi. Na większych rzędnych występuje jako gatunek synantropijny w pryzmach kompostowych^[3].