Ten artykuł dotyczy samochodu z lat 1939–1948. Zobacz też: Lincoln Continental: (1960) i (2016), Lincoln Continental Mark Series oraz Continental (marka samochodów).

Lincoln Continental

Lincoln Continental
Producent	Lincoln
Zaprezentowany	Styczeń 1939
Okres produkcji	1939–1942 1946–1948
Miejsce produkcji	Detroit
Następca	Continental Mark II
Dane techniczne
Segment	F
Typy nadwozia	2-drzwiowe coupé 2-drzwiowy kabriolet
Skrzynia biegów	3-biegowa automatyczna 4-biegowa automatyczna
Napęd	tylny
Długość	1939-1942: 5329 1946-1948: 5540 mm
Szerokość	1939-1942: 1905 1946-1948: 1976 mm
Wysokość	1939-1942: 1575 1946-1948: 1603 mm
Rozstaw osi	3175 mm
Masa własna	1939-1942: 1800 1946-1948: 2000 kg
Liczba miejsc	6[1]
Dane dodatkowe
Pokrewne	Lincoln Zephyr Lincoln H-Series
Konkurencja	Chrysler Imperial
Multimedia w Wikimedia Commons

Lincoln Continental – samochód osobowy klasy luksusowej produkowany pod amerykańską marką Lincoln w latach 1939–1948.

W 1939 roku Lincoln przedstawił nowy samochód o nazwie Continental, który powstał na bazie mniejszego i tańszego modelu Zephyr. Samochód pełnił funkcję sztandarowego i zarazem najdroższego modelu w ofercie, będąc dostępnym jako 2-drzwiowe coupe lub 2-drzwiowy kabriolet^[2].

Charakterystycznymi cechami wyglądu przedwojennego Lincolna Continentala była szpiczasta maska, a także duża chromowana atrapa chłodnicy i umieszczone na błotnikach okrągłe reflektory. Tylną część nadwozia zdobiły z kolei obłe, zaokrąglone nadkola i łagodnie opadająca linia dachu^[3].

Z powodu działań wojennych, w które zaangażowały się Stany Zjednoczone, produkcja Continentala została przerwana w 1942 roku^[4].

Po zakończeniu II Wojny Światowej, Lincoln zdecydował się wznowić produkcję Continentala dopiero w 1946 roku. Przy okazji ponownego debiutu topowego samochodu marki na rynku, przeszedł on obszerne modyfikacje w wyglądzie^[5].

Pojawił się nowy wygląd pasa przedniego z dużą chromowaną atrapą chłodnicy, a także inny kształt reflektorów, zmodyfikowana forma nadkoli, które zyskały kanciaste zakończenia, a ponadto zdecydowano się też inny wygląd tylnej części nadwozia ze zmodyfikowanym zderzakiem i oświetleniem^[6]. Napęd stanowił nadal dolnozaworowy silnik V12 o pojemności 305 cali sześciennych (5 l) i mocy 130 KM^[7]. W wyposażeniu standardowym były hydraulicznie podnoszone szyby i dach, a dodatkowo płatne było radio i nadbieg do trzybiegowej mechanicznej skrzyni biegów^[7].

Powojenny Lincoln Continental produkowany był przez kolejne dwa lata, kiedy to w 1948 roku zniknął on z rynku. Nazwa Continental została ponownie reaktywowana w 1952 roku na potrzeby nowej marki luksusowych samochodów^[8], której pierwszym modelem od 1948 roku z taką nazwą został Continental Mark II^[9].

W 1946 roku wyprodukowano 265 coupe i 201 kabrioletów (łącznie 466), a ceny wynosiły odpowiednio 4392 lub 4474 dolarów^[7]. Model ten nie miał żadnej bezpośredniej konkurencji amerykańskiej i był jednym z najdroższych na rynku, a ceny powyżej 4 tysięcy dolarów osiągały jedynie limuzyny Cadillaca i Packarda^[7]. W 1947 roku powstało 831 coupe i 738 kabrioletów (łącznie 1569), a ceny nieznacznie wzrosły do 4662 lub 4746 dolarów^[10]. W ostatnim 1948 roku wyprodukowano jeszcze 847 coupe i 452 kabriolety (łącznie 1229)^[1].

• V12l 4.8l Lincoln-Zephyr

• J. "Kelly" Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. Jefferson: McFarland & Company, 2008. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).