Lili Berger, właśc. List (ur. 30 grudnia 1916, zm. 27 listopada 1996 w Paryżu) – polsko-żydowska pisarka, krytyk literacki i działaczka francuskiego ruchu oporu. Tworzyła głównie w jidysz.

Urodziła się 30 grudnia 1916 roku w okolicach Białegostoku, w ortodoksyjnej rodzinie o nazwisku List^[1]. Uczyła się w szkole hebrajskiej, a następnie kontynuowała naukę w polsko-żydowskim gimnazjum w Warszawie^[2]. Studiowała pedagogikę w Brukseli, po czym w 1936 roku przeniosła się do Paryża, gdzie dołączyła do grona polsko-żydowskich emigrantów, współpracowała z prasą jidyszową oraz uczyła. Posługiwała się pseudonimem Lili Beger^[1].

Podczas II wojny światowej działała we francuskim ruchu oporu, prowadząc małą komórkę w ramach struktur Francuskiej Partii Komunistycznej. Od 1942 roku kierowała organizacją Le Mouvement national contre le racisme^[1], w ramach której m.in. ratowała dzieci przed deportacją^[1].

Powróciła do Polski w 1949 roku^[1][3], mając nadzieję na odtworzenie żydowskiego życia kulturalnego^[2]. Publikowała artykuły i opowiadania w jidysz i po polsku^[3], w prasie polskiej pisząc pod imieniem Liliana Gronowska^[4]. Wraz z takimi postaciami jak Dawid Sfard czy Mosze Szklar należała do redakcji „Jidisze Szriftn”^[5]. Jej pierwszą publikacją książkową był wydany w 1953 roku przekład na jidysz listów Ethel i Juliusa Rosenbergów^[2]; następnie wydała w jidysz zbiór opowiadań dotyczący doświadczeń wojennych i powojennych, wybór tekstów krytycznoliterackich^[1] i powieść^[2]. W tym okresie opublikowała także dwie książki po polsku^[2] – były to jednak jej jedyne publikacje książkowe w tym języku w przeciągu całej kariery literackiej^[1]. Na fali Marca 1968 wyjechała do Francji^[2]. Należała do ostatniej fali emigracyjnej pisarzy w Polsce tworzących w jidysz^[6].

W Paryżu kontynuowała karierę literacką. Związała się z redakcjami periodyków w jidysz, jej utwory ukazywały się także na łamach prasy Izraela, Południowej Afryki, Meksyku i Stanów Zjednoczonych^[2]. Jej książki zdobyły szereg nagród, ukazywały się we Francji i za granicą^[2]. Wiele z jej utworów literackich opisuje polsko-żydowskie doświadczenia XX w., zaś liczne artykuły i eseje zawierają wspomnienia pełnie historycznych detali^[3]. W jej twórczości widać także wpływ zainteresowania pedagogiką: wśród opisywanych przez nią postaci historycznych pojawiają się znani żydowscy edukatorzy, tacy jak Janusz Korczak, któremu poświęciła sztukę, czy Estera Frumkin, o której napisała powieść^[1] wyróżnioną przez żydowski PEN Club w Nowym Jorku^[2].

Zmarła 27 listopada 1996 roku w Paryżu^[2].