Leon Diakon (gr. Λέων ο Διάκονος, ur. ok. 950 w Kaloe w Azji Mniejszej, zm. ok. 1000) – bizantyński diakon, historyk.

W 986 towarzyszył cesarzowi Bazylemu II w wyprawie przeciw Bułgarom. Po roku 992 napisał w 10 księgach Historię. Przedstawił w niej dzieje cesarstwa bizantyńskiego od 959 do 976 roku. Dzieło zawiera cenne informacje dla historii Rusi oraz Bułgarii. Leon diakon swoim stylem naśladował Agatiasza Scholastyka i Teofilakta Symokattę. Praca była wzorem dla: Jana Skylitzesa, Jana Zonarasa. Dzieło zachowało się w jednym rękopisie z XII wieku. Zachowały się także listy Leona Diakona oraz enkomium dla cesarza Bazylego II.

• Oktawiusz Jurewicz, Historia literatury bizantyńskiej. Zarys, Wrocław: Ossolineum 1984, s. 181-182, ISBN 83-04-01422-X.
• Helena Cichocka, Leon Diakon [w:] Encyklopedia kultury bizantyńskiej, red. Oktawiusz Jurewicz, Warszawa: wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2002, s. 308.