Lenartowo
| wieś | |
 Dwór w Lenartowie w 1921 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
123[2] |
| Strefa numeracyjna |
52 |
| Kod pocztowy |
88-324[3] |
| Tablice rejestracyjne |
CMG |
| SIMC |
0086964 |
Położenie na mapie gminy Jeziora Wielkie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu mogileńskiego  | |
 52°29′42″N 18°15′34″E/52,495000 18,259444[1]
| |
Lenartowo – wieś w Polsce, położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie mogileńskim, w gminie Jeziora Wielkie[4][5].
W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.
Demografia
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 123 mieszkańców[2]. Jest szesnastą co do wielkości miejscowością gminy Jeziora Wielkie.
Historia
Na 1. ćwierci XVI wieku (około roku 1523) Lenartowo wchodziło w skład parafii siedlimowskiej. W roku 1579 właścicielami Lenartowa byli: Aleksander Stawski, Jerzy Siedlecki, Stanisław Sosnowski i Piotr Węgierski. Około roku 1789 Lenartowo należało do Boguckich, później do Płonczyńskich. Dziedzicem majątku szlacheckiego w 1887 roku był Julian Reichstein. Kazimierz Poniński sprzedał mu Lenartowo za 285 000 marek. W XIX wieku używana była nazwa Lenartowice. W czasie powstania 1863 roku werbowano tutaj ochotników, przemycano broń do Królestwa Polskiego przez pobliską granicę.
W XIX wieku Lenartowo stanowiło dominium, a jego obszar wynosił 1581 mórg. W 1890 roku wieś liczyła 107 mieszkańców (wszyscy katolicy). Pod koniec XIX wieku właścicielem Lenartowa był Niemiec Holtz. W 1919 roku majątek kupił Leonard Witold Maringe – Polak, którego antenat był oficerem armii napoleońskiej. Obecnie dwór Witolda Maringe nie istnieje, a pozostał jedynie park. Do dzisiaj zachowały się dawne nazwy poszczególnych części wsi: Paluchowo, Wyngrzynowo, Kolusa, Żelaźnica, Przychód, Ostrewek, Cimniok, Baba, Smolarnia, Glinica, Tartak, Stare Pola, Duże i Małe Jeziorko.
Pomniki przyrody
W parku rośnie jesion wyniosły o obwodzie w pierśnicy 350 cm, który jest pomnikiem przyrody (Uchwałą Rady Gminy w Jeziorach Wielkich[6] z dn. 31.08.2015r. zniesiono status pomnika przyrody jesion wyniosły).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 67106
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 645 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ NR XI/60/2015
Bibliografia
- Tomasz Osiński, "Klika obszarnicza". Ziemianie w polityce personalnej Państwowych Nieruchomości Ziemskich (1946-1949) s. 238-239 w Pamięć i Sprawiedliwość - pismo naukowe poświęcone historii najnowszej 2(20) 2012 Warszawa. Red. naczelny Sławomir Poleszak ISSN 1427-7476.
Linki zewnętrzne
- Lenartowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 138.
- Lenartowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 218.
- Polskie zabytki - portal społecznościowy miłośników polskich zabytków: Lenartowo
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonia | |
| Osady | |
| Osada leśna | |
| Części wsi | |
| Kolonia wsi |
