Legenda o żelaznym wilku – litewska legenda opowiadająca o założeniu Wilna przez wielkiego księcia Giedymina.

Według legendy wielki książę Giedymin wyjechał zapolować na tury w rejon doliny Szwentoroga, w okolice ujścia rzeki Wilejki. Zmęczony Giedymin postanowił spędzić tam noc. Przyśnił mu się wtedy żelazny wilk, który wył z mocą stu wilków. Kriwe Giedymina, Lizdejko, wytłumaczył księciu, że żelazny wilk ma oznaczać to, iż w tym miejscu powstanie gród stołeczny, a jego wycie ma symbolizować przyszłą sławę miasta. W miejscu snu Giedymina miało wkrótce powstać miasto Wilno^[1].

Zdaniem części badaczy historia nawiązuje do legendy o założeniu Rzymu i została stworzona w nurcie opowieści o rzymskich korzeniach litewskiej szlachty^[2].

Opowieść o żelaznym wilku została zawarta w Kronice Bychowca^[3]. Legendarną historię przytacza Adam Mickiewicz w księdze czwartej Pana Tadeusza^[4].

• Żelazny wilk znajduje się w nazwie oraz na odznace (na odznace wraz z krzyżem jagiellońskim) litewskiej Zmechanizowanej Brygady Piechoty „Żelazny Wilk”(inne języki)^[5].
• Żelazny Wilk (lit. Geležinis Vilkas, pełna nazwa Związek Żelazny Wilk) to nazwa litewskiej skrajnie prawicowej organizacji paramilitarnej działającej w dwudziestoleciu międzywojennym^[2].