Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Lee Remick

Lee Remick
Ilustracja
Lee Remick (1974)
Imię i nazwisko

Lee Ann Remick

Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1935
Quincy

Data i miejsce śmierci

2 lipca 1991
Los Angeles

Zawód

aktorka, piosenkarka

Współmałżonek

Bill Colleran
(1957–1968; rozwód)
William Rory Gowans
(1970–1991; jej śmierć)

Lata aktywności

1953–1990

Multimedia w Wikimedia Commons

Lee Ann Remick (ur. 14 grudnia 1935 w Quincy, zm. 2 lipca 1991 w Los Angeles) – amerykańska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna oraz piosenkarka. Nominowana do Oscara za pierwszoplanową rolę w filmie Dni wina i róż (1962).

Jej bohaterki to głównie eleganckie, subtelne i inteligentne kobiety „bez wieku”. Jak pisali krytycy: „Lee Remick nigdy nie schodzi poniżej swej klasy, zawsze więc obejrzenie jej daje dużo satysfakcji”[1]. Mówiono też, że jest „amerykańską odpowiedzią na Brigitte Bardot”[2].

Życiorys

Wczesne lata

Urodziła się w Quincy w Massachusetts jako córka Gertrude Margaret Patricii (z domu Waldo), aktorki, i Francisa Edwina „Franka” Remicka, który był właścicielem domu towarowego Remick’s[3]. Miała starszego brata Bruce’a. Po rozwodzie rodziców została wychowana przez matkę w Nowym Jorku, gdzie uczęszczała do ekskluzywnej prywatnej szkoły Svoboda School of Dance i przez dziesięć lat uczyła się tańca[4]. Była również modelką dziecięcą[5]. Ukończyła nowojorską szkołę dla dziewczyn Hewitt School[6]. Ostatecznie jednak wybrała karierę aktorską. W 1952 zadebiutowała jako aktorka w letnim przedstawieniu w Hyannis w Massachusetts. Studiowała aktorstwo w Barnard College[6] i Actors Studio w Nowym Jorku.

Kariera

W 1953 zadebiutowała na Broadwayu w roli Lois Holly w komedii Be Your Age[7]. Rok później wystąpiła w broadwayowskim musicalu Arthura Laurentsa Anyone Can Whistle (1954) jako Fay Apple z Harrym Guardino i Angelą Lansbury. Za rolę Susy Hendrix w sztuce broadwayowskiej Doczekać zmroku (1966) z Mitch Ryanem i Robertem Duvallem była nominowana do Tony Award[8].

W 1957 po raz pierwszy znalazła się na kinowym ekranie jako Betty Lou Fleckum w dramacie Twarz w tłumie (A Face in the Crowd) w reżyserii swojego wykładowcy Elii Kazana[9]. Zyskała rozgłos dzięki roli ofiary gwałtu, której mąż jest sądzony za zabicie jej napastnika w dramacie sądowym Otto Premingera Anatomia morderstwa (Anatomy of a Murder, 1959). W dramacie Elii Kazana Dzika rzeka (Wild River, 1960), stworzyła jedną z najciekawszych swoich kreacji wnuczki Elli (Jo Van Fleet) – Carol Garth Baldwin. Na planie dramatu telewizyjnego NBC Burza (The Tempest, 1960) opartego na sztuce szekspirowskiej spotkała się z Richardem Burtonem. Kreacja Kirsten Arnesen–Clay, uzależnionej od alkoholu żony speca od public relations (Jack Lemmon) w dramacie Blake’a Edwardsa Dni wina i róż (Days of Wine and Roses, 1962) przyniosła jej nominację do Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej.

W głośnym dreszczowcu Richarda Donnera Omen (1976) zagrała przybraną matkę Damiena, który okazuje się być Antychrystem. Film odniósł sukces zarówno komercyjny, jak wśród krytyków. Niespodzianką dla wszystkich była jej slapstickowa rola w parodystycznym westernie Na szlaku Alleluja z 1963. Za postać Cassie Walters w telewizyjnym dramacie kryminalnym NBC Błękitny rycerz (The Blue Knight, 1973) z Williamem Holdenem i Samem Elliottem została uhonorowana Złotym Globem. Jako Jeanette Jerome w brytyjskim serialu Thames Television Jennie: Lady Randolph Churchill (1974) otrzymała Złoty Glob dla najlepszej aktorki w serialu dramatycznym. Do ciekawych, jednak nie wnoszących wiele do artystycznej biografii aktorki, należy też rola dr Zonfeld w okultystycznym dreszczowcu Dotknięcie Meduzy (The Medusa Touch, 1978). W miniserialu stacji NBC W 80 dni dookoła świata (1989, reż. Buzz Kulik) portretowała francuską aktorkę Sarah Bernhardt[10].

Życie prywatne

Lee Remick była dwukrotnie zamężna. 3 sierpnia 1957 wyszła za mąż za producenta telewizyjnego Billa Collerana, z którym miała córkę Katherine Lee (ur. 27 stycznia 1959) i syna Matthew (ur. 7 czerwca 1961). 23 listopada 1968 doszło do rozwodu. 12 grudnia 1970 poślubiła brytyjskiego producenta filmowego Williama Rory „Kipa” Gowansa.

Śmierć

Zmarła 2 lipca 1991 na raka nerki w swoim domu w Los Angeles w Kalifornii w wieku 55 lat[11]. Jej ciało zostało poddane kremacji w Westwood Memorial Park.

Wybrana filmografia

Nagrody

Bibliografia

  • Jan Słodowski, Andrzej Roman: Gwiazdy światowego kina. Leksykon. Warszawa: Editions Spotkania, 1992. ISBN 83-85195-83-1.

Przypisy

  1. ↑ Portrety na Życzenie. Lee Remick. „Film”. nr 9/1965 (1987-03-01). Warszawa: RSW "Prasa-Książka-Ruch". ISSN 0137-463X. 
  2. ↑ Lee Remick. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).
  3. ↑ Lee Remick, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-03-05] (ang.).
  4. ↑ Lee Remick Biography (1928-1991). Film Reference. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).
  5. ↑ Nan: Lee Remick (1935–1991). Find a Grave. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).
  6. ↑ a b Lee Remick Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).
  7. ↑ Lee Remick. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).
  8. ↑ Lee Remick Awards. AllMovie. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).
  9. ↑ Sandra Brennan: Lee Remick Biography. AllMovie. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).
  10. ↑ Vincent Terrace: Encyclopedia of Television Miniseries, 1936–2020. McFarland & Company, 2021, s. 13. ISBN 978-1-4766-4542-1. (ang.).
  11. ↑ Andrew L. Yarrow: Lee Remick, 55, Actress in Roles From Enticing to Tormented, Dies. The New York Times, 1991-07-03. [dostęp 2022-03-05]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Złoty Glob dla najlepszej aktorki w serialu dramatycznym
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lee_Remick