Landseer
 Landseer – ok. 2 lata | |
| Kraj patronacki | |
|---|---|
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
grupa II, sekcja 2, |
| Wzorce rasy | |
Landseer – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w Kanadzie z nowofundlanda, uznawana przez część organizacji kynologicznych za jego biało-czarną odmianę, a przez Międzynarodową Federację Kynologiczną uznana za odrębną rasę – w klasyfikacji FCI określona nazwą Landseer (Continental-European type – E.C.T.). Zwierzęta z tej rasy są dobrze przystosowane do pływania. Cechuje je pasja do wody.
Nazwa rasy pochodzi od nazwiska malarza Edwina Henry'ego Landseera, który malował obrazy z wizerunkami psów tej rasy.
Rys historyczny
Geneza tej rasy sięga XVIII wieku, kiedy to rybacy baskijscy i portugalscy przywozili swoje psy na Nową Fundlandię. Z mieszania się tych psów z miejscowymi rasami powstała nieistniejąca współcześnie rasa o nazwie St. John's dog, prawdopodobnie bezpośredni przodek nowofundlanda i landseera.
Nowofundland był początkowo hodowany w odmianie jednobarwnej i w łaciatej. Z tej drugiej wyselekcjonowano wyższego i lżejszego landseera o biało-czarnym umaszczeniu[2], delikatniejszym włosie oraz bardziej graniastej i prostej głowie[3].
Do Europy landseery zostały przywiezione przez rybaków z Francji i Anglii. Rasa została spopularyzowana przez Anglików, którzy ustanowili wzorzec rasy i u których rasa cieszyła się dużym uznaniem za wierność i ciętość.
Popularności dodał jej Sir Edwin Landseer, który malował portrety landseerów, m.in. obraz zatytułowany „A Distinguished Member of the Humane Society” (Godny członek ludzkiej społeczności[3]) z 1838 roku – rozpowszechniony w tysiącach reprodukcji.
Zalety landseerów – zwłaszcza ich skłonność do obrony słabszych, głównie dzieci – były opisywane przez wielu poetów, m.in. przez lorda Byrona.
Wygląd
Budowa
Landseer sprawia wrażenie dużego, silnego, harmonijnie zbudowanego psa. Jest wyższy i lżejszy niż nowofundland. Dotyczy to szczególnie samców[1]. Głowa bardzo masywna. Długość kufy równa jej szerokości. Szyja jest gruba i muskularna. Ogon silny, obficie owłosiony, w spoczynku noszony nisko, na końcu lekko zakrzywiony. Łapy duże. Palce są połączone błoną pławną sięgającą prawie do ich końców[2].
Szata
Z wyjątkiem głowy włos długi i gęsty; w dotyku delikatny; między włosem okrywowym przebija podszerstek, ale nie tak gęsty jak u czarnych nowofundlandów; dopuszczalny lekko falisty włos okrywowy na grzbiecie i udach; szata zaczesana pod włos powinna wracać do naturalnego położenia.[potrzebny przypis]
Umaszczenie
Umaszczenie to wyraźna biel o rozrzuconych czarnych łatach na tułowiu i zadzie; szyja, przedpiersie, brzuch, nogi i ogon powinny być białe; głowa czarna; wysoce pożądane w hodowli są białe symetryczne znaczenia na kufie z zachodzącą na czoło niezbyt szeroką strzałką; występujące czarne cętki na białym tle nie są jeszcze wadą, ale należy unikać ich w hodowli.[potrzebny przypis]
Użytkowość
Landseery są wodołazami, wybitnymi pływakami – cechuje je pasja do wody[3]. W wodzie cechuje je niezwykła siła i wytrzymałość, są także wyjątkowo szybkie[4]. Początkowo pomagały rybakom, pełniły też rolę psa-towarzysza[2]. Współcześnie są wykorzystywane głównie w ratownictwie wodnym (podobnie jak nowofundland), także jako pies stróżujący i towarzyszący.
Landseery uratowały wielu ludzi od utonięcia[3].
Oczekiwana długość życia wynosi około 11 lat[2].
Popularność
W Polsce rasa jest bardzo rzadka. W 2007 roku zarejestrowanych było 26 jej przedstawicieli.[potrzebny przypis]
Klasyfikacja FCI
W 1959 roku Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) uznała landseera za odrębną rasę psa. W 1960 roku zatwierdzono jej wzorzec[3].
W klasyfikacji FCI została zaliczona do grupy II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, sekcja 2.2 – Molosy typu górskiego[5]. Landseery nie podlegają próbom pracy[1].
Przypisy
- ↑ a b c Wzorzec rasy nr 226 (FCI Standard N° 226) (pdf) (pol.), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
- ↑ a b c d Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy [Encyclopedia of the dog]. (tłum.) Marcin Gorazdowski. Warszawa: MUZA SA, 1996, s. 257. ISBN 978-83-7319-815-9.
- ↑ a b c d e D. Najmanova, Z. Humpal: Psy rasowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1987, s. 88–89.
- ↑ Landseer (typ kontynentalno-europejski) - rasy psów - psy.pl [online], Wszystko, co warto wiedzieć o psach [dostęp 2019-04-15] (pol.).
- ↑ Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
Bibliografia
- Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy [Encyclopedia of the dog]. (tłum.) Marcin Gorazdowski. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 978-83-7319-815-9.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 300. ISBN 83-7073-122-8.
- D. Najmanova, Z. Humpal: Psy rasowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1987.