Lakorn (ละคร, także zapisywane lakhon, skrót od ละครโทรทัศน์, lakhon thorathat) – serial telewizyjny w języku tajskim, produkowany w Tajlandii^[1].

Seriale produkowane w Tajlandii wyróżnia wiele typowych konwencji, zarówno fabularnych, jak i typów postaci; wiele z nich jest bardzo popularnych wśród tajskich widzów sprawiając, że stają się oni emocjonalnie zaangażowani w fabułę serii, w przeciwieństwie do seriali z Zachodu, które nie wywołują takiego samego poczucia zażyłości i bliskości u tajskich widzów^[1].

Spośród wielu typowych elementów pojawiających się w większości tajskich produkcji można wymienić takie jak^[2]:

• Zarówno główny bohater jak i główna bohaterka nie mają żadnego konfliktu ze swoimi rodzicami;
• Wróg w czerwieni;
• Rzeczy takie jak papierosy, alkohol czy salony gier są ocenzurowane do absurdalnego poziomu, ale w tym samym czasie sceny przemocy czy gwałtu nie;
• Normalne jest mówienie do siebie na głos;
• Jeśli wróg przejdzie na stronę „dobra”, nie ponosi żadnych konsekwencji swoich poprzednich czynów;
• Jeśli główna bohaterka uprawia cross-dressing, główny bohater zauważy to jako ostatni;
• Główna bohaterka i jej wróg mają podobne zainteresowania;
• Główny bohater jest związany z wrogiem przez lata, ale gdy przybywa główna bohaterka, wróg jest niemalże natychmiast na straconej pozycji;
• Jedną z postaci na koniec zwykle ogarnia szaleństwo i przedstawia się ją siedzącą na łóżku z lalką;
• Pojawia się scena pocałunku po którym następuje spoliczkowanie;

Od czasu wyemitowania popularnego serialu Love Destiny w 2018 roku, którego akcja rozgrywa się za czasów królestwa Ayutthaya, znacząco zwiększyła się moda na noszenie tradycyjnych strojów, a z kolei ilość odwiedzających miasto Ajutthaja, gdzie rozgrywa się część akcji serialu, zanotowało 3-krotny wzrost dochodów płynących z turystyki^[3].

Pomimo napiętej sytuacji w stosunkach politycznych Tajlandii i Kambodży, tajskie seriale zyskały w Kambodży sporą popularność, kreując nawet trendy modowe w tym kraju^[4]. Choć oficjalny dostęp do tajskich seriali był ograniczany przez władze ze względu na różne utarczki polityczne (często wywołane pokazanymi w tych serialach elementami lub twierdzeniami), a po incydencie podpalenia ambasady Tajlandii w 2003 roku całkowicie zakazane, sami Kambodżanie wykorzystują m.in. anteny satelitarne by zyskać dostęp do tajskich programów telewizyjnych, a także kupują je w formie kaset i płyt DVD na czarnym rynku^[4]. Popularność tych seriali w Kambodży gwałtownie wzrosła po 2015 roku, za pośrednictwem platform internetowych, a stacje telewizyjne na powrót zaczęły emitować tajskie produkcje^[5].

Od 2011 roku tajskie seriale prędko zyskały ogromną popularność w Chinach stając się drugimi (po serialach Hongkońskich) najchętniej oglądanymi serialami zagranicznymi i wyprzedzając seriale koreańskie^[6]. Przykładowo tajski remake koreańskiego serialu Goong, który został wyemitowany z chińskim dubbingiem w 2017 roku za pośrednictwem platformy należącej do Tencent, każdy odcinek został do 27 marca 2018 roku wyświetlony 500 milionów razy^[7]. Emisja tajskich seriali wpłynęła pozytywnie na postrzeganie Tajlandii przez Chińczyków, wpływając także na ich chęć podróży do Tajlandii^[8], w 2019 roku będąc najpopularniejszym kierunkiem wakacyjnym wybieranym przez chińskich turystów według plebiscytu przeprowadzonego przez Weibo^[9]. Dzięki rozwojowi internetu i mediów cyfrowych seriale tajskie zyskują coraz większą popularność na terenie Chin, w sporej części za pomocą nieformalnych kanałów informacyjnych i krótkich filmików publikowanych w takich serwisach jak Weibo^[7]. Materiały stały się podstawą chińskich platform, co z kolei zaowocowało nawiązywaniem współpracy pomiędzy firmami zajmującymi się produkcją telewizyjną tych krajów, m.in. iQIYI nawiązało współpracę z RS Television w celu realizacji remake'ów popularnych tajskich seriali na potrzeby chińskiej widowni^[10]. Jedną z ich pierwszych wspólnych produkcji było nakręcenie remake'u filmu Romantic Blue z lat 90. XX wieku jako 12-odcinkowej serii telewizyjnej^[10]. Do innych tego produkcji można zaliczyć także Project S The Series czy My Husband in Law, których oryginały również wcześniej odebrano pozytywnie w Chinach^[11][12].

Do Japonii „tajska fala” dotarła w 2020 roku, za pośrednictwem takich seriali jak 2gether; w tym samym roku został założony także magazyn specjalistyczny „Thai Drama Guide «D»” (jap. タイドラマガイド『D』), skupiający się na nowościach ze świata tajskich seriali^[13][14]. W związku z nieustannie rosnącą popularnością tajskich produkcji TV Asahi ogłosiło nawiązanie współpracy z GMMTV, spółką należącą do GMM Grammy, by dostarczyć Japonii nowych materiałów związanych z tajlandzkim przemysłem rozrywkowym^[15].

W związku z rosnącą popularnością tych seriali duże platformy streamingowe, jak Netflix, Line TV czy też WeTV, zdecydowało się na wykupienie międzynarodowych licencji na emisję lakornów, a także, w przypadku Line TV którego ilość oglądających w 2019 roku szacowano na 40 milionów, zdecydowano się również na finansowanie ich produkcji^[16][17].

Seriale tego gatunku są chętnie oglądane także w takich krajach jak Nepal^[18].

W Singapurze w 2020 roku firma Mediacorp podpisała umowę na emisję popularnych tajskich seriali na ich darmowej platformie streamingowej meWATCH; do wszystkich emitowanych na niej seriali tajskich przygotowano napisy w językach chińskim i angielskim^[19].