Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Kurowski (nazwisko)

Herby szlacheckie Kurowskich
Kur (herb szlachecki)
Kurowski (herb szlachecki) – będący odmianą herbu Ślepowron, Kurowskich z Kurowa w powiecie lęborskim[1].
Leliwa (herb szlachecki) – Kurowskich z nieistniejącego obecnie Kurowa w pobliżu Świerczyny w woj. świętokrzyskim[2].
Lubicz (herb szlachecki) – Kurowskich z Kurowa w pow. konińskim i Kurowa w pow. łukowskim
Nałęcz III – Kurowskich wywodzących się z Droszewa. W XIII wieku, osiedłych w Kurowie w Ziemi kaliskiej.
Prawdzic (herb szlachecki) – Kurowskich z pow. przemyskiego.
Strzemię (herb szlachecki) – Kurowskich z pow. żywieckiego.
Ślepowron (herb szlachecki) – Kurowskich z pow. lęborskiego.
Szreniawa (herb szlachecki) – Kurowskich z Kurowa w pow. bocheńskim i Kurowa w pow. puławskim.
Wężyk – (odmiana herbu Wąż), Kurowskich z Kurowa w dawnym pow. szadkowskim
Topór (herb szlachecki) – Kurowskich z pow. sandomierskiego
Zadora (herb szlachecki) – Kurowskich z pow. lęborskiego.

Kurowski (forma żeńska: Kurowska; liczba mnoga: Kurowscy) – polskie nazwisko szlacheckie[3].

Jan Stanisław Bystroń w swojej publikacji – Nazwiska Polskie, wykazuje odherbową genezę tego nazwiska – od proklamy herbu „Kur”. Nazwisko Kurowski jest więc formą dzierżawczą od tej proklamy. Równolegle przybierano je od nazw wsi Kurów i Kurowo, których to etymologia podobnie wywodziła się od wyrazu „Kur”.

W wyniku prowadzonych badań z dziedziny: antroponimii i toponimii, Edward Breza wskazuje najdawniejsze tereny występowania nazwiska Kur-Kurowski, wywodząc je z Pomorza, z regionu Kaszub. Wyniki tych badań, znajdują swoje potwierdzenie w książce Tomasza Rembalskiego – Właściciele wolnego sołectwa i karczmy w Gdyni (1362-1928), będącej studium genealogiczno-historycznym kaszubskich rodów: Blumhoffowów, Kur-Kurowskich, Wojewódków, Ciskowskich, Skwierczów[4].

Z terenów Pomorza, nazwisko w XIII wieku, rozprzestrzeniało się na terytorium Mazowsza i kolejnych dzielnic Polski. W dorzecze Liwca docierały grupy osadników, kierując się w górę rzeki traktem pierwotnym przez Kamieńczyk[5].

Na terenie dawnego powiatu kamieńczykowskiego, znajdujemy ślad tego osadnictwa, w nazwach wsi Kury, i w nazwiskach jej mieszkańców oraz okolicznych jej przysiółków. Te nazwiska to: Kurowie, Kurowscy, oraz kilka ich fleksji posiadających wspólny rdzeń Kur[6].

Na początku lat 90. XX wieku, nazwisko Kurowski nosiło w Polsce 15559 osób[7][8].

Znani Kurowscy

Zobacz też

Dodatkowe informacje

Jedna z rodzin, noszących nazwisko Kurowski, osiadła w Rosji i została wpisana tam w poczet szlachty Rosyjskiego Imperium, wraz z przyznaniem jej nowego herbu. Jego wizerunek i opis, jest zamieszczony w części XIII s.62 Herbarza Imperium Rosyjskiego[9].

Przypisy

  1. Związek Szlachty Polskiej | Herbarz Szlachty Pomorskiej (Kaszubskiej) | Opracowania [online], www.szlachta.org.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  2. Włodzimierz Dworzaczek: Leliwici Tarnowscy: od schyłku XVI wieku do czasów współczesnych. MHMT, 1996, s. 224. ISBN 83-901504-6-8, ISBN 978-83-901504-6-8.
  3. Herby szlacheckie Kurowskich według Tadeusza Gajla.
  4. Tomasz Rembalski: Właściciele wolnego sołectwa i karczmy w Gdyni (1362-1928): studium genealogiczno-historyczne kaszubskiej elity wiejskiej (Blumhoffowie, Kurr-Kurowscy, Wojewódkowie, Ciskowscy, Skwierczowie). Gdańsk: Wyd. „BiT” Beata Żmuda-Trzebiatowska, 2008, s. 152. ISBN 83-927383-4-9, ISBN 978-83-927383-4-3.
  5. Lechosław Herz: Puszcze Kamieniecka i Biała. Wędrówka mazowiecka druga. Pruszków: Wydawnictwo Rewasz, 2005. ISBN 83-89188-35-X.
  6. Robert Szydlik: Odkrywamy tajemnice nazwisk mieszkańców Tłuszcza i okolic (5) Birek, Górczak, Kur, Młynarski, Woliński. [w:] Dodane w:: Historia, Numer 6-7 (86-87) [on-line]. „Stacja Tłuszcz. Twoja prasa lokalna”- ISSN 1898-2336, czerwiec-lipiec 2014. [dostęp 2016-01-30]. (pol.).
  7. http://www.herby.com.pl/indexslo.html Statystyki nazwisk polskich.
  8. Najpopularniejsze nazwiska w Polsce. Marek Futrega. [dostęp 2009-11-15]. (pol.).
  9. Herb Kurowskich zamieszczony w „Общий Гербовник дворянских родов Всероссийской Империи” część XIII, s. 62.

Bibliografia

  • Jan Stanisław Bystroń: Nazwiska Polskie. Lwów: Książnica, 1936. ISBN 83-05-12636-6.
  • Alina Naruszewicz-Duchlińska: Nazwiska mieszkańców Komornictwa Lidzbarskiego (1500-1772 r.)/ Monografia na podstawie obronionej w 2001 roku pracy doktorskiej. Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski, Wydział Humanistyczny ; Polskie Towarzystwo Historyczne., 2007, s. 159, 160. ISBN 978-83-922291-4-8. [1]
  • Edward Breza: Nazwiska Pomorzan: pochodzenie i zmiany, Tom 1. Gdańsk: Wyd. Uniwersytetu Gdańskiego, 2000, s. 489. ISBN 83-7017-898-7.
  • Leopold Zedlitz (Freiherr von): Neues preussisches Adels-Lexicon, oder, Genealogische und diplomatische Nachrichten. Lipsk: Gebrüder Reichenbnet, 1836-1843, s. 189–190. [2]