Kurowscy herbu Szreniawa – polska rodzina szlachecka, zaliczana do możnowładztwa małopolskiego, wywodząca się z rycerskiego rodu Kurów. Gniazdem rodzinnym był Kurów – obecnie dzielnica Bochni, od którego, dziedziczący ją w 1370 roku po Siestrzemile – Klemens, przybiera nazwisko Kurowski^[1].

Wieś ta znajdowała się w dawnym powiecie szczyrzyckim, gdzie m.in. osiedli Kurowie przybywając na tereny Małopolski z Mazowsza wraz z Konradem mazowieckim. Pozycję swoją ugruntowywali dzięki współpracy z Kmitami herbu Szreniawa, których też herbem zaczęli się pieczętować ok. roku 1396 – po objęciu przez Klemensa Kurowskiego urzędu kasztelana żarnowskiego. Jan Długosz, wspominając o Mikołaju Kurowskim, miał jak widać problem z ustaleniem herbu biskupa i mylnie przypisuje go w 1394 do herbu Nałęcz^[2], jednak już w 1402, określa Szreniawitą (adopcja herbowa do Szreniawy, nastąpiła bowiem pomiędzy tymi datami)^[3]. Ze względu na wzrost znaczenia gospodarczego Wiśnicza będącego we władaniu Kmitów, uniemożliwiającego ze względu na bliskie sąsiedztwo rozwojowi Kurowa, przenieśli Kurowscy za panowania króla Władysława Jagiełły, główną siedzibę rodziny do Kurowa w powiecie puławskim – na Lubelszczyznę, która to miejscowość, należała do rodu Kurów od czasu nadania jej tej rodzinie przez króla Władysława Łokietka, około roku 1330. Ta decyzja skutkuje szybkim wzrostem znaczenia tego miasta i podniesieniem go do rangi stolicy powiatu. W posiadaniu rodziny był tam również zamek rycerski w nieodległej Bochotnicy – zakupiony w 1399 przez Klemensa Kurowskiego od Jana z Bejsc, oraz wieś Klementowice^[4]. Okres świetności tego rodu zakończył się wraz ze śmiercią Piotra Kurowskiego, kasztelana lubelskiego w 1463 r. Po wygaśnięciu męskich potomków rodziny Kurowskich herbu Szreniawa, ich majątek przypadł córce Piotra Kurowskiego – Jadwidze^[5], a następnie dziedziczyli jej zstępni – Anna^[6] i Katarzyna Zbąskie herbu Nałęcz, z kolei Jan Oleśnicki z Bochotnicy – (syn Katarzyny). Z zamkiem w Bochotnicy jest też związana legenda mówiąca o Annie Zbąskiej herbu Nałęcz, która zasłynęła jako przywódczyni grupy rycerzy rozbójników. Legenda ta wspomina o ukrytych przez nią w zamkowych lochach skarbach.

Zabytki związane z rodem Kurowskich

• Klemens Kurowski – kasztelan żarnowski,
• Piotr Kurowski – kasztelan lubelski,
• Mikołaj Kurowski – arcybiskup gnieźnieński, kanclerz koronny.

• Kur (herb szlachecki)
• Kurowski (herb szlachecki) – odmiana herbu Ślepowron
• Leliwa (herb szlachecki)
• Lubicz (herb szlachecki)
• Nałęcz III
• Prawdzic (herb szlachecki)
• Strzemię (herb szlachecki)
• Szreniawa (herb szlachecki)
• Wąż (herb szlachecki)
• Topór (herb szlachecki)
• Zadora (herb szlachecki)

 Osobne artykuły: Zamek w Rożnowie, Zamek w Gródku nad Dunajcem i Bochotnica.

 Osobne artykuły: Klemens Kurowski, Kurowie (ród rycerski), Herb gminy Kurów, Kurów i  Kurowski (nazwisko).

• Jadwiga Krzyżaniakowa Kancelaria królewska Władysława Jagiełły: studium z dziejów kultury politycznej Polski w XV wieku, Tom 2

Wydawn. Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, W formie oryginalnej Uniwersytet Michigan, w formie cyfrowej 24 Sie 2006

• Stanisław Sroka, Rodzina Kurowskich w XIV–XV wieku. Z dziejów możnowładztwa małopolskiego w średniowieczu, Kraków 1990
• Adam Boniecki Herbarz Polski Warszawa 1909, Tom XIII str.245-246
• Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880-1902, Filip Sulimierski – hasła dotyczące: Kurów, Kurów (Bochnia), Rożnów, Bochotnica.