Kuźnica (Police)
| Część miasta Polic | |
 Kuźnica, tereny po dawnej wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Miasto | |
| SIMC |
0979490 |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Tablice rejestracyjne |
ZPL |
Położenie na mapie Polic  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu polickiego  | |
Położenie na mapie gminy Police  | |
 53°34′15″N 14°33′22″E/53,570833 14,556111
| |
Kuźnica (też Kużnica koło Duchowa, do 1945 niem. Schmiede bei Duchow) – część miasta[1] Police, dawniej osiedle w przy drodze wojewódzkiej nr 114 (Stare Miasto–Jasienica).
Historia
Na początku XX w. istniała tu kuźnia do podkuwania koni i naprawy wozów, dyliżansów, powstał też zakład kołodziejski. W 1936 r. wykopano tu ujęcie wody[2].
W czasie II wojny światowej osada ucierpiała przez ataki lotnicze na pobliską Fabrykę benzyny syntetycznej. Została zajęta w kwietniu 1945 r. przez wojska radzieckie (2 Front Białoruski – 2 Armia Uderzeniowa), a została oddana pod administrację polską we wrześniu 1946 r., po likwidacji tzw. Enklawy Polickiej[2].
Pierwsi polscy osadnicy pojawili się tu na krótko przed końcem 1946 r., lecz nieremontowane obiekty popadły w ruinę i osada opustoszała. Rozebrano ją ostatecznie w latach 50. Na terenie osiedla wybudowano w latach 60. XX wieku Zakłady Chemiczne Police. Od nazwy osiedla powstała nazwa ulicy (ul. Kuźnicka), przy której znajduje się fabryka[2].
Nazwę Kuźnica wprowadzono urzędowo w 1947 roku[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Kuźnica. [w:] Krajowy Rejestr Urzędowy Podziału Terytorialnego Kraju [on-line]. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2010-08-30].
- ↑ a b c Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 1. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2003, s. 135. ISBN 83-7241-272-3. (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 1 lipca 1947 r. (M.P. z 1947 r. nr 111, poz. 719, s. 12)
| Osiedla | |
|---|---|
| części miasta według TERYT |
