Krzywionka
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Wysokość lustra |
134,2 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
48,8 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Długość linii brzegowej |
6 150 m |
| Objętość |
1 510,8 tys. m³ |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Ełk  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ełckiego  | |
 53°55′17″N 22°25′33″E/53,921389 22,425833
| |
Krzywionka lub Krzywianka[1] – jezioro w Polsce, położone w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Ełk[2].
Położenie
Jezioro leży na Pojezierzu Mazurskim[3], w mezoregionie Pojezierza Ełckiego[4], w dorzeczu Płociczanka–Ełk–Biebrza–Narew–Wisła[1]. Znajduje się około 10 km w kierunku północnym od Ełku. Z jeziora na północy wypływa ciek wodny, który łączy zbiornik wodny z Jeziorem Przytulskim. W najbliższym otoczeniu znajdują się pola, łąki, pastwiska i lasy liściaste, brak natomiast zabudowań. Wieś Romejki znajduje się ok. 500 m w kierunku południowym[1].
Występują wysokie brzegi, w niektórych miejscach są strome. Przewężenia dzielą jezioro na cztery wyraźnie zaznaczone części[1].
Jezioro leży na terenie obwodu rybackiego jeziora Krzywionka w zlewni rzeki Ełk – nr 24[5].
Morfometria
Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 48,8 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 3,1 m, a maksymalna – 17,9 m. Lustro wody znajduje się na wysokości 134,2 m n.p.m. Objętość jeziora wynosi 1 510,8 tys. m³[3]. Maksymalna długość jeziora to 1 850 m a szerokość 620 m. Długość linii brzegowej wynosi 6 150 m[1].
Inne dane uzyskano natomiast poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 według Państwowego Układu Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt. Otrzymana w ten sposób powierzchnia zbiornika wodnego to 46,0 ha, a wysokość bezwzględna lustra wody – 134,3 m n.p.m.[3]
Przyroda
Wśród ryb występują liny, szczupaki i leszcze. Roślinność zanurzona jest bardzo bogata. Przeważają ramienice, ale spotkać można także gatunki: rogatek, rdestnica połyskująca i rdestnica przeszyta. Wokół brzegów, prawie całkowicie zarośniętych, dominuje trzcina, pałka wąskolistna i sitowie[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Henryk Chmielewski, Kamil Zdanowski, Jerzy Waluga, Jeziora Pojezierza Ełckiego, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 2007 (Przewodniki wędkarskie; 7), ISBN 978-83-60111-12-3, OCLC 750639686.
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 163, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ a b c Adam Choiński, Katalog Jezior Polski, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 367, ISBN 83-232-1732-7, OCLC 169954726.
- ↑ Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.
- ↑ Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie: Obwieszczenie nr 3/2016 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 30 września 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących. edziennik.mazowieckie.pl, 30 września 2016. [dostęp 2020-04-10].