Krajczy wielki koronny (łac. incisor Regni) – urząd dworski Korony I Rzeczypospolitej, przejął kompetencje średniowiecznego urzędu krajczego.

Do jego zadań należało krojenie i próbowanie potraw w czasie uczt królewskich. Niekiedy zadanie sprawdzania jedzenia spadało na stolnika wielkiego koronnego. Jego odpowiednikiem w Wielkim Księstwie Litewskim był krajczy wielki litewski.

Według opisu uczty Zygmunta III Wazy w 1595 roku: każdą potrawę podawał najpierw kuchmistrz koronny krajczemu z ukłonami, potem krajczy stolnikowi koronnemu, ten dopiero maczał kawałeczek chleba w potrawie, przykładał chleb ten do języka, na koniec rzucał go w stojący blisko duży kosz srebrny^[1].