Koziatyn

Козятин

Dworzec kolejowy
Herb Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	winnicki
Rejon	koziatyński
Powierzchnia	12,5 km²
Populacja (2024) • liczba ludności	22 206[1]
Nr kierunkowy	+380 4342
Kod pocztowy	22100
Położenie na mapie obwodu winnickiego Koziatyn
Położenie na mapie Ukrainy Koziatyn
49°42′N 28°50′E/49,700000 28,833333
Multimedia w Wikimedia Commons
Informacje w Wikipodróżach
Strona internetowa

Koziatyn (ukr. Козятин) – miasto na Ukrainie, w obwodzie winnickim, nad rzeką Hujwą, siedziba rejonu koziatyńskiego. Historycznie leży na Podolu.

Najstarsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1734 roku^[2]. Do 1793 leżała w granicach Korony Królestwa Polskiego, po czym na skutek II rozbioru Polski została włączona do Imperium Rosyjskiego. Impulsem do rozwoju Koziatyna była budowa kolei kijowsko-bałtyckiej w drugiej połowie XIX wieku^[2]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w kwietniu 1920 Koziatyn został zdobyty przez Polaków pod dowództwem gen. Jana Romera.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w drugiej połowie lipca 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1800 osób. W grudniu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni była niemiecka żandarmeria oraz ukraińska policja^[3].

W 2006 w mieście powstała Polska Szkoła Sobotnio-Niedzielna^[2], w 2007 Centrum Kultury Polskiej im. T. Padury^[4], a w 2010 został zarejestrowany Rodzinny Dom Polski im. Rafała Górskiego^[5].

• Dworzec kolejowy
• Wieża ciśnień
• Gmach Szkoły nr 2

• Ewa Bonacka – aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna oraz reżyser teatralny

• Leon Łapiński – generał brygady Ludowego Wojska Polskiego, urodzony w Koziatynie
• Tymko Padura – poeta i kompozytor, autor pieśni Hej, sokoły, mieszkał i zmarł w Koziatynie^[2]

• 
  Gmach administracji kolei
• 
  Dworzec kolejowy
• 
  Wieża ciśnień
• 
  Wnętrze dworca kolejowego

• Leżajsk

• Koziatyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 543 .