Konsenior – wyższy duchowny ewangelicki będący zastępcą seniora, stojącego na czele senioratu, zwanego często dystryktem (jednostki administracyjnej kościoła). Etymologia - senior łac. starszy, od senex stary) oraz com- w złożeniach: współ-, z (czym), razem, łącznie (-ny).

W Polsce urząd konseniora pojawił się w okresie reformacji w Kościołach luterańskim, ewangelicko-reformowanym oraz braci czeskich. Najdłużej funkcjonował w Kościele Ewangelicko-Augsburskim. Został zniesiony po wprowadzeniu w 1991 r. Rozszerzonego Prawa Wewnętrznego. Obecnie obowiązki zastępców biskupów diecezjalnych (dawniej zwanych seniorami) pełnią diecezjalni radcy duchowni. W Kościele Ewangelicko-Reformowanym na podstawie Prawa Wewnętrznego z 1991 r. obowiązki zastępcy biskupa (dawniej konseniora) pełni radca duchowny konsystorza.

• J. Gross, Urząd Biskupa w Kościele luterańskim, ze szczególnym uwzględnieniem Polski, cz. II, [w:] Dosyć masz, gdy masz łaskę moją - Księga Pamiątkowa dedykowana ks. bp. Januszowi Narzyńskiemu, Bielsko-Biała 1993, s. 63-86.
• http://web.archive.org/web/20210117194734/http://old.luteranie.pl/pl/files/biskup2.pdf (wersja poprawiona i wzbogacona)