Konkurs Piosenki Eurowizji 1973
| |||||
| Informacje ogólne | |||||
| Finał |
7 kwietnia 1973 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejsce |
Nouveau Théâtre, | ||||
| Nadawca | |||||
| Prowadzący |
Helga Guitton | ||||
| Występ interwałowy |
Charlie Rivel | ||||
| Uczestnicy | |||||
| Debiut | |||||
| Rezygnacja | |||||
| Łącznie |
17 reprezentacji | ||||
| |||||
| Głosowanie | |||||
| 2 jurorów z każdego kraju (jeden w wieku 16-25, drugi 26-55) przyznawali 5,4,3,2 lub 1 punkt każdej piosence. | |||||
| Zwycięzca | |||||
| Reprezentant | |||||
| Piosenka | |||||
| Muzyka |
Claude Morgan | ||||
| Tekst |
Vline Buggy | ||||
| Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
| |||||
18. Konkurs Piosenki Eurowizji 1973 został zorganizowany 7 kwietnia 1973 roku w mieście Luksemburg przez luksemburgskiego nadawcę publicznego Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion (CLT)[1], dzięki zwycięstwu Vicky Leandros, reprezentantki kraju w konkursie w 1972 roku[2].
Finał konkursu, który prowadziła Helga Guitton, wygrała Anne-Marie David, reprezentantka Luksemburga z utworem „Tu te reconnaîtras” autorstwa Vline Buggy i Claude’a Morgana, za który otrzymała łącznie 129 punktów[1].
Organizacja
Podczas konkursu w 1973 roku zniesiono zasadę narzucającą każdemu uczestnikowi śpiewania piosenki w swoim ojczystym języku.
W świetle wydarzeń z Letnich Igrzysk Olimpijskich 1972 w Monachium obawiano się ataku terrorystycznego, związanego z pierwszym w historii konkursu udziałem Izraela, co doprowadziło do niezwykle napiętego bezpieczeństwa podczas całej imprezy. Według brytyjskiego dziennikarza i komentatora widowiska, Terry’ego Wogana, kierownik piętra miał stanowczo zalecać publiczności siedzenie podczas oklaskiwania występów, co miało przestrzec widzów przed postrzeleniem przez siły bezpieczeństwa.
Zwycięska piosenka „Tu te reconnaîtras” zdobyła najwyższy możliwy wynik w historii konkursu, jaki kiedykolwiek można byłoby osiągnąć w ówczesnym formacie głosowania (129 punktów na 160 możliwych, co dało ok. 81% maksymalnej liczby punktów).
Kontrowersje
Oskarżenia o plagiat
Autorzy hiszpańskiej propozycji „Eres tú” zespołu Mocedades zostali oskarżeni o naruszenie praw autorskich oraz plagiat utworu „Brez besed” Berty Ambrož, jugosłowiańskiej propozycji z konkursu w 1966 roku. Numer nie został jednak wycofany ze stawki konkursowej i zajął ostatecznie drugie miejsce, stając się także międzynarodowym przebojem[1].
Spór w irlandzkiej delegacji
Podczas prób do występu w finale konkursu reprezentantka Irlandii, Maxi, wpadła w spór ze swoją delegacją. Ekipa nie zgadzała się ze sobą w kontekście prezentacji scenicznej krajowej piosenki. W trakcie prób technicznych artystka kilkakrotnie przerywała występ, co sprowokowało krajową stację Raidió Teilifís Éireann do wybrania piosenkarki Tiny Reynold na ewentualną zastępczynię reprezentantki. Ostatecznie w barwach kraj wystąpiła Maxi, która zajęła dziesiąte miejsce w finale.
Kontrowersyjne słowa piosenek
Słowa piosenki „Tourada” reprezentującej Portugalię zostały zrozumiane przez niektórych jako atak na upadającą dyktaturę w kraju. Poza tym, w tekście utworu „You’re Summer” reprezentującej Szwecję zostało użyte słowo „piersi”. EBU nie powzięła żadnego działania w obu sprawach.
Kraje uczestniczące
W 18. Konkursie Piosenki Eurowizji wzięli udział reprezentanci siedemnastu krajowych nadawców publicznych, w tym debiutująca telewizja z Izraela. Z udziału w widowisku zrezygnowali nadawcy z Austrii i Malty, który wycofał się z powodu zajmowania ostatniego miejsca w dwóch poprzednich finałach[1].
Powracający artyści
W konkursie w 1973 roku wzięło udział kilku wykonawców, którzy wystąpili w widowisku w poprzednich latach. Marion Rung po raz drugi została reprezentantką Finlandii, wcześniej będąc przedstawicielką kraju w finale konkursu w 1962 roku[3]. Reprezentantem Wielkiej Brytanii po raz drugi został Cliff Richard, który zaśpiewał w barwach kraju w finale imprezy w 1968 roku[4]. Reprezentujący Włochy Massimo Ranieri wystąpił wcześniej w finale widowiska w 1971 roku[5].
Dyrygenci
Podobnie jak w poprzednich latach, każdej prezentacji scenicznej towarzyszyła orkiestra. Monique Dominique ze Szwecji została pierwszą panią dyrygent w historii konkursu[1].
Belgia – Francis Bay
Finlandia – Ossi Runne
Francja – Jean Claudric
Niemcy – Günther-Eric Thöner
Irlandia – Colman Pearce
Izrael – Nurit Hirsh
Włochy – Enrico Polito
Luksemburg – Pierre Cao
Monako – Jean-Claude Vannier
Holandia – Harry van Hoof
Norwegia – Carsten Klouman
Portugalia – Jorge Costa Pinto
Hiszpania – Juan Carlos Calderón
Szwecja – Monica Dominique
Szwajcaria – Hervé Roy
Wielka Brytania – David McKay
Jugosławia – Esad Arnautalić
Wyniki
Finał
Tabela punktacyjna finału
| Punkty jurorskie | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Suma punktów | Finlandia | Belgia | Portugalia | Niemcy | Norwegia | Monako | Hiszpania | Szwajcaria | Jugosławia | Włochy | Luksemburg | Szwecja | Holandia | Irlandia | Wielka Brytania | Francja | Izrael | |||
| Uczestnicy konkursu | Finlandia | 93 | 9 | 5 | 6 | 6 | 5 | 6 | 6 | 7 | 2 | 6 | 7 | 5 | 5 | 9 | 4 | 5 | ||
| Belgia | 58 | 4 | 3 | 4 | 3 | 6 | 6 | 4 | 4 | 2 | 4 | 2 | 3 | 4 | 5 | 2 | 2 | |||
| Portugalia | 80 | 4 | 6 | 5 | 5 | 4 | 8 | 8 | 6 | 3 | 4 | 2 | 5 | 4 | 5 | 6 | 5 | |||
| Niemcy | 85 | 2 | 5 | 6 | 4 | 5 | 9 | 7 | 4 | 3 | 7 | 6 | 5 | 6 | 5 | 7 | 4 | |||
| Norwegia | 89 | 8 | 5 | 5 | 6 | 7 | 6 | 7 | 6 | 5 | 7 | 3 | 3 | 3 | 3 | 6 | 9 | |||
| Monako | 85 | 6 | 3 | 2 | 4 | 3 | 6 | 5 | 9 | 8 | 6 | 4 | 5 | 6 | 9 | 5 | 4 | |||
| Hiszpania | 125 | 3 | 8 | 9 | 9 | 4 | 9 | 8 | 9 | 10 | 8 | 7 | 10 | 10 | 4 | 9 | 8 | |||
| Szwajcaria | 79 | 4 | 3 | 3 | 4 | 7 | 5 | 7 | 6 | 4 | 6 | 3 | 8 | 7 | 7 | 2 | 3 | |||
| Jugosławia | 65 | 5 | 3 | 3 | 4 | 2 | 5 | 8 | 6 | 2 | 4 | 2 | 4 | 5 | 4 | 4 | 4 | |||
| Włochy | 74 | 2 | 5 | 3 | 5 | 5 | 5 | 5 | 7 | 5 | 5 | 5 | 4 | 4 | 5 | 5 | 4 | |||
| Luksemburg | 129 | 6 | 6 | 8 | 7 | 8 | 7 | 6 | 10 | 9 | 9 | 8 | 9 | 8 | 10 | 10 | 8 | |||
| Szwecja | 94 | 8 | 4 | 4 | 5 | 8 | 5 | 7 | 9 | 6 | 5 | 6 | 6 | 5 | 7 | 4 | 5 | |||
| Holandia | 69 | 4 | 4 | 2 | 5 | 5 | 4 | 5 | 5 | 5 | 4 | 7 | 3 | 5 | 3 | 6 | 2 | |||
| Irlandia | 80 | 3 | 7 | 2 | 4 | 6 | 6 | 7 | 5 | 5 | 5 | 6 | 5 | 6 | 5 | 4 | 4 | |||
| Wielka Brytania | 123 | 9 | 6 | 6 | 7 | 7 | 8 | 4 | 8 | 8 | 5 | 10 | 9 | 10 | 9 | 8 | 9 | |||
| Francja | 65 | 4 | 3 | 2 | 4 | 4 | 5 | 5 | 4 | 7 | 2 | 3 | 5 | 5 | 5 | 5 | 2 | |||
| Izrael | 97 | 6 | 6 | 5 | 7 | 5 | 7 | 4 | 6 | 7 | 7 | 8 | 6 | 6 | 7 | 5 | 5 | |||
| Kraje w tabeli są uporządkowane w kolejności występów. | ||||||||||||||||||||
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Eurovision Song Contest 1973. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2015-11-24]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1972. [w:] EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2015-11-24]. (ang.).
- ↑ Finland - 1973. www.diggiloo.net. [dostęp 2015-11-24]. (ang.).
- ↑ United Kingdom - 1973. www.diggiloo.net. [dostęp 2015-11-24]. (ang.).
- ↑ Italy - 1973. www.diggiloo.net. [dostęp 2015-11-24]. (ang.).
- ↑ Zawiera również zwroty w języku angielskim, hiszpańskim i francuskim
- ↑ Zawiera również zwroty w języku hiszpańskim, włoskim, duńskim, niemieckim, irlandzkim, hebrajskim, bośniackim, fińskim, szwedzkim i norweskim