Komunikat, przekaz informacyjny – tekst (system) złożony z wyrażeń danego języka o strukturze zgodnej z regułami syntaktyki (gramatyki) tego języka^[1], skończony zbiór zdań danego języka^[2]) z przyporządkowaną mu materialną realizacją^[1] w postaci procesu fizycznego (sygnału) w medium transmisyjnym (komunikat czynny^[3]) lub stanu układu fizycznego (zapisu) na nośniku danych (komunikat bierny^[3]), przekazany przez nadawcę (nadajnik) komunikatu odbiorcy (odbiornikowi) komunikatu, lub odebrany przez odbiorcę (odbiornik), w jednym akcie komunikacji^[4] (procesie komunikacyjnym^[2]).

W sensie najogólniejszym, komunikatem jest każdy stan fizyczny wyróżniony (odróżnialny), tj. różniący się w określony sposób od innego stanu fizycznego wyróżnionego (odróżnialnego) w torze sterowniczym (układzie przekazywania informacji)^[5]. Zbiór możliwych stanów wyróżnionych (komunikatów) to repertuar (nadawcy, kanału komunikacyjnego lub odbiorcy), o określonej różnorodności^[6], której miarą jest entropia informacyjna^[7]. Odebranie komunikatu przez odbiorcę (wyróżnienie z repertuaru określonego stanu lub zbioru stanów) skutkuje ograniczeniem różnorodności i utworzeniem relacji między zbiorem – repertuarem a zbiorem stanów wyróżnionych przez komunikat^[8] – informacji (w sensie statystyczno-syntaktycznym). Informacja nie jest więc wewnętrzną właściwością określonego komunikatu, lecz zależy od dostępnego repertuaru stanów (komunikatów)^[9]. Miarą przekazanej przez komunikat informacji (statystyczno – syntaktycznej) jest różnica między entropią repertuaru a entropią warunkową pod warunkiem otrzymania komunikatu (informacja wzajemna)^[10].

Jeśli komunikat jest tekstem języka z semantyką (wyrażeniom języka przyporządkowane są znaczenia), to jego odebranie skutkuje pojawieniem się informacji również w sensie semantycznym^[4].

• akt mowy
• komunikacja językowa
• wypowiedzenie