Komenda Rejonu Uzupełnień Pułtusk
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Rozformowanie |
1939 |
Tradycje | |
Rodowód |
PKU 13 pp |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Podległość |
DOGen. „Warszawa” |
Skład |
PKU typ IV |
Komenda Rejonu Uzupełnień Pułtusk (KRU Pułtusk) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].
Historia komendy
W czerwci 1921 roku PKU 13 pp podlegała Dowództwu Okręgu Generalnego „Warszawa” i obejmowała swoją właściwością powiaty: makowski i pułtuski oraz północną część powiatu warszawskiego[2].
Z dniem 15 listopada 1921 roku, po wejściu w życie podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów oraz wprowadzeniu pokojowej organizacji służby poborowej, PKU 13 pp została przemianowana na Powiatową Komendę Uzupełnień Pułtusk i podporządkowana Dowództwu Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[3]. Okręg poborowy PKU Pułtusk obejmował powiaty: makowski i pułtuski[4][5][6][7].
Z dniem 1 czerwca 1922 roku została zlikwidowana gospoda inwalidzka przy PKU Pułtusk[8].
W grudniu 1930 roku PKU Pułtusk posiadała skład osobowy typu IV[9].
1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Pułtusk została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Pułtusk przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[10], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[11]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Pułtusk normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[12] .
Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień obejmował powiaty: pułtuski i makowski z siedzibą w Makowie Mazowieckim[1].
Obsada personalna
Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Pułtusk, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.
- Komendanci
- ppłk piech. Eugeniusz Grzegorz Pieczkowski (1923[4] – VIII 1924 → komendant PKU Płock[13])
- mjr / ppłk piech. Józef Włodek (VIII 1924[13] – II 1929 → dyspozycja dowódcy OK I[14])
- ppłk piech. Jan Klemens Kwapiński (III 1929[15][16] – 1939)
- I referent – por. piech. Mieczysław Gutowski (1923 – XII 1925[18] → referent PKU Warszawa Miasto I)
- II referent – urzędnik wojsk. XI rangi / chor. Jan Kula[a]
- oficer instrukcyjny – wakat
- oficer ewidencyjny na powiat makowski – urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Zygmunt Zabder
- oficer ewidencyjny na powiat pułtuski
- por. rez. piech. zatrz. w sł. czyn. Antoni Kozłowicz (III 1924[20] – III 1925[21] → OE Płock PKU Płock)
- por. piech. Lucjan Rawicz vel Lucjan Rękawicz (V 1925[22] – II 1926 → referent)
- kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta
- mjr rez. piech. powoł. w sł. czyn. Edward Dzięgielewski (II 1926 – II 1927[25] → referent [stałe wzmocnienie składu osobowego] PKU Warszawa Miasto II)
- kpt. piech. Marian Stępkowski (od II 1927[26])
- kpt. piech. Mieczysław Krąkowski[b] (VII 1929[28] – VII 1935[29] → dyspozycja dowódcy OK I)
- kpt. piech. Paweł Żyliński (VIII 1935[30] – VI 1938 → kierownik I referatu KRU)
- kierownik II referatu poborowego
- por. kanc. Franciszek I Ungeheuer (od II 1926)
- kpt. piech. Wacław II Szymański (1932)
- referent – por. piech. Lucjan Rawicz vel Lucjan Rękawicz (II 1926 – XII 1929[31] → PKU Stanisławów)
- komendant – ppłk piech. Jan Klemens Kwapiński (od IX 1939 w niewoli, w Oflag II C Woldenberg[34] )
- kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Paweł Żyliński[d] †20 IX 1939[34]
- kierownik II referatu uzupełnień – por. adm. (piech.) Ignacy Wierzbicki[e]
Uwagi
- ↑ Jan Kula (ur. 25 maja 1889) z dniem 1 stycznia 1925 roku został mianowny chorążym zawodowym w piechocie z równoczesnym wcieleniem do 13 pp i poostawieniem na dotychczasowym stanowisku w PKU Pułtusk[19].
- ↑ Kpt. piech. Mieczysław Krąkowski (ur. 30 stycznia 1890) w listopadzie 1928 roku został przeniesiony macierzyście z 72 pp w Radomiu do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do PKU Radom na sześciomiesięczną praktykę poborową[27]. W lipcu 1929 roku został przeniesiony do PKU Pułtusk na stanowisko kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta.
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[33].
- ↑ Kpt. adm. (piech.) Paweł Żyliński (ur. 29 sierpnia 1893) był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[35].
- ↑ Por. adm. (piech.) Ignacy Wierzbicki (ur. 14 stycznia 1900)[36].
Przypisy
- ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
- ↑ Rozkaz DOGen. Kielce Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku, zał. nr 2 do pkt 11
- ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 34.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1476.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1345.
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
- ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 6 czerwca 1922 roku, poz. 346.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
- ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
- ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 84 z 26 sierpnia 1924 roku, s. 476.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 72, 83, z dniem 31 sierpnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 101.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 226, zatwierdzony na stanowisku komendanta.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1476, 1560, 1570.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 130 z 9 grudnia 1925 roku, s. 708.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 27 stycznia 1925 roku, s. 41.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 14 marca 1924 roku, s. 122.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 20 marca 1925 roku, s. 159.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 14 maja 1925 roku, s. 257.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 8.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 522.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 11 lutego 1927 roku, s. 50.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 11 lutego 1927 roku, s. 49.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 340.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 382.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 856.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ a b Straty ↓.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 304.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 316.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24 zeszyt 2, dział III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Jarosław Kowalewski: Historia Wojskowej Komendy Uzupełnień w Suwałkach. Wojskowa Komenda Uzupełnień w Suwałkach. [dostęp 2019-05-18].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2018-12-30].